Шырав

Шырав ĕçĕ:

курӑнаҫҫӗ (тĕпĕ: курӑн) more information about the word form can be found here.

Кӗреҫесем ҫине таянса пӗкӗрӗлнӗ ҫамрӑк ачасемпе хӗрсем ҫӗре чавнӑ пек мар, ҫӗр витӗр, хура сӑрӑ тӗтре витӗр, пӗлӗт витер утса пынӑ пек курӑнаҫҫӗ, вӗсем тӑрӑшсах тимлӗн ӗҫлеҫҫӗ.
Юноши и девушки, склонившиеся над лопатами, казалось, не просто копали землю, а шли сквозь нее, сквозь серую мглу, сквозь самое небо: так стремительны, ритмичны и упорны были их движения.

3. Ҫуркунне // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Уй-хире сӑрӑ пӗлӗтсем ҫав тери аялтан хупласа тӑраҫҫӗ, ҫӗртен пӗлӗт патне ҫитичченех карнӑ хура тӗтрене ҫумӑр тумламӗсем кӗмӗл пӗрчисемпе эрешленӗ пек курӑнаҫҫӗ.
Над полем висело низкое, серое небо, и от земли до неба стояла туманная мгла, словно посеребренная мельчайшей дождевой пылью.

Йӳле янӑ пальтосемпе кӗске кӗрӗксем айӗнче хулари пек костюмсемпе блузкӑсем курӑнаҫҫӗ.
Из-под распахнутых пальто и полушубков виднелись городские костюмы, яркие блузки.

10. Пленум хыҫҫӑн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Хунарсем ҫунмаҫҫӗ, чӳречесенче лампа ҫутисем курӑнаҫҫӗ, урамра яланхи пек мар тӗксӗм.
Фонари не горели, в окнах теплились керосиновые лампы, улица была непривычно сумрачной.

7. Пинтен те хаклӑрах // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Хунарсен ҫутинче тӑман вӗҫтерни те, туратлӑ чӑрӑшсем те праҫникри пек илемлӗн курӑнаҫҫӗ.
Освещенные фонарями, снежные вихри и ветвистые ели выглядели праздничными.

1. Виҫҫӗн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вырӑн-вырӑнӗпе вӑрман ҫул хӗрринех ҫитет, вара чӑрӑшсем кайри урисем ҫине тӑнӑ упа пек курӑнаҫҫӗ, хӑйсен тураттисемпе кӗске кӗрӗк аркинчен, ҫанӑсенчен ҫакланаҫҫӗ.
Местами лес доходил до самой дороги, и тогда, как медведи на задних лапах, выступали черные ели и хватали ветвями за полу, за рукава полушубка.

Сылтӑмри чӳречерен чукун ҫулӑн ҫӳлӗ ҫулӗ тата ҫурҫӗрелле каякан хурҫӑ релсӑсем курӑнаҫҫӗ.
В правое окошко видна железнодорожная насыпь и уходящие на север стальные рельсы.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Ҫав вӑхӑтра Федя Мазин чупса килчӗ — унӑн сӑнӗ-пичӗ ҫиҫсе тӑрать, питҫӑмартисем ҫинче хӗрлӗ лаптӑксем курӑнаҫҫӗ.
Прибежал Федя Мазин, сверкающий, с красными пятнами на щеках.

XXVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Шупка сенкер тӳпере шурӑрах та кӗрентерех ҫӑмӑл пӗлӗт татӑкӗсем хӑвӑрт ярӑнса пыраҫҫӗ, вӗсем гудок янӑравлӑн ӳхӗрнинчен хӑраса, вӗҫсе каякан пысӑк кайӑксем пек курӑнаҫҫӗ.
По небу, бледно-голубому, быстро плыла белая и розовая стая легких облаков, точно большие птицы летели, испуганные гулким ревом пара.

Анчах тунтикун листоксем каллех курӑнаҫҫӗ, рабочисем каллех пусӑрӑнчӑк сасӑпа шавлаҫҫӗ.
А в понедельник листки снова появлялись, и снова рабочие глухо шумели.

IX // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Слободка ҫине юпасем пек ҫӗкленнӗ ҫӳллӗ хура мӑрьесем салхуллӑн, тӗксӗммӗн курӑнаҫҫӗ.
Угрюмо и строго маячили высокие черные трубы, поднимаясь над слободкой, как толстые палки.

I // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Унта та кунта, уйрӑмах каҫхи хӗвел ҫутинче, сарлака кӳлӗсем ҫуталса выртаҫҫӗ, вӗсен хушшипе ҫуллахи вӑхӑтра типсе ларакан пӗчӗк кӑна юханшывсем ҫӗлен пек авкаланчӑк курӑнаҫҫӗ.
Там и сям, особенно под лучами заходящего солнца, сверкают широкие озера, между которыми змеятся узенькие, пересыхающие на лето речушки.

I // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Куҫ тӗкӗсем шӑнса ҫыпҫӑнаҫҫӗ — вӗсем Хуркайӑкӑн вӑрӑм-вӑрӑм, вӗҫӗсем ҫӳлелле те аялалла авӑнса тӑраҫҫӗ, тӗм-хура пирки куҫӗсем пушшех хуран курӑнаҫҫӗ.
Слиплись от мороза ресницы — они у Журавушки длинные, загнутые на концах вверх и вниз, и были черные-черные, отчего и глаза казались темней, чем были на самом деле.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Пӑри тесен пӑри те, тӗш тырӑсенчен чи ачашши, селӗм ӳсет: ҫулҫисем сарлака, сывлӑмран типейменрен халӗ вӗсем шуррӑн курӑнаҫҫӗ, пӑрин ӗмӗрхи тӑшманӗ пиҫен кӑҫал ӑна ҫӗнтереймен, парӑннӑ, тепӗр хут тапӑнма шутласан та, нимӗн те тӑваймасть халь вӑл: пӗри вӑй илсе ҫитнӗ, тек уншӑн нимӗн те хӑрушӑ мар.
Даже просо, капризнейший этот злак, и то выглядело молодцом: листья широкие, сейчас они были седыми от росы, извечный его враг осот не смог на этот раз одолеть его, отступил и, коли вновь перейдет в атаку, ничего у него уж не получится: просо вошло в силу, и теперь ему сам черт не брат!

Чалӑшса кайнӑ тӗссӗр хӗрессем хушшинче унта та кунта ҫӑлтӑрлӑ хӗрлӗ пӗчӗк пирамидӑсем курӑнаҫҫӗ.
Среди стареньких, покосившихся крестов там и сям красные пирамидки с пятиконечной звездой.

Укахви, Дорофеевна тата ыттисем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Вил тӑприсем мӗскӗннӗн курӑнаҫҫӗ.
Вид их печален.

Халӗ, ҫав хӑрушӑ ҫултанпа вӑтӑр ҫул ытла иртнӗ хыҫҫӑн, вӗсем ҫинчен ҫурт никӗсӗсен мӑкӑрӗсемпе нӳхреп шӑтӑкӗсем ҫеҫ аса илтереҫҫӗ, унта-кунта рак хуранӗсен ванчӑкӗсем йӑлтӑртатса курӑнаҫҫӗ: выҫлӑх вӑхӑтӗнче ҫав рак хуранӗсене ҫырмасемпе кӳлӗсенче тытатчӗҫ, вӗсемпе ҫынсем выҫӑ вилесрен ҫӑлӑнса юлма тӑрӑшатчӗҫ.
Ныне, спустя тридцать с лишним лет после того ужасного года, памятью о нем остались только бугры от фундаментов, да котлованы от погребов, да то там, то сям видневшиеся из-под земли перламутровые отблески ракушек: ракушки эти вылавливались в реке, в озерах, ими люди пытались спастись от голодной смерти.

Ӗмӗрхи депутат // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Унтан Таунус тӑвӗсем ывӑҫ тупанӗ ҫинчи пек курӑнаҫҫӗ.
Вся цепь гор Таунуса видна оттуда, как на ладони.

XXVI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Тин ҫеҫ ҫын ҫӳреме пуҫланӑ Франкфурт урамӗсем таса та кӑмӑллӑн курӑнаҫҫӗ; пӳртсен чӳречисем тӗкӗр пек йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ; карета хуларан тухсан, ҫӳлтен, уҫӑлса ҫитмен сенкер тӳперен, тӑрисен уҫӑ саслӑн шӑрантаракан юррисем илтӗнме пуҫларӗҫ.
Улицы Франкфурта, едва начинавшие оживляться, казались такими чистыми и уютными; окна домов блестели переливчато, как фольга; а лишь только карета выехала за заставу — сверху, с голубого, еще не яркого неба, так и посыпались голосистые раскаты жаворонков.

XXI // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Мӗлке шӑпах тутаран кӑшт ҫӳлерех ӳкет: Джеммӑн кӗрен тутисем, роза ҫеҫкисем пек, ачашшӑн курӑнаҫҫӗ, сайра хутра шӑлӗсем те ачасенни пек, йӑлтӑртатса илеҫҫӗ.
Черта тени останавливалась над самыми губами: они рдели девственно и нежно, — как лепестки столиственной розы, и зубы блистали украдкой — тоже невинно, как у детей.

XIV // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics