Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Утнӑ (тĕпĕ: ут) more information about the word form can be found here.
Кудинов, карттусӗ айӗнчен тухса кайнӑ вӑрӑм ҫӳҫне утнӑ ҫӗртех майласа чиксе, Григорий патне хыпаланса пычӗ.

Кудинов торопливо подходил к Григорию, на ходу поправляя длинные, выбившиеся из-под фуражки волосы.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗармеецсен чаҫӗсем ҫӗнтерсе килме пуҫласан, Григорий, вӗсем ҫапӑҫнине ҫӳллех мар сӑрт тӗми ҫинчен сӑнанӑскер, хӑйӗн учӗпе патрон урапи патӗнче тӑракан Прохор Зыкова перчеткипе сулса чӗнчӗ, утнӑ ҫӗртех йӗнер ҫине утланса ларчӗ те, тип ҫырма патӗнчен тӗпӗртеттерсе иртсе, васкавлӑ юртӑпа Гусынка хӗрринчи тӑвайкки еннелле ыткӑнчӗ.

Когда перевес начал склоняться на сторону красноармейских частей, Григорий, наблюдавший за боем с пригорка, махнул перчаткой Прохору Зыкову, стоявшему с его конем возле патронной двуколки, на ходу прыгнул в седло; обскакивая буерак, шибкой рысью направился к спуску к Гусынку.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Кала-ха эсӗ мана, — утнӑ ҫӗртех вӑрт ҫаврӑнса хиврен ыйтрӗ Григорий, — леш ҫав офицер, черкес, мӗн туса пурӑнать вӑл сан патра?

— Ты скажи вот что, — на ходу оборачиваясь, резко спросил Григорий, офицер этот, из черкесов, он что у тебя делает?

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ушкӑнсем утнӑ ҫӗртех тӳрленсе сапалана пуҫларӗҫ.

Толпы стали выравниваться, дробиться.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, кӗвентепе шыв ҫӗклекен хӗрарӑмла, аллисене винтовка кӗпҫипе кӳпчекӗ ҫине хурать, утнӑ чух та, ут ҫинче те вара ҫаплах ҫӳрет.

Обычно так ходил он и ездил, положив руки на ствол и на ложу, будто баба на коромысло.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юнашарах кил хуҫи хыпӑнчӑклӑн вӗтӗртетсе пычӗ, утнӑ ҫӗртех каласа пачӗ:

Сбоку поспешал хозяин, рассказывая:

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫавӑнта кӗрсе кайнӑччӗ вӑл, анчах ҫав самантрах ҫын утнӑ тата ӳсӗрнӗ сасса илтрӗ.

В нее забрался было он, но сейчас же заслышал шаги и кашель.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Старик урай тӑрӑх мар, темле путакан лачака тӑрӑх утнӑ пек, пӗтӗм кӗлеткипе чӗтрерӗ.

Старик весь ходил ходуном, словно пол под его ногами зыбился трясиной.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Майданниковпа Королев утнӑ ҫӗртех чӗлӗм чӗркесе чӗртрӗҫ.

Майданников и Королев на ходу закуривали.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тепӗр ҫур сехетрен Татарски хуторӗ юра кӑчӑртаттарса утнӑ сасӑсемпе, «о» сасса пусарах каланӑ сӑмахсемпе, йытӑсем татти-сыпписӗр хӑрӑлтатса вӗрнипе тулса ларчӗ.

Спустя час Татарский налился скрипом шагов, чужою, окающей речью, собачьим брехом.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан Аникушка крыльца ҫинчен ут чӗрнисем ҫинче утнӑ пек кӗптӗртеттерсе анса кайрӗ те, чӳрече умӗнчен иртсе, куҫран ҫухалчӗ.

И Аникушка, как на копытах, прогрохотал с крыльца и мимо окон.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аникушка ирӗксӗррӗн ятлаҫса илчӗ те ҫатан карта умӗпе утса кайрӗ, утнӑ ҫӗртех сӑмахне каласа пӗтерчӗ.

Аникушка заматерился и пошел мимо плетня, на ходу договаривая:

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пиччӗшӗн пасарнӑ мӑйӑхне утнӑ ҫӗртех пичӗпе сӗртӗнсе, Дуняшка лаша патне чупса тухрӗ.

На ходу коснувшись щекой заиндевевших усов брата, Дуняшка выбежала убрать коня.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий утнӑ ҫӗртех ашшӗне сарлака хулпуҫҫийӗсенчен ыталаса илчӗ, пичев пӑявӗсене салтма тытӑнчӗ.

Григорий на ходу обнял широкие отцовы плечи, начал отцеплять с барков постромки.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Листницкий утнӑ ҫӗртех ҫав алӑ ҫине куҫне чалӑштарса пӑхрӗ, вербена шӑршипе хӗвел хӗртсе ӑшӑтнӑ хӗрарӑм ӳчӗн шӑршине ҫӑтнӑ май, хӑйне пӗчӗк ача пек телейсӗр те такам тӗрӗс мар, йывӑр кӳрентернӗн туйрӗ.

Листницкий, шагая, косился на эту руку, вдыхал запах вербены и нагретого солнцем женского тела и чувствовал себя по-детски глубоко несчастным, кем-то несправедливо и тяжко обиженным.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ҫакӑ-ха ман ӗлӗк пурӑннӑ резиденци, — терӗ хура мӑйӑхлӑ, тӑрнаккай туналлӑ Горчаков, хыпаланса утнӑ май Листницкий ҫине пӑха-пӑха илсе.

— Вот моя резиденция в прошлом, — торопливо шагая, оглядываясь на Листницкого, говорил черноусый голенастый Горчаков.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тата ҫухрӑма яхӑн утнӑ.

Прошли еще около версты.

«Куратӑп!» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Курман, ҫапах та утнӑ.

Не видят, а все же идут.

«Куратӑп!» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Салтаксем тата ҫухрӑм утнӑ.

Прошли солдаты с версту.

«Куратӑп!» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Хулленрех те хулленрех утнӑ салтаксем.

Все тише и тише солдатский шаг.

«Куратӑп!» // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed