Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗтмен (тĕпĕ: кӗт) more information about the word form can be found here.
Ҫапла пӗр аллӑ хӑлаҫ куҫрӑм, анчах чӑннипех те путишле курӑну мана кӗтмен ҫӗртен утма чарчӗ.

Так я продвинулся вперед сажен на пятьдесят, пока не был остановлен поистине курьезнейшим зрелищем.

III. Калаҫу // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 397–404 с.

Хӑйне ҫапла кӗтмен ҫӗртен аптӑратса ӳкернӗ сӗлкӗшлӗхрен тӗлӗнсе ҫамрӑк тискерчӗк йӗри-тавра пӑхса ҫаврӑнчӗ, ҫак кӑмӑл-туйӑм тӗшшине туйма хӑтланчӗ.

Удивляясь сам столь внезапно поразившему его грустному наваждению, молодой дикарь осмотрелся кругом, пытаясь дать себе отчет в своем настроении.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 382–396 с.

— Ну, курӑр-ха, — терӗ вӑл кӗтмен ҫӗртен, — ав тепӗр меланхолик — тымарсенчен такӑна-такӑна манашкалах ҫапкаланса ҫӳрекенскер.

— Ну, смотрите, — сказал он вдруг, — вот еще меланхолик, бродящий, подобно мне, запинаясь о корни.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

Фиас хускалмасть, унӑн хул пуҫҫисем курӑк ҫинче куҫӑмсӑр, тӗксӗм: тен, пуҫӗ ҫаврӑннипе кӗтмен ҫӗртен ӳкнӗрен вӑй пухать.

Фиас не шевелился, его плечи неподвижно темнели в траве; быть может, он набирался сил, оглушенный внезапным головокружением.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Ганэль мӗн те пулин тӗшмӗртсе ӗлкӗреймерӗ — е вӗсем патне тухса тӑмалла, е ҫӗр тӗпне анса каймалла — кӗтмен ҫӗртен хыттӑн кӑшкӑрни ӑна ӗнтӗркеврен кӑларчӗ, кӑмӑллах мар туйӑмӗ пӗлес килнин тунсӑхлӑ ҫунавӗпе ылмашӑнчӗ.

Ганэль еще не успел сообразить что-либо, колеблясь между желанием объявить себя и желанием провалиться сквозь землю, как вдруг резкое восклицание вывело его из оцепенения, сменив это неприятное ощущение зудом тоскливого любопытства.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Акӑ… пач кӗтмен ҫӗртен, инҫех те мар, хӑрӑк турат ҫатӑртатни, унтан лаша ҫӑмӑллӑн тӑпӑртатни илтӗнчӗ, кӗҫех хӗвел ҫути ӳкнӗ тӗлте юлан утҫӑ курӑнса кайрӗ.

Как вдруг за донесшимся со стороны треском послышались мягкие удары копыт, и на просвет солнечного пятна выехал всадник.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Ҫавӑнпа та вӑл ҫапла тискеррӗн хӑтланасса, чӑнах та, никам та кӗтмен ахӑр…

Тем более никто не ожидал от этого человека такого бешеного поступка.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 339–344 с.

Ҫутӑ ҫухалчӗ: хӗвелӗн тӳрӗ, пайӑркаллӑ хӗлхемӗ хӗрлемесрех, витӗр курӑнакан пӗкӗ пек пулса тӑчӗ, ҫавӑнпах ҫул хӗрринчи канавсенчи йӑлтӑркка чечек-курӑк куҫ умӗнчех илемне ҫухатрӗ, кӗтмен ҫӗртен купороспа сапнӑн курӑнать.

Свет исчез: прямой, лучистый свет солнца превратился в прозрачную, красноватую муть, мгновенно лишая красок яркую зелень придорожных канав, ставших вдруг серыми, словно их облили купоросом.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.

Вӑл малалла пӗр утӑм ярса пусрӗ, йӗрӗнекен-итлевлӗ ҫӳхе алла хӑйӗншӗн те кӗтмен ҫӗртен ярса тытрӗ те ҫавӑнтах вӗҫертрӗ.

Он сделал шаг вперед, неожиданно для себя взял тонкую, презрительно-послушную руку и тотчас ее выпустил.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 291–297 с.

— Эсир лайӑх секретарь пултӑр, — кӗтмен ҫӗртен каласа хучӗ Бурль.

— Вы были хорошим секретарем, — неожиданно сказал Бурль.

Чӗмсӗрлӗх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 267–275 с.

Ку кӗтмен ҫӗртен пулса иртрӗ.

Это произошло врасплох.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 259–266 с.

Мӗн пулса иртнине ӑнланни, тата ҫакӑ ытла та кӗтмен ҫӗртен пулса иртрӗ, ӗмӗтӗнче малалла — ирӗклӗ хула урамне — ӑнтӑлса ҫитни шӑлаварпа тата жилетпа мӗн тӑвасси пирки шухӑшлама кансӗрлеҫҫӗ.

Сознание совершившегося, причем так неожиданно, и забегающая вперед мечта о свободной городской улице мешали ему сообразить, что должен он сделать с брюками или жилетом.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 259–266 с.

— Тата асра тытӑр: хӑҫан — паллӑ мар, тен, пӗр уйӑхран, тен, ҫулталӑкран, пӗр сӑмахпа, эсир пачах кӗтмен ҫӗртен, ӑнсӑртран, сирӗн пата ҫынсем пырса кӗрӗҫ.

Еще имейте в виду, что неизвестно когда, может быть, через месяц, может быть, — через год, — словом, совершенно неожиданно, внезапно вас посетят люди.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 253–258 с.

Ҫапла вара нимӗн те пулса иртмерӗ; мӗн ӗмӗтленни кӗтмен ҫӗртен мӗнле те пулин пайтапа ҫаврӑнса килмерӗ; катер малалла ишрӗ, Карольпе Турнай ҫук та, пулман та пуянлӑха шыраса тупма халӗ те ӑнтӑлаҫҫӗ-ха.

Итак, ничего не произошло; затея не повернулась как-нибудь неожиданно выгодно; катер плыл; Кароль и Турнай стремились отыскать несуществующее богатство.

Вӑрӑ вӑрманта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 243–251 с.

Хурав вырӑнне — сӑмсинчен кӗтмен ҫӗртен шаклаттарни; питех те тӗл тата усаллӑн, — Брентган кӑшкӑрсах ячӗ.

Ответом ему был неожиданный щелчок в нос, нанесенный так метко и зло, что Брентган вскрикнул.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

Эпӗ айӑплӑ мар, эпӗ намӑспа кӗтмен ҫӗртен, йывӑррӑн чирлесе ӳкрӗм.

Я не виноват, я стал только внезапно и тяжко болен стыдом.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

Брентган Лейӑн шухӑшсӑр пит-куҫне тӗмсӗлсе сӑнарӗ, хӑйне хыпар кӗтмен ҫӗртен пырса ҫапнипе сӑнран ӳкнӗскер — куҫ кӗски патне пычӗ.

Брентган пристально вгляделся в равнодушное лицо Лея и, осунувшись от неожиданного удара, подошел к зеркалу.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

Ҫара уран, ҫӗтӗк, кӗске юбкӑпа, блузи мӑйӗ тӗлӗнче уҫӑлнӑ, чавсинчен тӗксӗм тутӑр уртса янӑ; кӗтмен ҫӗртен вӑл Готорн шухӑшласа тупнӑ вӑрттӑн хӗрарӑм сӑнарне ҫаврӑнни куҫ кӗретех.

Босая, в рваной, короткой юбке, в распахнутой у шеи блузе, с висящим в сгибе локтя темным платком, она внезапно так ответила его тайному впечатлению о вымышленной женщине, что он сказал:

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Унашкалли тепӗр чух, пач кӗтмен ҫӗртен, маньякла ухмаха ерсен те пулкалать; сӑлтавӗ: нерв тытӑмӗ вӑйлӑн кисренни.

наступающего иногда внезапно, при маниакальном безумии, в случае потрясения нервной системы.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Том стаканран пӗр ҫӑвар ҫеҫ сыпма ӗлкӗрчӗ, пач кӗтмен ҫӗртен пӳлӗме Корнелия кӗрсе тӑчӗ, ӗҫкӗҫе сӗтел ҫинчен йӑтса антарчӗ те — шӑппӑн та йӑвашшӑн, анчах таса совеҫпе шӑпах хайхи ҫав вырӑнтан виҫӗ хутчен ҫатлаттарчӗ.

Едва Том отхлебнул из стакана, как вошла Корнелия, сняла пьяницу со стола и молча, но добросовестно шлепнула три раза по тому самому месту.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed