Шырав

Шырав ĕçĕ:

пуҫӗнче (тĕпĕ: пуҫ) more information about the word form can be found here.

«Тӑнлавӗсем унӑн кӑвакарнӑ, мӑйӑхӗ вара хура, сӑрланӑскер пулас», — хӑвӑрттӑн вӗлтлетсе илчӗ Ромашов пуҫӗнче.
«У него виски седые, а усы черные, должно быть нафабренные», — мелькнула у Ромашова быстрая мысль.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Осадчий, кӗреке пуҫӗнче пӗр-пӗччен ларнӑскер, ҫӗкленчӗ те чӗркуҫленсе тӑчӗ.
Осадчий, сидевший один во главе стола, приподнялся и стал на колени.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ӑнӑҫлӑх пирки вӑл шанӑҫне ҫухатманччӗ-ха, ҫапах та тӗтреленчӗклӗн канӑҫсӑрланма пуҫланӑччӗ ӗнтӗ, сасартӑках пӗр ят ҫиҫсе, ялтӑраса илчӗ унӑн пуҫӗнче: «Рафальский подполковник!»
Он еще не терял уверенности в успехе, но уже начинал смутно беспокоиться, как вдруг одно имя сверкнуло у него в голове: «Подполковник Рафальский!»

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ачалла, шухӑ шут вӗҫсе илчӗ унан пуҫӗнче: каймалла та полк командирӗнчен кивҫен ыйтмалла.
Шальная, мальчишеская мысль мелькнула у него в голове: пойти и попросить взаймы у полкового командира.

Хӑвӑрттӑн мӗлтлетрӗ Ромашов пуҫӗнче ҫурхи хура каҫ, пылчӑк-лапрака, йӗпеннӗ йӑкӑрти ҫатан, — вӑл ун ҫумне ҫыпӑҫса тӑнӑччӗ, — Степанӑн тӗттӗмрен каланӑ сӳрӗк сасси: «Ҫӳрет, ҫӳрет кашни кун…»
Быстро промелькнула в памяти Ромашова черная весенняя ночь, грязь, мокрый, скользкий плетень, к которому он прижался, и равнодушный голос Степана из темноты: «Ходит, ходит каждый день…»

Ромашов ҫав-ҫавах картсем, кӗмӗл тата хут укҫасен куписем, пурӑпа ҫырса тултарнӑ симӗс пустав ҫине пӑхнӑччӗ, унӑн йывӑрланса, тӗтреленсе ларнӑ пуҫӗнче, вара ҫаплах пӗрешкел шухӑшсем ӳркевлӗн пӑтрашӑнчӗҫ: хӑй анса, пӗтсе пыни те кичем, тӗксӗм пурнӑҫӑн тасамарлӑхӗ ҫинчен.
А Ромашов все глядел на карты, на кучи серебра и бумажек, на зеленое сукно, исписанное мелом, и в его отяжелевшей, отуманенной голове вяло бродили все одни и те же мысли: о своем падении и о нечистоте скучной, однообразной жизни.

IX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

«Ӑҫта манӑн Эпӗ? — сасартӑк йӗкӗлтешӳллӗн вӗҫсе илчӗ унӑн пуҫӗнче. — Эсӗ акӑ тӳп-тӳррӗн тӑсӑлса тӑмалла та ним чӗнмесӗр хытмалла».
«Где мое Я! — вдруг насмешливо пронеслось у него в голове. — Вот ты должен стоять навытяжку и молчать».

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Апатланнӑ чухне эпӗ кӗреке пуҫӗнче хӑнасене калаҫтарса лартӑм, Эрне тӑлмач пулчӗ, эпӗ унӑн ашшӗпе калаҫнӑ чухне кӑна мар, испанецпа калаҫнӑ чухне те вӑл мана куҫарса пычӗ.
Я председательствовал за этим обедом и занимал наших гостей разговорами, Пятница служил мне переводчиком, не только когда я говорил с его отцом, но и с испанцем.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Сӗтел пуҫӗнче эпӗ, утрав патшипе хуҫи, ларатӑп, хама пӑхӑнса тӑракансен пурнӑҫӗ пӗтӗмпех ман алӑра: эпӗ вӗсене вӗлерес тесен — вӗлерме, каҫарас тесен — каҫарма, ирӗклӗх парас тесен — ирӗклӗх пама, ирӗклӗхе туртса илес тесен — туртса илме пултаратӑп, мана пӑхӑнса тӑракансем хушшинче пӗр пӑлхавҫӑ та ҫук.
Во главе стола сидел я, король и владыка острова, полновластно распоряжавшийся жизнью всех своих подданных: я мог казнить и миловать, дарить и отнимать свободу, и среди моих подданных не было ни одного бунтаря.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Улталанине ватӑ мавр тавҫӑрса илеймерӗ, вӑл, кимӗ пуҫӗнче тӑраканскер, манпа килӗшрӗ те парӑса ҫӗклерӗ.
Не подозревая обмана, старый мавр согласился со мною и, так как он стоял на носу, поднял парус.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Унӑн йывӑрланнӑ пуҫӗнче шухӑшсем пӑтранчӗҫ, типӗ ҫӑварӗнче хайхи тимӗр шӑрши ҫаплах киревсӗррӗн сисӗнсе тӑчӗ.
В его тяжелой голове путались мысли, во рту было сухо и противно от металлического вкуса.

VII // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ӳсӗр мар вӑл, анчах унӑн пуҫӗнче темле шухӑш ҫаврӑнать пек.
Пьян он не был, но в голове его бродило что-то шальное.

VI // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Вӑл мӗншӗн ҫавнашкал пулнине Егорушка ниепле те ӑнланса илеймест, тата ҫавна пулах ун пуҫӗнче юмахри пек шухӑшсем ҫаврӑнкалама тытӑнаҫҫӗ.
Своим простором она возбудила в Егорушке недоумение и навела его на сказочные мысли.

IV // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Акӑ часах лавсен пуҫӗнче такам кӑшкӑрчӗ:
Но вот впереди обоза кто-то крикнул:

Пуҫӗнче ҫил вылять.
В голове ветер так и ходит!

— Ҫавӑнтах ун пуҫӗнче хӑрушӑ шухӑш вӗлтлетсе иртрӗ те вара пӑшӑлтатса ҫеҫ: — Чим-ха, кунта юлсан аванрах, — терӗ.
— Но тотчас же страшная мысль омрачила его лицо, и он добавил: — Нет… лучше оставайся здесь…

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫакӑн пек тӗрлӗ шухӑш ун пуҫӗнче ҫиҫӗм пек вӗлтлете-вӗлтлете иртрӗ.
Все эти мысли и соображения пронеслись у нее в голове с быстротой молнии.

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унӑн ачаш та ӑслӑ чунӗ ытла аптраса ҫитнипе вӑл темле шухӑшласа та пуҫне ҫавӑрчӗ, ҫав шухӑшсем ун пуҫӗнче тӑвӑл хуса янӑ пӗлӗт пек каплана-каплана тӑчӗҫ те, хӑйне Муратлийский арӑмӗ тарма йӑлӑнса чӗннине те хӑлхине чикмерӗ.
Эти и подобные им размышления — плод отчаяния, охватившего эту нежную и впечатлительную душу, сломленную горем, — носились у нее в голове, как тучи, гонимые ветром, когда госпожа Муратлийская с рыданиями умоляла ее бежать вместе.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Акӑ мӗншӗн чи пысӑк айӑпа кӗреҫҫӗ иккен, — тенӗ шухӑш вӗлтӗртетрӗ ун пуҫӗнче. — Ҫакна тупасшӑнах этем ӗмӗр-ӗмӗр тӑрмашса пурӑнать…
«Вот из-за чего совершаются самые чудовищные преступления, — мелькнуло у него в голове. — И, чтобы добыть это, человек бьется всю жизнь…

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тӗрлӗ-тӗрлӗ шухӑшсем ун пуҫӗнче ҫиҫӗм пек вӗлтлете-вӗлтлете иртрӗҫ…
Все эти мысли с быстротой молнии промелькнули у нее в голове…

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics