Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрарӑм the word is in our database.
хӗрарӑм (тĕпĕ: хӗрарӑм) more information about the word form can be found here.
Мана хӗрарӑм ачашлани, хӗрарӑм ман ҫине туслӑн пӑхни те пулин кирлӗ пулнӑ, манӑн хам ҫинчен чӗрене уҫса калаҫмалли, ҫыхӑнусӑр шухӑшсен пӑтравне тата хам курни-илтнисене тишкерсе илмелли пулнӑ.

Мне необходима была женская ласка или хотя бы дружеское внимание женщины, нужно было говорить откровенно о себе, разобраться в путанице бессвязных мыслей, в хаосе впечатлений.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Унтан, чей ӗҫсе ларнӑ чух, вӑл ҫыхӑнусӑр та тирпейсӗр сӑмахсемпе каласа пачӗ: ҫак хӗрарӑм — помещица, хӑй — истори учителӗ, унӑн ывӑлӗн репетиторӗ пулнӑ, ӑна юратса пӑрахнӑ, хӗрарӑм упӑшкинчен — нимӗҫ баронран уйӑрӑлса кайнӑ, оперӑра юрланӑ, малтанхи упӑшки унӑн пурӑнӑҫне пӑсма тем пекех тӑрӑшнӑ пулин те вӗсем питӗ лайӑх пурӑннӑ.

Потом, когда мы пили чай, он бессвязно, не обычными словами рассказал, что женщина — помещица, он — учитель истории, был репетитором ее сына, влюбился в нее, она ушла от мужа-немца, барона, — пела в опере, они жили очень хорошо, хотя первый муж ее всячески старался испортить ей жизнь.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Хам эпӗ хӗрарӑм ачашлӑхӗпе усӑ курманччӗ-ха, ҫакӑ мана аван мар туса хуратчӗ: манран хӗрарӑмсем те, юлташсем те хаяррӑн мӑшкӑласа кулатчӗҫ.

Сам я еще не пользовался ласками женщины, и это ставило меня в неприятную позицию: надо мною зло издевались и женщины, и товарищи.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Гурий мана хаҫатри ҫӗнӗ хыпарсене каласа паратчӗ тата «Красное домино» тесе ҫыракан алкоголик фельетонистӑн кулӑшла сӑввисене вулатчӗ те хӑй пурӑнӑҫ ҫине ҫӑмӑллӑн, шӳтлесе пӑхнипе тӗлӗнтеретчӗ, — вӑл мана пурӑнӑҫ ҫине хӗрарӑмсен кивӗ, капӑр кӗписемпе сутӑ тӑвакан, вӑрттӑн евӗчӗ пулса пурӑнакан мӑнтӑр питлӗ Галкина ятлӑ хӗрарӑм ҫине пӑхнӑ пекех туйӑнатчӗ.

Гурий рассказывал мне газетные новости, читал забавные стихи алкоголика-фельетониста Красное Домино и удивлял меня шутливым отношением к жизни, — мне казалось, что он относится к ней так же, как к толстомордой бабе Галкиной, торговке старыми дамскими нарядами и сводне.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Хӗрарӑм, хӗрарӑм! — тетчӗ те вӑл юрланӑ пек тӑсса, унӑн пичӗ ҫинчи сарӑ ӳт хӗрелсе каятчӗ, хурарах куҫӗсем хаваслӑхпа ялкӑшатчӗҫ.

— Баба, баба! — выпевал он, и жёлтая кожа его лица разгоралась румянцем, тёмные глаза сияли восхищением.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Хӗрарӑм вӑл хӗрарӑмах пулмалла, ҫапла мар-и?

Женщина, должно быть женщиной, не так ли?

XX сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Унӑн кӗпи-тумтирӗ, хӑйне-хӑй тыткалани, калаҫни тӑрӑхах эпӗ малтанах вӑл дворовӑй хӗрарӑм та, мещен хӗрарӑмӗ те маррине чухласа илтӗм; анчах унӑн сан-сӑпатне халӗ ҫеҫ тӗплӗнрех пӑхма пултартӑм.

Я уже прежде, по ее платью, телодвижениям и выговору, узнал в ней дворовую женщину — не бабу и не мещанку; но только теперь я рассмотрел хорошенько ее черты.

Ермолайпа арман хуҫи арӑмӗ // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 17–28 с.

Вӑл ҫакна аса илчӗ: пысӑк ҫав вӑйсӑр хӗрарӑмӑн влаҫӗ, нумай вӑйлӑ арҫынна пӗтерет хӗрарӑм, ку енчен ҫемҫе ҫавӑ Андрий.

Вспомнил он, что велика власть слабой женщины, что многих сильных погубляла она, что податлива с этой стороны природа Андрия.

VII // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Арҫын ҫине кун пек ыткӑнма нимӗн умӗнче чарӑнса тӑман ырӑ кӑмӑллӑ хӗрарӑм ҫеҫ, чӗререн ҫапла ыр туйӑмпа хускалма ҫуралнӑ хӗрарӑм ҫеҫ пултарать.

На какую бывает только способна одна безрасчетно великодушная женщина, созданная на прекрасное сердечное движение.

VI // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Ку вӑл хӗрарӑм вилли пулчӗ, хӗрарӑмӗ жидовка пулас.

Это было мертвое тело женщины, по-видимому, жидовки.

VI // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Пӗр хӗрарӑма юратакансем ҫеҫ кунта нимӗн те тупайман, мӗншӗн тесен Сеча кӗмелли ҫывӑха та пӗр хӗрарӑм та хӑйса пыма пултарайман.

Одни только обожатели женщин не могли найти здесь ничего, потому что даже в предместье Сечи не смела показываться ни одна женщина.

III // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Унта ҫитсен вӑл, хӑйне йӗркеллӗ хӗрарӑм пек тытма тӑрӑшса, хитре хӗрарӑма ҫапла калать:

Там она притворилась порядочной женщиной и гак сказала хозяйке:

Пуян улпутпа хитре хӗрарӑм ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Тен хӗрарӑм телейӗ те пулчӗ пулӗ ку, хӑйӗн тӗллевне, хӑйӗн ҫыранне туллӑ хӗрарӑм телейӗ…

Или, может быть, мне было хорошо, как бывает хорошо женщине, наконец добравшейся до своего берега.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Тӳррипе, каснӑ лартнӗ ун сӑнарӗ пулса тухаймарӗ-ха вӑл, ватӑ хӗрарӑм, чӑваш хӗрарӑмӗн сӑнарӗ евӗрлӗ калӑпланчӗ темелле чылай-мылай шухӑшласа, ӑша ватса ҫӳрени…

Help to translate

8 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Анчах, ҫак ытарлӑ киленӳпе пӗрлех, унра асаплӑ та ҫивӗч туйӑм пурӑннӑ, вӑл — хӗрарӑм унтан аякра тӑнине, хӗрарӑм унран лайӑхрах пулнине туйни пулнӑ.

И рядом с этим обожанием в нем всегда жило мучительно острое сознание его отдаленности от нее, ее превосходства над ним.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗрарӑм ларакан кресло хыҫӗнче пысӑк филодендрон пулнӑ, — шултра, чӗн-тӗрлӗ ҫулҫӑсем хӗрарӑмӑн ылтӑн тӗслӗ пуҫӗ тӗлӗнче ҫакӑнса тӑнӑ.

Сзади кресла, в котором сидела женщина, стоял большой филодендрон, — крупные, узорчатые листья висели в воздухе над ее золотистой головкой.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗрарӑм, лайӑх эрех пекех, ӗҫлес килнине те, юратас килнине те ҫӗклентерсе тӑнӑ; хӗрарӑмӗ хӑй те, ҫамрӑк ҫын чуптунисемпе, тепӗр хут яшланса кайнӑ.

Женщина, как хорошее вино, возбуждала в нем с одинаковой силой жажду труда и любви, и сама она помолодела, приобщаясь поцелуев юности.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл ура ҫине сиксе тӑнӑ — анчах рубка алӑкӗ уҫӑлса ӗлкӗрнӗ, алкумӗнче ҫӳллӗ хӗрарӑм кӗлетки курӑнса кайнӑ, унтан, алӑка сассӑр хупса, хӗрарӑм: — Ай-юй, мӗнле тӗттӗм! Кам та пулсан чӗрӗ ҫын пур-и кунта? — тесе ҫурма сасӑпа ыйтнӑ.

Он уже встал — но дверь в рубку отворилась, фигура высокой женщины встала на пороге и, бесшумно притворив за собою дверь, негромко проговорила: — Батюшки, темно как! Есть тут живой-то кто-нибудь?

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӗрарӑм тумне тумланчӗ, анчах хӑй нимӗн чухлӗ те хӗрарӑм пек мар — ҫӳлӗ, сарлака хулпуҫҫиллӗ, уттисем кӑнттам, сарлака янахлӑ.

Переряженный, он нисколько не стал похож на женщину — высокий, широкоплечий, угловатый в движениях, с упрямым подбородком.

«Хӗрлӗ ҫарпа пӗрле таврӑнӑп!» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Пӗтӗм вӑя пухса, ӑна хирӗҫ: — Унта пӗр хӗрарӑм пурӑнать, вӑл таҫта тухса кайнӑ-ха, ҫӑра уҫҫине те хӑйпе пӗрле илнӗ. Ан тив, — тетӗп эпӗ, майӗпен лӑпланса, — румынсем ҫак пӳлӗме йышӑнччӑр, эпӗ кӳршӗ хӗрарӑмӗ патӗнче ҫӗр каҫӑп.

Усилием воли взяла себя в руки и ответила: — Там живёт одна женщина, она вышла куда-то, а ключ унесла с собой. Пусть румыны, — продолжала я, понемногу успокаиваясь, — занимают вот эту комнату, а я у соседки переночую.

Пароль «Якорь» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed