Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тилхепене (тĕпĕ: тилхепе) more information about the word form can be found here.
Аксинья куриччен тилхепене хытарса ыйтрӗ вӑл, уҫӑ утӑмлӑ лашисене майӗпентерех янӑ май.

Спросил он, незаметно для Аксиньи натягивая вожжи, умеряя легкий шаг лошадей.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ворожнев ҫуна патӗнче тӑракан Дымшаковпа Ксение нимӗн те каламарӗ, вӗсен еннелле ҫурӑмӗпе ҫаврӑнчӗ те тилхепене хуллен туртрӗ.

Ничего не сказав на прощанье стоявшим около саней Дымшакову и Ксении, Ворожнев повернулся к ним спиной и тихо тронул вожжи.

13 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тепӗр ҫиленнӗ ухмах чи ӑслӑ ҫын та шухӑшласа кӑларайманнине тума пултарать, Халлӗхе тилхепене пирӗн алӑран туртса илмен вӗт-ха, ӑспа тытса пырас пулать, атту кун пек пӑлханнӑ вӑхӑтра хӑв та сисеймӗн, кӑларса ывӑтӗҫ.

— Другой обозленный дурак может такое выкинуть, что и самому что ни на есть умному не придумать, Пока волоки из наших рук не вырвали, надо с умом править, а то на таком раскате, не ровен час, не заметишь, как и вылетишь.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Алӑка ҫапса лартсан, Корней тилхепене аллине илнӗ, каялла ҫаврӑнса пӑхмасӑр, урапа ҫуммипе уттарнӑ.

Забив дверь, Корней взял в руки вожжи и, не оборачиваясь, зашагал сбоку телеги.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Казак тилхепене арӑмне пачӗ, урапа ҫинчен сиксе анчӗ.

Казак сунул вожжи жене, соскочил с арбы.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казак, питне-куҫне шӑмарса, тилхепене карӑнтарса тытрӗ.

Казак натянул вожжи, нахмурился.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Емельян тилхепене тытнипех тӑсӑлса ӳкрӗ.

Емельян, не роняя из рук вожжей, упал.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Губернатор ун ҫине ҫывӑх хурӑнташӗ ҫине пӑхнӑ пек ӑшшӑн кулса пӑхать, сарлака хул-ҫурӑмлӑ ямшӑк малалла кӑнтарнӑ аллисемпе аран-аран тилхепене тытса ларать; утсем, тимӗр ҫӑварлӑхӗсене чӑмласа татса, кӗҫ-вӗҫ малалла тапса сикес пек тӑраҫҫӗ.

Сам губернатор ему ласково, как родному, улыбается, широкоспинный кучер в вытянутых руках еле удерживает вожжи, лошади вот-вот готовы рвануть и нести, закусив удила.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

«Ҫӗрле пулнӑ…» — тӗтреллӗн тавҫӑрса илчӗ те Пантелей Прокофьевич тилхепене ҫилӗллӗн карӑнтарса туртрӗ:

«Ночь…» — туманно сообразил Пантелей Прокофьевич и ожесточенно дернул вожжи:

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Влаҫа алла илетпӗр те — тилхепене хамӑр тытатпӑр.

 — Заберем свою власть — вот и правило.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Малти лав хуҫи — сухалне хырнӑ ватӑ белорусс — вӗрен тилхепене аллипе яваласа тытнӑ та лашипе юнашар утса пырать.

Пожилой бритый белорус — хозяин первой подводы — шел около лошади, намотав на руку веревочные вожжи.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий, ларчӑк ҫинчен хыҫалалла ӳпӗнсе, чӗтресе тӑракан кӑрӑн-кӑрӑн тилхепене аллипе кӑмтарса туртрӗ те умри сулӑнкӑ ҫине шиклӗн пӑхса илчӗ.

Запрокидываясь с козел, удерживая в натянутых руках тугую дрожь вожжей, Григорий опасливо косился на раскаты.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тилхепене лайӑх тыт, хура ҫӗлен!

— Правь, гадюка!

13 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Прохорпа тӑраничченех калаҫма хатӗрленсе, Дорофей тилхепене хӑйӗн уринчен, чӗркуҫҫирен аяларах кӑкарса, лашисене ирӗк пачӗ, вара, хыҫалти ларчӑк еннелле ҫаврӑнса, кӗсйинчен табак енчӗкне кӑларчӗ.

А Дорофей, решив вволю поговорить с Прохором, привязал вожжи к ноге чуть ниже колена, дал лошадям свободу и, полуобернувшись к заднему сиденью, вынул кисет, набитый махоркой.

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Чикарка тӗпне пӑрахса тата аллисем ҫине сурса, вӑл куҫ хупса иличчен тилхепене салтрӗ, лашасене пушӑ кӑтартнӑ чухне тутисемпе хыттӑн та темӗнле питех тӗлӗнмелле чаплаттарса илчӗ, вара тачанка, пысӑк мар шыв лупашкинчен вӑрт-варт пӑрӑнса иртсе, каллех площадь урлӑ кӗмсӗртетсе кайрӗ…

Бросив окурок и поплевав в руки, он мигом размотал вожжи, показал лошадям кнут, при этом шумно и как-то уж очень одобрительно причмокнул губами, и тачанка, ловко объехав небольшую лужу, погремела снова через площадь.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Малтанах ирӗке яман пулсан, тилхепене хытӑрах тыткаланӑ пулсан, ан хӑра, пурӑннӑ пулӗччӗ.

— Кабы он спервоначала не дал ей ходу, а укороту бы дал настоящую, жила бы небось.

I // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Лаша хӗрӳленсен тилхепене хытараҫҫӗ.

Ежели конь горячится, ему попускают вожжу.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Умрихин тилхепене ҫавӑрттарать кӑна, пӗр-икӗ хутчен вӑл Андрее те лектерсе илчӗ, анчах Андрей уншӑн пӗр сӑмах та шарламарӗ: тинех каяҫҫӗ ӗнтӗ вӗсем!

Умрихин крутил вожжами и раза два задел Андрея, но он не сказал на это ни слова: наконец-то они ехали!

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Тилхепене арҫынла алла ярса тытса, Макариха начарланса кайнӑ лашана пушӑпа ҫурӑмӗ урлӑ чӑшлаттарса илчӗ те, лаши лава тӑвалла туртма пуҫласан, урисене вӑрӑммӑн пусса, урапипе юнашар утса кайрӗ.

По-мужски взяв в руки вожжи, она стегнула отощавшего коня кнутом поперек спины и, когда он тронул воз на взгорье, крупно зашагала рядом с телегой.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Дениска пӗтӗм пӗвӗпе каялла туртӑнчӗ те тилхепене карӑнтарса туртрӗ.

Дениска подался всем туловищем назад и осадил гнедых.

I // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed