Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аяккалла (тĕпĕ: аякка) more information about the word form can be found here.
Малалла мӗн тӑвасси ҫинчен сӳтсе-явмашкӑн юланутсем аяккалла кайса тӑчӗҫ.

Всадники отъехали в сторону, чтобы обсудить, что дальше делать.

I сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Хӑранипе аяккалла таракан антилопа е кӑшкӑрса вӗҫсе хӑпарса каякан кроншнеп ҫеҫ обоз чӑнах та куҫнине палӑртать.

Лишь убегающая в испуге антилопа да с криком взлетающий кроншнеп свидетельствуют о том, что обоз действительно движется.

I сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Вӑл сиксе тӑчӗ те, пӗр хӑлхине тӑратса, пиртен аяккалла ҫӑмӑллӑн сиккелесе кайрӗ.

Он вскочил, поднял одно ухо и слегка запрыгал от нас.

Эпӗ чӑн малтан пӑшалпа мулкача персе тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Касса ярсан, эпир тарҫӑсемпе ӑна аяккалла сӗтерме тытӑнтӑмӑр, анчах, темӗн тӗрлӗ тӑрӑшсан та, вырӑнӗнчен тапратаймарӑмӑр: вӑл ҫыпӑҫса тӑнӑ пек выртать.

Когда я срубил ее, мы с мужиками стали ее оттаскивать; но сколько мы ни тащили, не могли ее сдвинуть: она как будто прилипла.

Йывӑҫсем вырӑнтан вырӑна куҫса ҫӳрени // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Шыв ансӑррипе аяккалла пӑрӑнма май ҫук.

И свернуть в сторону было нельзя из-за узости прохода.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Чӗлхесӗр мганнга вӗрни-сурни вӗсене аяккалла хуса ячӗ-и?

Заклинания немого мганнги прогнали их?

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вӑл пӗлӗтсене чӑмӑрӗпе хӑмсарчӗ, вӗрсе-сурса тухатрӗ, пӗлӗтсене пӗр вырӑнта чарса тӑнӑ пек, унтан аяккалла тӗртсе янӑ пек туса кӑтартрӗ.

Он показывал облакам кулак, грозил им, заклинал их, делал вид, что сначала удерживает тучи на месте, а потом отталкивает их.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хӑй йӗри-тавра вырӑн туса, вӑл халӑх ушкӑнне аяккалла сирчӗ, унчченхинчен те хӗрӳллӗрех питне-куҫне вылятма тытӑнчӗ.

Он оттеснил толпу в сторону так, что вокруг него образовалось свободное пространство, и с еще большим неистовством, чем прежде, повторил свою пантомиму.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Тата темле ҫул та суйласа илме пултарать ҫак тиркевлӗ чӗрчун: сӑмахран, хӑлха е ӗнсе еннелле анма, ученӑй куҫӗсенчен аяккалла кайма, кирек хӑш ҫеккунтра та вӗҫсе хӑпарса, тӗттӗм пӳртрен хӗвел ҫуттине, тӑван-пӗтенӗсем сӗрленӗ ҫӗре, паллах, хӑйӗн яланхи пурнӑҫне ирттерекен ҫӗре, тухса кайма, хӗвел пайӑркинче ҫухалма пултарать.

И сколько других путей могло избрать прихотливое насекомое — например, в сторону ушей или затылка, путей, уводящих его от глаз ученого, не говоря уж о том, что оно могло в любую секунду взлететь, покинуть темную хижину и исчезнуть в солнечных лучах, там, где оно, без сомнения, проводит свою жизнь и куда его должно привлекать жужжание его сородичей.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Эпӗ вара тимӗршапана унтан туртса илтӗм те аяккалла ывӑтса ятӑм.

Тогда я отнял у него черепаху и бросил.

Тимӗршапа // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вӑл Дик ӑнланман темиҫе сӑмах каларӗ, вара салтаксем Дик патӗнчен аяккалла пӑрӑнчӗҫ.

Он произнес несколько непонятных Дику слов, и солдаты послушно удалились, оставив свою жертву.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Кӗтерине, йытӑсенчен хӑраса, кӑшкӑрса янӑ та аяккалла тарнӑ.

Катя испугалась собак, закричала и побежала прочь от них.

Кушак ҫури // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Унта ҫынсем пур пулсан, пӗчӗк ушкӑнӑн, нимле тӑвӑла пӑхмасӑрах, кунтан аяккалла тарас пулать.

В первом случае маленькому отряду следовало, невзирая ни на какую бурю, как можно скорее бежать подальше.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Сап-салам! — кӑкӑртан ҫатӑрласа тытасла хӑррӑн кӑшкарчӗ вӑл Никандра, ӑна кӗлеткипӗ аяккалла сирсе Динӑна хӑй ҫумнелле туртса илнӗ май.

— Добрый вечер! — крикнул он Никандру, хватая за грудки, и оттер его в сторону, притягивая к себе Дину.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

…Ҫав каҫра та, Динӑна калинкки умне ӑсатса яма пӳрнӗ ытти каҫсенче те, чӗрине шӑнтса та кӗллентерсе, Виталий ӑнкармаллипех ӑнкарса ҫитрӗ: юратать иккен вӑл ҫав хӗвел шевлипек янкӑр та чип-чипер этеме, юратать те — хӑйпе нимӗн те тума пултараймасть; Дина иккен йӗкӗтрен аяккалла тарнӑҫемӗн тарса, писнӗҫемӗн писсех пырать.

…С того дня он не однажды набивался к Дине в провожатые,когда расходились из клуба, задерживался у ее калитки, и с каждым днем все более ощущал, как влечет его к этой светлой, как солнечный луч, девушке, а Дина была с ним ровна, спокойна и ничуть не загоралась от его пылких слов.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Виталий, хӗр урине самантрах вӗҫертсе, ҫӑварне шыв лекнипе Дина патӗнчен тӗк татнӑ пек аяккалла вӗҫтерчӗ, унтан, ҫӑварӗнчен шыва сурса кӑларсан, каллех Дина тавра явӑнма тытӑнчӗ: «Ну, асту сана, тытап-ха, ак, тытап пӗрре…»

Виталий, захлебнувшись водой, отскакивает от нее, как ужаленный, но, придя в себя, снова кружит рядом с Диной: — Все равно поймаю! Не уйдешь… — озорно кричит он.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Йӗкӗт, куҫне-питне чыхӑнтаракан шыв шавкӑмне чӑтаймасӑр, аяккалла тапса сикет: «Ну, Динка, тӑхта!»

— Ну, Динка, погоди! — парень отплывает в сторону, убегая от брузгов воды.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Амӑшне аяккалла сирчӗ:

Отодвинул мать в сторону:

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Кусем чутун ҫул мастерскойӗсем валли, — тет Мария Ильинична, коробкӑсен пӗр купине аяккалла шутарса.

— Это для железнодорожных мастерских, — говорит Мария Ильинична и отодвигает груду коробок в сторону.

«Уйӑхлӑ каҫ» соната // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Пуҫӑрсене аяккалла пӑрӑр, тархасшӑн.

Сядьте, пожалуйста, спиной ко мне.

Хаклӑ япала // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed