Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫапнӑ (тĕпĕ: ҫап) more information about the word form can be found here.

Казаксем, часовой помощникне чиксе пӑрахса, Степан йывӑр чышкипе ҫапнӑ анкӑ-минкӗлентернӗ нимӗҫ часовойне пӗрле сӗтӗрсе кайнӑ.
Казаки закололи подчаска, обеспамятевшего немца, сбитого Степановой кулачной свинчаткой, уволокли.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн тахҫантанпа хырӑнман пирки хуралса шӑртланнӑ, шалалла путса кӗнӗ пичӗпе усӑк сӑмсине сарӑрах кӑвак тӗс ҫапнӑ, пасарнӑ куҫ харшийӗсем айӗнчи куҫӗсем антрацит ванчӑкӗ пек тӗксӗммӗн ҫуталса пӑхаҫҫӗ.
Впавшие щеки его, усеянные черным жнивьем давно не бритой бороды, и вислый нос отливали желтой синевой, из-под заиневших бровей тускло, как осколки антрацита, светили глаза.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Постра тӑракан часовой, тӗреклӗ те тӑлпан хул-ҫурӑмлӑ нимӗҫ, хӑйне ҫӗре ҫавӑрса ҫапнӑ хыҫҫӑн та парӑнасшӑн пулмарӗ — чылай хушӑ ҫавӑркаласа тӑчӗ вӑл хӑйӗнчен ҫакӑннӑ ҫурма ҫарамас Григорие, кӑшкӑрма хӑтланса пӑхрӗ, аллине ҫыхтарасшӑн мар пулса та пайтах тӗрмешрӗ.
Сбил с ног стоявшего на посту часового, и он, здоровый, коренастый немец, долго кружил повисшего на нем полуголого Григория, порывался кричать и никак не хотел, чтобы его связали.

Хӑмӑр кӑвак тӗс ҫапнӑ тӳпене каҫсерен прожектор ҫутӑсем урлӑ-пирлӗ таткаласа ҫураҫҫӗ, ҫине-ҫинех тӗксӗм асамат ҫутипе ялтӑртатса ҫиҫеҫҫӗ, пӗр-пӗрне куҫ хӗсмелле выляҫҫӗ, ҫав вырӑнтан вӑрҫӑ вут-хӗмӗпе унӑн авкаланса явӑнакан ҫулӑмне сӑнакан ҫынсен чунӗсене акӑш-макӑш шиклентерсе пӑлхатаҫҫӗ.
По ночам далекое фиолетовое небо кромсали отсветы прожекторных лучей, они сияли радужно-тусклыми зарницами, перемигивались, заражали необъяснимой тревогой тех, кто отсюда наблюдал за вспышками и заревами войны.

Валет куҫҫульпе нӳрелсе ватӑ сӑн ҫапнӑ пичӗпе ун еннелле ҫаврӑнса пӑхрӗ те, йӳле янӑ шинелӗпе ҫурса пӑрахнӑ кӗпе ҫухави айӗнчен курӑнакан хӑмӑр ӳтлӗ, шӑмӑллӑ кӑкӑрне чышса, кӑшкӑрса каларӗ:
Валет повернул постаревшее от слез лицо, крикнул и застучал кулаком по смуглой реброватой груди, видневшейся из-под распахнутой шинели и разорванного ворота рубахи:

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн хура мӑйӑхлӑ хӑмӑр пичӗ ҫинче ыйхӑсӑр аптранипе кӑвакарса тухнӑ йӗрсем палӑраҫҫӗ (вӑл виҫӗ ҫӗр пӗр чӗптӗм куҫ хупмасӑр картла ҫапнӑ).
На смуглом черноусом лице его синели следы, оставленные бессонницей (три ночи резался в карты).

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чубов, эрехетлӗн кулкаласа, купарчине милӗкпе ҫапнӑ пек туса кӑтартрӗ.
Чубов, блаженно улыбаясь, сделал вид, будто хлещет себя по ягодицам веником.

Вӑрмана кӗр сӑнӗ ҫапнӑ.
В лесу чувствовалось дыхание ранней осени.

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вырӑнӗ-вырӑнӗпе кӗрхи сарӑ сӑн ҫапнӑ сад пахчисем шыв хӗрринех анаҫҫӗ, пыл сӗрнӗ пек ҫутӑ-сарӑ панулмиллӗ туратсем кимӗ ҫинчен аван курӑнаҫҫӗ.
Сады, местами тронутые желтизной ранней осени, подходят к самой воде, и с лодки хорошо видны ярко-желтые, точно облитые медом, ветки с созревшими яблоками.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Анфиса, Ҫемене сывлӑх сунса, хӑмӑшпа кӗрӗк шӑрши ҫапнӑ тӗттӗм хӳшше кӗчӗ.
Анфиса простилась с Семеном и скрылась в темном, пахнущем камышом и овчиной шалаше.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ӑна ватӑ сӑн ҫапнӑ, ырханланнӑ вӑл, сухаллӑ пичӗ пӗркеленнӗ, тӗксӗмленнӗ.
Он постарел, осунулся, давно небритое лицо его обрюзгло и потемнело.

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пусӑ тулли ҫын, лобогрейкӑсем ҫунаттисене пӑлтӑр-пӑлтӑр ҫавӑрса пыраҫҫӗ, вӗсене тӑватӑ лаша е мӑшӑр самӑр вӑкӑр кӳлнӗ, — хӑвалакансем е йӗнер ҫинче, е вӑкӑрсен йывӑҫ сӳсменӗ ҫинче ларса пыраҫҫӗ, унтах пӗр лаша кӳлнӗ урапа кайӑк йӑви пек курӑнса каять, ҫав йӑвара е трактор бригадин бригадирӗ, е участокри агроном ларать; лере ҫеҫенхир тӑрӑх ҫип ҫапнӑ пек тӑсӑлса вӑкӑр лавӗсем пыраҫҫӗ — урапа ещӗкӗсем ҫинче типӗ тырӑ йӑлтӑртатса выртать, ҫав тырӑ ҫинче ачасем лараҫҫӗ, ҫӳҫӗсем хӗвелпе шуралса кайнӑ, вӗсем вӑкӑрсене хӑваласа пыраҫҫӗ; тепӗр енче унталла та кунталла грузовиксем вӗҫтерсе ҫӳреҫҫӗ, ҫил сирейми тусан ҫӗклеҫҫӗ, — вӑл вӑрҫӑри тӗтӗм карри пек курӑнать, ун айне пытанса пӗр дивизи ҫапӑҫӑва кӗме пултарнӑ пулӗччӗ…
Поля стали многолюдны: там машут крыльями лобогрейки, в которые впряжены то четверка коней, то пара добрых волов; видны погонычи, сидящие либо в седле, либо на ярме; там покажется одноконная бедарка с ящиком сверху, похожим на гнездо, а в том гнезде сидит либо бригадир тракторной бригады, либо участковый агроном; там растянулся по степи, ровной стежкой обоз бычьих упряжек — в бричках-бестарках бронзой отсвечивает зерно, и сидят в этом зерне мальчуганы-возчики с белыми, выгоревшими на солнце головами; там снуют взад и вперед грузовики, подняв такую непроницаемую гряду пыли, что она похожа на дымовую завесу, под прикрытием которой целая дивизия может идти в бой…

XV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Шыв парса тӑракан урапа кивӗ, хуралса кайнӑ, ҫиелтен ҫапнӑ хӑмасем ҫӗрӗкпе витӗннӗ.
Колесо, подававшее воду, было старое, доски на нем почернели, обшивка покрылась зеленой плесенью.

VIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Кӗрен сӑн ҫапнӑ станица тӗрлӗ сасӑсемпе тулнӑ, тӗлӗнмелле сасӑсемпе шавсем хиртен килнӗ пек те, ҫӗр тӗпӗнчен тухнӑ пек те туйӑнаҫҫӗ.
Станицу, залитую голубоватым светом, наполнили странные звуки, идущие не то со степи, не то из земли.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пугачев сасси хӑватланнӑҫемӗн хӑватланса пырать, чӗнсе чан ҫапнӑ чухнехи евӗр кӗрлет.
А голос Пугачева крепчал и крепчал, наливался медью, гудел, словно колокол в час набата.

Хир, аслӑ хир // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

— Ҫук, айӑп ҫук манӑн, — калать ҫапнӑ май вӑйран кайса пыракан Кобылин мучи.
— Нет, нет моей вины, — твердит, изнемогая под ударами, дед Кобылин.

Кобылин мучин юлашки сӑмахӗ // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Сӑмсана каллех йӳҫӗ те усал шӑршӑ ҫапнӑ.
В нос снова ударил едкий, противный запах.

Тӑнне ҫухатнӑ // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Гришатка ӳт-пӗвӗ милӗкпе ҫапнӑ май вылянса ҫеҫ тӑрать.
Заходило под взмахами Гришаткино тело.

«Ух!» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Анчах та пӗр улпут майри, тӗлӗнмелле ачана курса, икӗ аллине шарт ҫапнӑ.
Но вот какая-то дама, увидев необычного мальчика, всплеснула руками:

Ганнибал // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Унччен те пулмарӗ — аслати ҫапнӑ пек сасӑ кӗрӗслетсе, ҫывӑхри ҫурта тата ҫатан ҫумне лӑпчӑнса выртнӑ салтаксене чӗтретсе ячӗ: юнашар кил картишӗнче вилмеллех аманнӑ ут асаплан тулхӑрни илтӗнчӗ.
Потрясающий грохот встряхнул домик и припавших к крыльцу казаков; на соседнем дворе предсмертным визгом захлебнулась лошадь.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics