Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ачашларӗ (тĕпĕ: ачашла) more information about the word form can be found here.
Кӑнтӑрла каччӑна шӳтлесе ачашларӗ, анчах вӑл унӑн чӗринче мӗнле йӗр хӑварни, мӗнле ҫамрӑк ҫил-тӑвӑл хускатни ҫинчен тавҫӑрса та илес ҫук!

Шутя приласкав парня днем, она и не догадывалась, какой след оставила в его сердце, какую молодую неутихающую бурю вызвала.

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӑл япаласене йышӑнчӗ, хыпашларӗ, ачашларӗ, хакларӗ.

Он принимал, щупал, ласкал, оценивал вещи.

8 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Ачашларӗ вӗсене, темтепӗр тупса ҫитерчӗ.

Ласкала их, кормила всякой всячиной.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Алёнка пӗрне ҫӑмӗ тӑрӑх сӑтӑрса ачашларӗ те, лешӗ, куҫне хупса, кушак пек мӑрлата пуҫларӗ.

Аленка погладила одного, он зажмурился от удовольствия и замурлыкал, как кошка.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Ҫула май Маняшӑна пуҫӗнчен ачашларӗ, Митьӑн чалӑш выртакан тетрадьне тӳрлетрӗ.

Мимоходом погладила Маняшу по голове, поправила косо лежавшую тетрадь у Мити.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Юрать… — Дубов Славикӑн сапаланчӑк ҫӳҫлӗ пуҫне аллипе ачашларӗ.

— Так… — Дубов погладил Славку по растрепанной голове.

Ҫирӗм саккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сисмесӗрех хут листине вӑл, амӑшӗ хӑйӗн ачине ачашланӑ пек, кӑмӑллӑн тытса ачашларӗ, унтан вара, чӑнах та курас тенӗ пек, бинтпа ҫыхса лартнӑ куҫӗсем патне тытрӗ.

Ласково, как мать ребенка, погладил зеленоватый листок руками, потом приложил его к своим забинтованным глазам, словно надеялся увидеть.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Тепӗр енне каҫсан, Саша ӑна, мӑйӗнчен тытса, юлашки хут лӑпкӑн ачашларӗ.

На противоположном берегу Саша в последний раз ласково потрепал быка по шее.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Генка, Севӑн аллине тытса, ун пӳрнисене ачашларӗ.

Генка осторожно брал Севину руку, перебирал его пальцы.

57 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Ну, ҫитет ӗнтӗ, Тенор, — Саша кӑмӑлсӑррӑн пӑрӑнса тӑчӗ, анчах йытта пурпӗрех лӑпкӑн савса ачашларӗ.

— Ну, хватит, Тенор, — Саша недовольно отстранился, но все же ласково потрепал собаку.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Амӑшӗ Сашӑн ҫӑра ҫӳҫне хуллен лӑпкаса ачашларӗ.

Мать ласково трепала Сашу по густым волосам.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӑл Павлика хӑй патнелле туртса илчӗ те, ӑна хулпуҫҫинчен лӑпкаса, пуҫӗнчен тытса ачашларӗ.

Он притянул к себе Павлика, потрогал его худенькие плечики, неловко потрепал по голове:

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Оксана Игната палласа илчӗ те, амӑшӗ ачашланӑ пек, хулпуҫҫинчен тытса ачашларӗ.

Оксана узнала Игната, с теплой, материнской лаской погладила по плечу.

35 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӳрте кӗрсен, ашшӗ арӑмӗпе ывӑлӗсем ҫине пӑхса илчӗ, унтан Витюшкӑна пуҫӗнчен ачашларӗ те ҫапла каларӗ:

А когда вернулись в избу, отец, посмотрев на жену, на сыновей, ласково потрепал Витюшку по голове и пошутил:

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ваҫҫук ӑна пуҫӗнчен шӑлса ачашларӗ те хапха патнелле кайрӗ.

Васек потрепал его по голове и пошел к воротам.

19 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл вара ӑна тытса чарас тенӗ пек, ман алла тытса ачашларӗ.

Словно желая ослабить силу удара, погладила мою руку.

Уйрӑлу // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Анчах Анатолий Петрович вӗсем именнине туйса иккӗшне те пӗр ытама ыталаса илчӗ те, ачашлассине питех килӗштерменскер пулин те ачасене чуптуса илчӗ, унтан шакла кастарнӑ пуҫӗсенчен ачашларӗ.

Но Анатолий Петрович понял их растерянность и нерешительность, сгреб обоих в охапку и, всегда сдержанный, скупой на ласку, крепко расцеловал ребят, погладил по стриженым головам.

Пурте пӗрле // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Амӑшӗ ӑна халсӑр аллипе пуҫӗнчен ачашларӗ.

Мать продолжала гладить слабой рукой его волосы.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Амӑшӗ асаплӑн куҫ уҫрӗ, сарӑхнӑ типшӗм алли шӑнӑрланса туртӑнчӗ, кӑштах ҫӗкленчӗ, Ильяса пуҫӗнчен ачашларӗ:

Мать с трудом разлепила веки, подняла трясущуюся желтую руку и погладила Ильяса по голове.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вара, ҫак ачашлӑха пула ҫемҫелсе куҫҫульне чарайман Эвелина ун умне пырса тӑрсан, хӑйӗн пысӑк аллипе ӑна пурҫӑн пек ҫӳҫлӗ пуҫӗнчен ачашларӗ те каларӗ:

И когда она, ослабевая от этой ласки, подошла к нему со слезами на глазах, он погладил ее шелковистые волосы своей большой рукой и сказал:

IV // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed