Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Амӑшне (тĕпĕ: амӑш) more information about the word form can be found here.
— Мана ӗнтӗ йытӑсем те асӑрхамаҫҫӗ, вӗсем те вӗрми пулчӗҫ — кӗҫенни, ав, аса илчӗ амӑшне!

— Обо мне и собаки не брешут, уж какая есть, а вот младшенький-то вспомнил про матерю!

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл амӑшне хуҫалӑх ыйтӑвӗсем пачах та ҫав таранах шухӑшлаттарманнине, ку йӑлтах Григорий ҫинчен сӑмахлама йӳтӗм тупас, унпа та пулин ӑша пусарас тени ҫеҫ пулнине аван ӑнланчӗ.

Она отлично понимала, что вопросы хозяйства вовсе не так уж тревожат мать, что все это служит только предлогом поговорить о Григории, отвести душу.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗррехинче чӑтаймарӗ, амӑшне ӳпкелесе те илчӗ:

Однажды она не вытерпела, упрекнула мать:

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дуняшка Григорий халех таврӑнасса кӗтме юраманни ҫинчен амӑшне темле те ӑнлантарса пӑхрӗ, анчах Ильиничнӑна ӗнентерме ҫӑмӑл пулмарӗ.

Дуняшка всячески старалась доказать матери, что надеяться на приход Григория сейчас нельзя, но убедить в чем-либо Ильиничну было делом нелегким.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Слава тинех амӑшӗпе асламӑшӗ ҫинчен асне илчӗ, вӗсем ӗнтӗ аптраса ӳкнӗ пуль, йӗреҫҫӗ пуль тулли тӗттӗм вагонра, Миша та хӑйӗн пӗртен-пӗр амӑшне асне илчӗ, ашшӗ фронтра унӑн, акӑ халь ун амӑшӗ хӑйӗн пӗртен-пӗр ывӑлӗсӗр.

Впервые Славе ясно представились его мама с бабушкой, растерянные, плачущие, в переполненном темном вагоне, а Мише вспомнилась его мама, одинокая, без папы, который уехал на фронт, и вот теперь без Миши, ее единственного сына.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Тухса кайнӑ чух вӑл мӗншӗн ирӗккине амӑшне те ӑнлантарса параймарӗ.

Уходя, она и матери не могла объяснить, почему именно свободнее.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Тайгана та, сивве те, хӑй пирӗн пата пынӑ куна та, кунран та ытларах — ҫуратнӑшӑн амӑшне те.

И тайгу, и м. ороз, и тот день, когда к нам в группу пришел, и даже мать за то, что на свет родила.

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Амӑшне вара эпӗ кунта ямастӑп, тӳсеймест…

А мать я сюда не пущу, не выдержит…

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пӑлханни-мӗнӗ майӗпенех сӳрӗлсе пычӗ, ватӑ амӑшне уншӑн явап партарасси ҫинчен уйлани халӗ ӑна пустуй, ӑссӑр, пачах вырӑнсӑр шухӑш пек туйӑнакан пулчӗ.

Тревога постепенно угасала, мысль, что старуха мать будет отвечать за него, уже казалась ему невероятной, дикой, ни на чем не основанной.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Амӑшне лӑплантарма тесе, Дуняшка ун патӗнчен пӳртелле ҫил-тӑвӑл пек вӗҫтерсе кӗрсе кайрӗ.

Мимо него вихрем промчалась в дом Дуняшка, чтобы успокоить мать.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑранине тата йӗрӗннине аран чӑткаласа, Дуняшка амӑшне Дон тӗпӗнчи шыв сулхӑнӗ витӗр каснӑ сивӗ вилене ҫума пулӑшрӗ.

Пересилив страх и чувство гадливости, Дуняшка помогала матери обмывать холодное, хранившее студеность глубинной донской струи тело покойницы.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий, кулкаласа, ывӑлне алла йӑтрӗ, амӑшне лӑплантарса каларӗ:

Смеясь, Григорий взял сына на руки, успокоил мать:

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, пӳрнипе кӑчӑк туртса, ачисене хӑй патне чӗнсе илчӗ, ыталаса ачашларӗ, хӗрес хурса ячӗ, унтан чуптурӗ те амӑшне вӗсене хайсем патне леҫме каларӗ.

Она поманила пальцем к себе детей, обняла их, перекрестила, поцеловала и попросила мать, чтобы та увела их к себе.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Грипашка амӑшне сисмелле мар кӑлт! тӗртрӗ те, ку вара, тавҫӑрса илсе, йӑпӑр-япӑр куҫне шӑлса типӗтрӗ, лӑплантарса каларӗ:

Грипашка незаметно толкнула мать, и та, догадавшись, проворно вытерла глаза, успокаивающе сказала:

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Полюшка лӑпланма пӗлмесӗр ӗсӗклет, куҫҫулӗпе чыхӑна-чыхӑна кайса, амӑшне йӑлӑнать:

Полюшка неутешно рыдала, захлебываясь слезами, просила мать:

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, пӳрте кӗрсе, ашшӗпе амӑшне тата курницӑра ҫывӑракан ачисене пырса чуптурӗ, кухня варринче чарӑнса тӑчӗ.

Он вошел в дом, перецеловал стариков и спавших в горнице детишек, стал посреди кухни.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, ачасенчен чи асли, хӑйӗн талайӗпе ашшӗне те, амӑшне те пӑхман — лӑпкӑ та чаруллӑ, хӑйӗн ҫулӗсене кура мар пусӑрӑнкӑллӑ.

Он был старшим из детей и по характеру не походил ни на отца, ни на мать — тихий, сдержанный, не по годам серьезный.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшне мӗн пӗчӗкрен пулӑшма ҫӳренӗ.

С детства ходила и помогала матери.

Эпир — пӗрле! // Ирина КУЗЬМИНА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 3 стр.

Халӗ вӑл тӑван амӑшне пӑрахнӑшӑн хӑйне хӑй нихҫан та каҫарас ҫуккине пӗлнӗ.

И теперь он знал, что вряд ли когда-нибудь простит себе отступничество от родной матери…

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшне чӗринчен кӑларса пӑрахнӑ хыҫҫӑн вӑл ыттисемпе пӗр шай пурӑнма тата ӗҫлеме тивӗҫ илнӗ, текех ӑна никам та ют социаллӑ сийрен тухнӑ тесе мӑшкӑлламан.

Отрекшиеся от своих виноватых отцов и матерей получали неписаное право жить и работать наравне со всеми, после этого уже никто не колол им глаза чуждым социальным происхождением.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed