Corpus of the Chuvash language

Хӑшпӗр пӳрт стенисем хушшинче тин ҫеҫ хушса хунӑ ҫӗнӗ пӗренесем курӑнаҫҫӗ.

В стенах некоторых домов, между почерневшими от времени бревнами, белели только что вставленные.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Чӑннипе каласан, тунисем унчченех мана иккӗлентеретчӗҫ: вӗсем акӑ, епле, хура-симӗссӗн курӑнаҫҫӗ.

Правда, стебли-то и раньше меня немного смущали: какие-то они, смотри, уж очень темно-зеленые.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тӳпере, хӑшпӗр тӗлте вӗтӗ-вӗтӗ пӗлӗтсем пӗр хускалмасӑр тӑраҫҫӗ, вӗсем таса кӗленче ҫумне ҫыпҫӑннӑ мамӑк пек курӑнаҫҫӗ, ку ӗнтӗ паян кун уяр пуласса пӗлтерет.

На небе кое-где белели облачка, неподвижные и редкие, похожие на клочки ваты, приставшие к голубому сверкающему стеклу: день обещал быть жарким.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Тӑррисене улӑм витнӗ, тӗкне тӑратнӑ ватӑ тӑманасем пек курӑнаҫҫӗ вӗсем.

Они, казалось, не стояли, а сидели на черной земле, нахохлившись под соломенными крышами, как старые совы.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ҫавӑнпа та йывӑҫсем хура курӑнаҫҫӗ, вӗсен вуллисем йӑлтӑртатса тӑракан сарӑ хут ҫине хура йӑрӑмсем ҫыпӑҫтарса хунӑ евӗр туйӑнаҫҫӗ.

Деревья кажутся на ней обугленными, их стволы — точно наклеенные на блестящей жёлтой бумаге чёрные полоски.

Йӑвари ӑсансем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Вӗсем хускалмасӑр, ула кураксен йӑвисем пек хура курӑнаҫҫӗ.

Они черны и неподвижны, как грачиные гнёзда.

Йӑвари ӑсансем // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Ун йӗри-тавра ларса тухнӑ йӗркеллӗ пӳртсем именсе лӑпчӑннӑ пек, ун ҫумӗнче хӑйсене мӗскӗннӗн туйса чӗркуҫленнӗ пек курӑнаҫҫӗ.

Обычные дома, расположенные вокруг этого великана, стеснительно, робко притаились, словно присели на колени, чувствуя себя бедными, жалкими.

Тӗнче хӗрри шырама тухса кайни // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 119–126 с.

— Тӗкӗр ҫине пӑхсан ҫиелти ҫитменлӗхсем анчах курӑнаҫҫӗ ҫав.

— В зеркало видны только внешние изъяны.

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

Ӑшӗнчи хӑмӑр вӑррисем витӗр курӑнаҫҫӗ пуль ӗнтӗ унӑн.

Наверное, коричневые зёрнышки светятся изнутри.

Ылтӑн пан улми // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 84–97 с.

Аслӑ картиш, сарайсен ҫивиттийӗсем, яштака тирексен ҫӳлелле кармашнӑ шӳрлеке тӑррисем, юпаран кӑкарса, ҫурӑмӗсем ҫине ашӑк витнӗ лашасем — пурте ҫӗрлехи ҫутӑра хурарах кӑвак мӗлкесем майлӑ курӑнаҫҫӗ.

Широкий двор, крыши сараев, устремленные ввысь голые вершины пирамидальных тополей, покрытые попонами лошади у коновязи — все это было освещено призрачным голубым светом полуночи.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сӳнме пуҫланӑ кӑвайтӑн аялтан ӳкекен тикӗс мар ҫути пит-куҫне шупкарах хӗрлӗ сӑн кӳрсе чиперлетет, шӑлӗсемпе пуҫа ҫыхнӑ тутӑрӗн чӗнтӗрӗ куҫа шартармалла шуррӑн курӑнаҫҫӗ.

Лицо ее, озаренное снизу неверным светом угасающего костра, было розово и свежо, ослепительно белели зубы и кружевная каемка головного платка.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫиҫӗм ҫиҫнӗ самантра кӑна пире ҫумӑр пӗлӗчӗ курӑнать, пуҫ тӑрринчи йӑмра армак-чармак турачӗсем те, шыв хӗрринчи тӗмсем курӑнаҫҫӗ.

Лишь когда сверкала молния, мы видели узкую полоску неба в низких тучах, ветки огромных ветел, висящие над головами, да темные заросли на берегу.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ҫурт тавраш ниҫта та курӑнмасть, тавракурӑм тӗлӗнче ҫеҫ хӑш-пӗр ялсем курӑнаҫҫӗ.

Никаких признаков жилья, за исключением нескольких деревень на горизонте.

Ҫул ҫинче ҫырса пынӑ журнал // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ҫак арпашнӑ туратсен хушшинче сайра ҫӗрте касса яман хырсем тӗллӗн-тӗллӗн курӑнаҫҫӗ.

Над всей этой мешаниной из веток, стволов и засохших игл возвышались редкие неспиленные сосны.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Малтан эпир чул сарман урамсем тӑрӑх шавлӑн калаҫса пытӑмӑр, унта хӳмесем ҫине сирень йывӑҫ турачӗсем усӑна-усӑна аннӑ сирень леш енче хура кантӑклӑ пӗчӗк ҫуртсем курӑнаҫҫӗ.

Сначала мы громко болтали, идя по немощеным уличкам, где над заборами свешивалась сирень, а за сиренью стояли домики с темными окнами.

II сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Хӑмла ҫырли йӑранӗсем хушшинче пиҫе пуҫланӑ дыня курланки, кавӑн, хӑяр ӳсет, леререх тата, пӗр курӑк та пусман хура ҫӗр ҫинче, ҫӗр ҫырли тунисем курӑнаҫҫӗ.

Help to translate

II. Ҫитрӗмӗр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Берендей, пӗчӗк ҫаран урлӑ каҫса, сӑрт хӗррипе кайрӗ, унта ӑна сайра яштак хырсемпе шурӑ хурӑнсем курӑнаҫҫӗ.

Берендей пересек узкий луг и пошел к пологому бугру, где росли редкие высокие, как мачты, сосны и белели то здесь, то там стволы берез.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Майӗпен вӑрман та хуралса пычӗ, йывӑҫсем те ҫӳлерех пек курӑнаҫҫӗ, ешӗл курӑк та тӗттӗмрех курӑна пуҫларӗ.

Постепенно деревья становились черней и как будто выше, а трава из зеленой превратилась в темно-серую.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Лӑчах ӳсекен чӑрӑшсем материкпе утравсем пек курӑнаҫҫӗ.

Плотные заросли елей походили на материки и острова.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Хамӑр лагерьти ҫаран хӗрринчи йывӑҫсем тӗттӗмленчӗҫ, чи ҫӳллӗ хурӑн тӑррисем ҫеҫ хӑмӑр-хӗрлӗн курӑнаҫҫӗ, вӗсем ҫутатнӑ пӑхӑр пек йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Деревья на лужайке в нашем лагере потемнели, и только верхушки самых больших берез еще поблескивали красноватым блеском, словно сделанные из ярко начищенной меди.

Хӑйӑр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 47–57 с.