Шырав
Шырав ĕçĕ:
«Эй, итлӗр! — тет, — турӑпа сирӗн умӑрта ман кӑмӑл тап-тасах; хӗре мана качча парӑр, мӗнпур ырлӑхӑма сирӗнпе пӗрле валеҫетӗп, питӗ пуян эпӗ» тет.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
— Сирӗн ӗҫӗр турра кӗлтӑвасси.
Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.
— Сирӗн ӗҫ мар вӑл, аннеҫӗм, ҫын ӗҫне хутшӑнасси, — вӑрҫса илчӗ арман хуҫи.— Не ваше дело, маменька, в чужие дела мешаться, — проворчал мельник.
Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.
— Сирӗн пек чирлӗ чухне, ҫакӑн пек кӗлеткепе, хӑнана ҫӳреме мар, килте ларас пулать.— При ваших болезнях и при такой комплекции вам дома сидеть нужно, а не по гостям ходить.
Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.
— Эсир монахсене хӗнеме хатӗрленнӗ пирки калас пулсан, вӑл ӗнтӗ сирӗн ирӗк.— А что вы собираетесь бить монахов, так это как вам угодно.
Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.
Вӑл сирӗн те мар, пирӗн те мар, туррӑн…
Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.
— Шӑпчӑксем юрлаҫҫӗ-и кунта сирӗн? — ыйтать хӗрача.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
— Хм… кӑмпа татмалли вырӑн пур-и кунта сирӗн?
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
Ҫапкаланчӑксене пытарман вӗт кунта, сирӗн йышшисене, господасене пытарнӑ.Не бродяги какие-нибудь похоронены, а ваш же брат — господа.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
— А халь ӑҫта вӑл сирӗн улпутӑр, ӑҫта пурӑнать?
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
— Питӗ хаклӑ-ҫке-ха сирӗн дачӑсем, — пит-куҫне пӗркелентерсе калаҫать инженер.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
Икӗ кун ӗҫлетӗр, ӑҫта сирӗн ӗҫӗ?
Шампа // Иван Иртышев. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 18–26 стр.
Хӑҫан сирӗн, шуйттансен, купальня хатӗр пулать?
Шампа // Иван Иртышев. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 18–26 стр.
— Апла, сирӗн арӑм Иван Алексеичпа пурӑнман та-и вара? — тӗлӗнсе ыйтрӑмӑр эпир.— Так жена ваша, значит, не жила с Иваном Алексеичем? — удивились мы протяжно.
Почта уйрӑмӗнче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 15–17 стр.
— Вот, Клим, мӗнле кунта сирӗн?
Ҫул ҫинче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 3–10 стр.
Сирӗн мӗн пӗр шӑналӑкпа тиемелӗх ҫурт ҫеҫ вӗт, икӗ чӳрече пекки ҫеҫ, манӑн, епле пулсан та, вӑрҫӑчченхи ҫурт, пысӑк ҫурт.У вас что — закуток, два оконца, а у меня, как-никак, довоенный дом, раздолье.
38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
— Сирӗн хӳшшӗре-и? — тӗлӗнсе кайрӗ Захар.
38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
— Мӗнле тулӑ-ха ку сирӗн?
37-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
Ачасем, сирӗн мӗнле?
36-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951
— Мӗнле чӗлхӗр ҫӗтӗлмест сирӗн, ялан акӑ: «тӑлӑх та, тӑлӑх-турат» тетӗр! — тӗксӗмленчӗ Санька.
34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951