Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Утнӑ (тĕпĕ: ут) more information about the word form can be found here.
Катя утнӑ ҫӗртех кофти ҫаннисене тавӑрса, ҫӑвӑнма кайрӗ.

На ходу засучивая рукава кофточки, Катя направилась к умывальнику.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

— Ура утнӑ чух утатпӑр-ха, утма пӑрахсан…

 — Шагаем, пока ноги шагают, а откажутся…

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӗҫем чарӑнман, ыйхӑ витӗр утнӑ пек, малалла та малалла утнӑ.

А они не останавливались — шли и шли, точно под гипнозом.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Василиса Прокофьевна утнӑ ҫӗртех аллисене саппунӗпе шӑлса малти пӳлӗмрен чупса тухрӗ.

На ходу вытирая о фартук руки, Василиса Прокофьевна выбежала из горницы.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Утнӑ чухне унӑн ури айне хут татӑкӗсем, пушӑ бутылкӑсем, консерва банкисем лекрӗҫ; сывлӑмлӑ туратсем хулпуҫҫинчен ҫакланаҫҫӗ, пите тивсе йӗпетеҫҫӗ.

Под ноги попадались бумаги, пустые бутылки, банки из-под консервов; влажные ветки цеплялись за плечи, прохладно касались лица.

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

«Тӗлӗнмелле хӗр» — шутларӗ вӑл, разъезд еннелле утнӑ чух.

«Удивительная девушка!» — думал он по дороге на полустанок.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пӗррехинче, шкулалла утнӑ чух, Хӗл Мучие тӗл пултӑм.

Как-то по дороге в школу я встретил Деда Мороза.

Хӗл Мучи парни // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 52,56 с.

— Кайрӑмӑр, — тетӗп Ленуксен килӗ еннелле утнӑ май.

— Идем, — говорю я, направляясь к Ленкиному дому.

Ҫара тихасем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 98–104 с.

Кӑштахран Аксинья хуллен ура ҫине тӑчӗ, сывлӑм сыпнӑ курӑк тӑрӑх утнӑ чух йӗпетесрен сыхланса, юбкине ҫӳлелле ҫӗклесе тытрӗ, уҫланкӑ урлӑ каҫрӗ.

Спустя немного Аксинья тихонько встала, перешла поляну, высоко подобрав юбку, стараясь не замочить ее по росистой траве.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Вӑл шӑппӑн кулса илчӗ, утнӑ ҫӗртех пуҫне Григорий хулпуҫҫийӗ ҫумне тӗршӗнчӗ.

— Она тихо засмеялась, на ходу прижалась к плечу Григория.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ох, йывӑр-ҫке! — терӗ хуллен Стерлядников, лаша утнӑ май пуҫне лӑнч-ланч суллакаласа пыраканскер.

Стерлядников, в такт лошадиному шагу обезволенно мотавший головой, тихо сказал: — Ох, тяжелехонько!

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫыран хӗрринче хуллен кӑштӑртатса утнӑ сасса илтсен, вӗсем янӑравлӑн кайӑнклатса тӳпенелле вӗҫсе хӑпарчӗҫ те, вӑрман тӑррине ҫӗкленсен, ҫуначӗсем айӗнчи акӑш-макӑш ҫуталса йӑлтӑртатакан, юр пек чӑлт-шурӑ тӗкӗсем Григорий куҫне чалкӑштарса ячӗҫ.

Заслышав шорох на берегу, они взлетели с зычным трубным кликом, и, когда поднялись выше леса, — в глаза Григория ударил дивно сияющий, снежный блеск их оперения.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Пӗлетӗр-и, Мелехов, — терӗ вӑл, утнӑ ҫӗртех катӑркас тураттине хуҫса кӳпчесе карӑннӑ папкасене суйла-суйла иртнӗ май, — енчен те совет влаҫне хирӗҫ кӗрешекен пӗр-пӗр пысӑк чаҫпе, калӑпӑр, таҫта облаҫӑн кӑнтӑр енче ҫӳрекен Маслак бригадипе те пулин пӗрлешмерӗмӗр пулсан, эпӗ хамӑр халлӗн вӑрах тытӑнса тӑраймастпӑр тесе шутлатӑп.

— Знаете, Мелехов, — сказал он, на ходу сломив ветку боярышника, ощипывая набухшие тугие почки, — я думаю, что долго мы не продержимся, если не вольемся в какую-нибудь крупную антисоветскую часть, например — в бригаду Маслака, которая бродит где-то на юге области.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ытла та лапа иккен эсӗ, тӑванӑм! — терӗ кӳренем пек пулса Чумаков, ун хыҫӗнчен утнӑ май.

До чего же ты неряха, братец! — с нарочитым недовольством говорил Чумаков, направляясь за пленным.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ухмах пек килсе лекрӗм», — тавҫӑрса илесшӗн пулчӗ Григорий, ҫенӗкре юри майӗпентерех утнӑ май.

Попался, как дурак», — думал Григорий, нарочно мешкая в сенях, пытаясь собраться с мыслями.

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан утнӑ сасӑ илтӗнми пулчӗ те, ҫатан карта шӑтӑртатса илчӗ.

Потом звук шагов затих и хрястнул плетень.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Утнӑ чух ура ыратни тем мар, ҫӑва патне.

Черт с ней, с ногой, которая побаливает при ходьбе.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл хутлатнӑ аллипе йывӑр, нӑкӑ-нӑкӑ, сӗт карӑнса тулнӑ кӑкӑрӗсене тытать те, ача антӑхса кайса макӑрнӑ сасса илтсе, пушшех васкаса утать, утнӑ ҫӗртех кӗпе ҫухине вӗҫертет.

Она придерживает согнутой рукой тяжелые, тугие, налитые молоком груди и, заслышав захлебывающийся детский плач, прибавляет шагу, на ходу расстегивает ворот рубахи.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кун ҫинчен илтсен, Аксинья, ӗнине сума пӑрахса, ун патне пӑрушне ячӗ те, утнӑ ҫӗртех тутӑр ҫыхса, хыпаланса чупнӑ пек хӑвӑрт Зыковсен килне вӗҫтерсе кайрӗ.

Услышав об этом, Аксинья бросила доить корову, припустила к ней телка и, на ходу покрывшись платком, торопливо пошла, почти побежала к зыковскому базу:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лидия Алексеевна хӑй утнӑ май каллех ҫаврӑнса пӑхрӗ те, сумкине пуҫӗ тӗлӗнче ҫӗклесе, пирӗн еннелле сулкаларӗ.

Лидия Алексеевна еще раз оглянулась на ходу, подняла над головой полевую сумку и помахала нам ею.

VIII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed