Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗтернӗ (тĕпĕ: пӗтер) more information about the word form can be found here.
Ҫӗнӗ ҫӗре куҫаракансен архивӗнчен шӑшисем кӑшласа пӗтернӗ, вӑхӑт нумай иртнипе сарӑлса ларнӑ географи карттисене туртса кӑларнӑ, — анчах вӑл карттӑсем пурте пӗр вырӑнах кӑтартнӑ пулин те, пӗри те пӗр-пӗрин пек пулман.

Были извлечены из старых переселенческих архивов изъеденные мышами, пожелтевшие от времени географические карты, из которых ни одна не походила на другую, хотя все изображали одну и ту же местность.

4. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Пӑтӑ пек пӑтрашса кайнӑ ҫынсем хушшинчен, ҫӗтӗк шинельсем, штыксем, патронташсем, подсумкӑсем, этемсем вараласа пӗтернӗ чӑрӑшсен йӗпе тураттисем хутӑшса пӗр шӑртлӑ хаяр сӑн пек пулса тӑнӑ ҫӗртен таттисӗр кӑшкӑрни илтӗнчӗ:

И из человеческого месива, где озлобленные лица, обдрипанные шинели, штыки, патронташи, подсумки и мокрые ветви загаженного людьми ельника сливались в одно оскаленное щетинистое лицо, неслось:

1. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Ҫыран хӗрринче хӗвел хӗртнипе саралса шурӑхса кайнӑ хӑйӑр сӑнлӑ кивӗ хула сарӑлса выртать, унтах пуканесен театрӗн чаршавсемпе витсе пӗтернӗ ҫивиттийӗ ҫилпе вӑркӑшса выртать.

У берега — старый городок песочного цвета под знойным солнцем и полотняная крыша кукольного театра.

Буратино Карло ашшӗпе, Мальвинӑпа, Пьеропа тата Артемонпа пӗрле килне тавӑрӑнать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Хупахсем хушшинче йывӑҫ пуканесене, пӗтӗмӗшпех ҫыхса пӗтернӗ йытӑ выртнине курчӗҫ.

Увидели в лопухах валяющихся деревянных человечков и забинтованного пуделя.

Буратино хӑйӗн пурӑнӑҫӗнче пуҫласа питех те пысӑк хуйхӑна кӗрсе ӳкет, анчах ӗҫ аванах майлашса каять // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫыхӑсем ҫинче Мальвина, Пьеро тата пӗтӗмӗшпех ҫыхса пӗтернӗ Артемон хӳри тусан ҫинче сӗтӗрӗнсе пырать.

На узлах лежали Мальвина, Пьеро и весь забинтованный Артемон; всегда такой расчёсанный, хвост его волочился кисточкой по пыли.

Буратино хӑйӗн пурӑнӑҫӗнче пуҫласа питех те пысӑк хуйхӑна кӗрсе ӳкет, анчах ӗҫ аванах майлашса каять // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ӑна ҫӑмӗсене тӑпӑлтарса пӗтернӗ икӗ ырхан сурӑх туртса пыраҫҫӗ.

Её тащили две худые, как скелеты, овцы с ободранной шерстью.

Буратино хӑйӗн пурӑнӑҫӗнче пуҫласа питех те пысӑк хуйхӑна кӗрсе ӳкет, анчах ӗҫ аванах майлашса каять // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Манӑн чи лайӑх полицейскисене хӑйсен ӗҫне тунӑ чухне хӗнесе пӗтернӗ путсӗрсене тытӑр.

«Взять негодяев, которые поколотили моих лучших полицейских при исполнении обязанностей!

Буратино хӑйӗн пурӑнӑҫӗнче пуҫласа питех те пысӑк хуйхӑна кӗрсе ӳкет, анчах ӗҫ аванах майлашса каять // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Артемонӑн суранӗсене ҫыхса пӗтернӗ хыҫҫӑн, ӑна градусник лартса пачӗҫ те, вӑл канлӗн ҫывӑрса кайрӗ.

После перевязки Артемону поставили градусник, и собака спокойно заснула.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Унӑн хыҫӗнчен ҫӑмӗсене тӑпӑлтарса пӗтернӗ Артемон, икӗ ҫыхӑ тиесе уксахласа пырать…

За ним прихрамывал ободранный Артемон, навьюченный двумя тюками…

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫӑмӗсене тӑпӑлтарса пӗтернӗ Артемон пӗр урине ҫӗклесе, виҫӗ урипе уксахлакан йытӑ юрттипе чупса кайрӗ.

Артемон с растрепанной шерстью, поднял одну ногу и побежал, хромая на трех ногах.

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Тӑрмаласа пӗтернӗ икӗ йытти те вилес патне ҫитсе, сывлайми пулса ҫӗр ҫинче кускаласа кӑна ҫӳреҫҫӗ.

Оба пса, исколотые, изжаленные, исцарапанные, — задыхаясь, начали беспомощно кататься по земле.

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Унтан вӑл каллех хир варринчи пӗр пӗччен ларакан хыр йывӑҫӗ тавра чупма пуҫларӗ, унӑн хыҫҫӑн лутӑркаса ҫыртса пӗтернӗ полици-йытӑсем вӗҫтереҫҫӗ кӑна.

И опять помчались по полю вокруг одинокой сосны Артемон и за ним помятые и покусанные полицейские псы.

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ӑна тӗрлӗрен ялавсемпе илемлетсе пӗтернӗ.

Он был украшен разноцветными флагами.

Буратино кӗнекине сутать те пуканесен театрне кайма билет илет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

— Акӑ мӗн пӗтернӗ ӑна! — тесе мӗкӗретчӗ вӑл, унтан кӗленчине ҫӗр ҫумнелле пӗтӗм ҫиллипе лач! тутарса, ӑна тӗпретсе салатса ячӗ.

— Вот что погубило его! — рычал он и, яростно ударив бутылкой о землю, вдребезги разбил ее.

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Выртатӑн-выртатӑн та, йӑпанмашкӑн мӗн те пулин шутласа кӑларатӑн: ӗлӗк пӗрре ула курак пурӑннӑ, тет, уй патӗнчен вӑрман патне, пӗр ана йӑранӗ патӗнчен тепӗр йӑран патне вӗҫсе ҫӳренӗ, тет, хӑй вӑхӑтне пурӑнса ҫитнӗ те, турӑ ӑна пӗтернӗ, тет: вилсе выртнӑ та ула курак типсе кайнӑ!

Лежишь-лежишь да и придумаешь чего-нибудь для забавы: во время оно жила-была ворона, летала с поля до горы, от межи до межи, дожила до своей поры, господь ее накажи: издохла ворона и засохла!

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпир ҫапӑҫма пуҫларӑмӑр, галлерейӑран вӑл мана лавкана тӗртсе кӗртрӗ те, пӗрмай урайӗнче тӑракан пысӑк турӑшсем ҫинелле тӗксе ӳкерме хӑтланчӗ, — вӑл ҫавна тума пултарас пулсан, эпӗ кӗленчисене ҫӗмӗрсе пӗтернӗ, чӗнтӗрленисене хуҫса тӑкнӑ пулӑттӑм тата хаклӑ иконсене чӗркелесе пӗтереттӗм пулӗ.

Мы стали драться, с галереи он втолкнул меня в лавку и всё старался повалить на большие киоты, стоявшие на полу, — если бы это удалось ему, я перебил бы стекла, поломал резьбу и, вероятно, поцарапал бы дорогие иконы.

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Анчах эпир Павӑлпа иксӗмӗр пӗтӗмпех пылчӑк та хурт-кӑпшанкӑ тавраш ҫисе пӗтернӗ, вилекен Давидова ҫуса тасатсан, пирӗнтен кулма тапратрӗҫ, хӑйсем ҫинчен кӗписене хывса, пире унта шырама сӗнетчӗҫ, мунча кӳртекенсем тетчӗҫ пире, тата эпир темскер намӑс та пит кулӑшла япала тунӑ пек, ҫав тери мӑшкӑласа кулатчӗҫ.

Но когда мы, я и Павел, вымыли изъеденного грязью и насекомыми, умирающего Давидова, нас подняли на смех, снимали с себя рубахи, предлагая нам обыскать их, называли банщиками и вообще издевались так, как будто мы сделали что-то позорное и очень смешное.

XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кӑвак лаптак тумхахсенче, алӑсемпе пуҫсем вырӑнӗнче, темскер хӑрушӑскер пур пек туйӑнать; ахаль чухнехинчен те ытларах святойсен ӳчӗсем сӑрласа пӗтернӗ тумтирсем ӑшӗнчен ҫак подвалтан темле вӑрттӑн таҫта кайса ҫухалнӑ пек туйӑнать.

В плоских серых пятнах, на месте рук и голов, чудится жуткое, — больше, чем всегда, кажется, что тела святых таинственно исчезли из раскрашенных одежд, из этого подвала.

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫамрӑккисем кулма, шӑхӑрма тапратрӗҫ; мӑнаҫланнӑрах ҫынӗсем ун хыҫҫӑн ӑмсанса пӑхса, йывӑррӑн сывласа илчӗҫ, Ситановӗ пӗтернӗ ӗҫ патне пычӗ те ӑна тимлӗн пӑхса, ӑнлантарса пачӗ:

Молодежь засмеялась, засвистала; люди постарше завистливо вздохнули вслед ему, а Ситанов подошел к работе, внимательно посмотрел на нее и объяснил:

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Сасартӑк вӑл: «Ҫапӑр, ватӑр пурне те!» тесе кӑшкӑрса ярас пулсан, пурте, чи мӑнаҫлӑ мастерсем те, пӗр виҫ-тӑватӑ минут хушшинчех мастерскоя турпасласа ватса пӗтернӗ пулӗччӗҫ тесе шутлатӑп эпӗ.

Я уверен, что если бы он, вдруг прервав песню, крикнул: «Бей, ломай всё!» — все, даже самые солидные мастера, в несколько минут разнесли бы мастерскую в щепы.

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed