Шырав
Шырав ĕçĕ:
Пӗчӗк ҫынсем пысӑк йывӑҫсем хушшипе, хаяр аҫа ҫапса шавланипе пӗшкӗнсе, малалла утнӑ; улӑп-йывӑҫсем, тайӑла-тайӑла, ҫатӑртатса, ҫилӗллӗ, хӑрушӑ юррине янӑратнӑ; ҫиҫӗмсем, сивӗ, сенкер ҫутӑпа йӑлтӑртатса, вӑрман ҫийӗпе вӗҫе-вӗҫе иртнӗ; вӗсем, ҫынсене хӑратса, сасартӑк ҫиҫсе илнӗ те, ҫийӗнчех таҫта кайса ҫухалнӑ.
III сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Тӗттӗмленсе ҫитнипе ӗнтӗ тискеррӗн курӑнакан ҫеҫенхир инҫетӗнче — вӑл пытанса хӑй ӑшне тем пытарнӑ тейӗн, — пӗчӗк, кӑвак ҫутӑсем йӑлкӑша-йӑлкӑша илеҫҫӗ.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
Эпӗ ӑна аллӑмсемпе, хӑй пӗтӗмпех кӑвакарса кайиччен, аяк пӗрчисене ыраттармалла ҫатӑрласа тытрӑм та пӗчӗк ачана йӑтнӑ пек ҫӳле ҫӗклерӗм.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
— Ҫапла ҫав… леш пӗчӗк полякпа.
II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.
— Саншӑн ку спирт мар! — тесе кӑшкӑрса калать ӑна Глеб Глебыч, ӑна нашатыр спирчӗ тултарнӑ пӗчӗк кӗленче тыттарса.— Это тебе спирт! — кричит Глеб Глебыч, подавая ему склянку с нашатырным спиртом.
Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.
Суд следователӗ умӗнче улача кӗпе тата сапласа пӗтернӗ йӗм тӑхӑннӑ шутсӑр ырхан, пӗчӗк мужик тӑрать.
Усал шухӑшлӑ ҫын // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 63–70 стр.
Тинӗсӗн пушӑ ҫыранӗ хӗрринчи икӗ ҫын хушшинче пулса иртнӗ пӗчӗк драма ҫинчен асӑнмалли нимӗн те юлман.
III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Вӑл, пӗчӗк хумсем кӑларса, вӗсене кӑпӑк ҫӳҫисемпе илемлетсе, пӗр-пӗринпе ҫапӑнтарса, вӗтӗ тусан пӗрчи пек вӗҫтере-вӗҫтере ярать.
II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
— Акӑ халӗ хамӑн ӗҫех илем… — каларӗ лешӗ, — манӑн атте вилнӗ, хуҫалӑх пӗчӗк, анне — карчӑк, ҫӗр сӗткенсӗр, — мӗн тумалла-ха манӑн?
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Ӑна ҫак, пӗчӗк ачанни пек ҫутӑ куҫлӑ, ырӑ кӑмӑллӑ та хӳхӗм йӗкӗт часах килӗшрӗ.Ему сразу понравился этот здоровый добродушный парень с ребячьими светлыми глазами.
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Ун ҫумӗнче пӗчӗк кутамкка тата улӑмпа явса чӗркенӗ кантрапа лайӑх ҫыхса хунӑ авӑрсӑр ҫава выртать.
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Унӑн хӑрах енчи хӑмӑр мӑйӑхӗнче улӑм пӗрчи ҫакланса тӑнӑ, тепӗр улӑм пӗрчийӗ сулахай питҫӑмартинчи хырман сухал шӑрчӗ ҫине кӗрсе ларнӑ, хӑлхи хыҫне вӑл тин ҫеҫ хуҫнӑ пӗчӗк ҫӑка турачӗ хӗстернӗ.
I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.
Килӗшсем — арӑмӗ, ачи-пӑчи, тарҫи-тӗрҫи, пӗчӗк повар Петька качкипех — кашниех ӑна хӑй пӗлнӗ имҫампа усӑ курса пӑхма сӗнеҫҫӗ.Все домашние — жена, дети, прислуга, даже поваренок Петька предлагали каждый свое средство.
Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.
Вӑл хура ҫӳҫ пайӑрки ярса тытнӑ аллине кӑкринчи суран ҫумне пӑчӑртаса лартнӑ, унӑн тӗксӗмрех тӗслӗ ҫинҫе пӳрнисем хушшипе тумлам хыҫҫӑн тумлам юн сӑрхӑнса тухать те, вӑл хӗп-хӗрлӗ пӗчӗк ҫеҫ ҫӑлтӑрсем пек ҫӗрелле юха-юха ӳкет.
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Хӗрӗ тем тӗрлӗ хитрескер пулсан та, чунӗ унӑн пӗчӗк те ӑшӑх йышшискер, унӑн мӑйӗнчен пӗр пӑт ылтӑн ҫакса яр хӑть, вӑл ҫавах та унтан ытла лайӑхланас ҫук!
Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.
Вӗсем патне пырса кӗрсен пӗчӗк Яким та пырса алӑ тытрӗ ыттисене сӑнаса тӑнӑ хыҫҫӑн.
Туслӑ кил-йышра ӳсеҫҫӗ // Ял ӗҫченӗ. «Ял ӗҫченӗ», 2019.10.18
Арман пӗви ҫинче темскерле карчӑк курӑнчӗ, пӗчӗк ҫеҫ карчӑк, чӑмӑртарахскер, сӑн-питрен вӑл йӑваш кӑмӑллӑскер, ҫийӗнче ун темскерле йӑрӑм-йӑрӑмлӑ тумтир, кӑпшанкӑ ҫурӑмӗ евӗрлӗскер.
Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.
Шалта пӳлкелесе виҫӗ пӗчӗк пӳлӗм пекки тунӑ.
Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.
— Тытӑттӑмччӗ эпӗ, тытмалла пулсан… ӑҫтан-ха ман пек пӗчӗк пӳллӗ ҫыннӑн тарӑн шывра тӑма май пур?— Ухватил бы я, коли б можно было… нешто при моей низкой комплекцыи можно под берегом стоять?
Шампа // Иван Иртышев. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 18–26 стр.
Карачӑмран пӗр хӑлаҫ аякра, виҫкӗтеслӗ питлӗ тата китаецӑнни пек хӗсӗк те пӗчӗк куҫлӑ, ҫамрӑк, курпун мужик — Любим платник мӑй таран шывра тӑрать.
Шампа // Иван Иртышев. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 18–26 стр.