Шырав

Шырав ĕçĕ:

утӑ the word is in our database.

утӑ (тĕпĕ: утӑ) more information about the word form can be found here.

Каҫпа, вырӑн ҫинче выртнӑ чухне, вӑл галстукне утӑ ӑшӗнчен туртса кӑларать те мӑйне ҫыхса ярать, ачашшӑн шӑлса якатать.
Ночью, лежа на нарах, он осторожно вытаскивал галстук из сенника, завязывал его на груди и гладил мягкий узелок.

28 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӗсем, утӑ матрацсем ҫинче пуҫтарӑнса ларса, ашшӗ-амӑшӗсене, бомба пӑрахнипе вилнӗ хӗрачасене, Митьӑна аса илчӗҫ, хӑйсен куҫҫулӗсене, хӑйсен шанӑҫӗ ҫухалнине пытарма пултараймарӗҫ:
Сбившись в кучу, они сидели на неубранных сенниках, вспоминая оставленных дома родителей, погибших девочек, Митю… и уже не скрывали друг от друга отчаяния и слез:

23 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫемҫе утӑ ҫинче выртакан ачасем, куҫӗсене мӑчлаттарса, хӑраса ӳкнӗ пек йӑшӑлтатса илчӗҫ, кӗпе-йӗмӗсене ярса тытса, ура ҫине сиксе тӑчӗҫ.
Ребята испуганно заерзали на мягком сене, моргая от яркого света; потянули к себе одежду, вскочили.

19 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫанталӑк лайӑх тӑрать, ҫулса пӑрахнӑ хыҫҫӑн йӗпенсе выртакан утӑ таврашӗ ҫук.
Погода стоит добрая, залежей нет.

6 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Утӑ ҫулса пуҫтарас ӗҫ халӗ аван пырать.
— Сенокос сейчас идет хорошо.

Вӗсен пит-куҫӗсем хӗвелпе пиҫсе тарланӑ, аллисене чавса таранах утӑ шӑйӑркаласа, чике-чике пӗтернӗ.
Лица у них были потные и горячие от солнца, руки до локтей исколоты сеном.

Утӑ ҫӗрсе кайма пултарать, выльӑха мӗн ҫитермелле вара? — ӑнлантарчӗ Степан Ильич.
Сопреет сено и погибнет — чем тогда скотину кормить? — пояснил Степан Ильич.

Ҫанталӑк уяртсан, утӑ ҫулма тухнӑ пулсан — пурте улаха!
Выдалась погода, начался покос — все на луг!

Тӗрлӗ тӗслӗ тутӑрсемпе тӗрӗллӗ кӗпесем чӑпар пӑнчӑсем пек вӗлтлетсе тӑраҫҫӗ; колхозниксем хӑвӑрт ӗҫлеҫҫӗ, вӗсем хыҫҫӑн пӳртсем пек пысӑк утӑ куписем лара-лара юлаҫҫӗ.
Цветные платки и вышитые рубашки мелькали пестрыми пятнышками; под умелыми, ловкими руками колхозников росли огромные, как дома, стога.

Хӗвел ӑшшинче тулӑ пуссисем сарӑлса выртаҫҫӗ, хуратулсем кӗрен тӗслӗн курӑнаҫҫӗ, ҫӑра ӳснӗ сӗлӗсем кӑваккӑн хумханаҫҫӗ Инҫетре, улӑхра, сенокосилкӑпа утӑ ҫулаҫҫӗ, ҫулнӑ курӑк тӳп-тӳрӗ ретсемпе вырта-вырта юлать.
Освещенные солнцем, желтели поля пшеницы, розовела греча, и отливали сизым цветом густые овсы, Вдалеке по лугу без устали ходила сенокосилка, оставляя за собой ровные ряды срезанной травы.

Эпир ҫулла икӗ хут утӑ ҫулса илетпӗр.
Мы траву по два раза косим.

5 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Утӑ ҫинче йӑваланса выртма питӗ юрататӑп эпӗ!
Люблю я на сене поваляться!

2 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Мӗн, вӑрҫаҫҫӗ-им-ха сире хӗрачасем? — кулса илчӗ Сергей Николаевич, вара савӑнӑҫлӑн утӑ купи ҫине пырса ларчӗ.
— Что, попадает вам от девочек? — усмехнулся Сергей Николаевич и, подойдя к куче сена, с удовольствием уселся на нее.

Лёня Белкин тӑват уран тӑчӗ те, ҫурӑмӗпе пӗр купа утӑ йӑтса, коридора упаленсе тухрӗ.
Леня Белкин стал на четвереньки и с целой копной на спине вылез в коридор.

Утӑ айккинелле сирпӗнсе кӑна тӑрать.
Сено полетело во все стороны.

Класра каҫранпа пустарман утӑ выртнӑ.
В классе лежало не убранное с ночи сено.

Классенче ҫутӑ та сулхӑн, сӑрпа чус шӑрши кӗрет, урайӗнче тутлӑ шӑршӑ кӗрекен утӑ выртать.
В классах было светло и прохладно, пахло краской и свежим тесом, на полу лежало душистое сено.

1 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Урамра утӑ тиенӗ тулли лавсем курӑнса каяҫҫӗ.
Показываются возы, доверху нагруженные сеном.

Утӑ ҫулма тухнӑ ҫӗре туса парас терӗ, халӗ тата акӑ, Мускавран хӑнасем килессе те кӗтетпӗр!
К сенокосу и вышивала, а теперь вот ждем приезд гостей из Москвы.

Степан Ильич именнӗ пек хӑй ҫине пӑхать, кӗпи ҫинчен утӑ пӗрчине илет те, шӑрҫа пек шурӑ шӑлӗсене кӑтартса, кӑмӑллӑн кулать.
Степан Ильич смущенно оглядывает себя, осторожно снимает с рубашки сухой стебелек и улыбается широкой, простодушной улыбкой, показывая ровные белые зубы:

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics