Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗссӗрленнӗ (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.
Вӑл питҫӑмартисене алӑ тӳрчӗпе шӑлчӗ те, нӳрӗ ҫамки ҫинелле усӑннӑ ҫӳҫне каялла ывӑтса, сӑрӑ кӑвак тӗслӗ пӗчӗкҫӗ чӑйкӑн шыв ҫийӗн ярӑнса вӗҫнине, ҫилпе кӑпӑкланса юхакан тӗтрен шупка хӗрлӗ чӗнтӗрӗ ӑшӗнче майӗпен ҫухалса пынине тӗссӗрленнӗ куҫӗсемпе вӑрахчен те нимӗн шухӑшсӑр сӑнаса тӑчӗ.

Она вытерла щеки тылом ладони, откинула с влажного лба волосы и потускневшими глазами долго и бездумно следила, как крохотный серый рыбник скользит над водой, исчезая в розовом кружеве вспенившегося под ветром тумана.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халӗ ун кайӑкӑнни пек пичӗ питӗ ырхан та шӗвӗр, ҫӳхе пирус хучӗ карса хунӑ пек пулнӑ; сенкер куҫӗсем путса кӗнӗ, тӗссӗрленнӗ пек туйӑннӑ.

Теперь птичье лицо ее было таким обнаженно-худым и острым, словно было обтянуто тонкой папиросной бумагой; голубые глаза ввалились и, казалось, выцвели.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксение тӗссӗрленнӗ чакӑр куҫсен лӑпкӑ ҫутипе ачашласа ыйтрӗ карчӑк.

Допытывалась старуха, обласкав Ксению тихим светом выцветших голубых глаз.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Карчӑкӑн куҫӗсем тӗссӗрленнӗ, куҫҫулленсе тӑраҫҫӗ, вӑл саралса, типсе кайнӑ питне Ксени еннелле пӑрчӗ те нимӗн те каламарӗ.

Старуха повернула к ней желтое, иссохшее лицо с выцветшими слезившимися глазами и ничего не сказала.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тӳпе тӗссӗрленнӗ, хура тӑхлан тӗслӗ, тулли кӳлленчӗксенчи пӑтранчӑк шыв ҫинче тӑкӑннӑ ҫулҫӑсем чӗтренсе выртнӑ, кӗрхи ҫӗртме тунӑ хӑмӑр кӑвак уйсем ҫийӗн хура пӗлӗтсем шунӑ…

Небо выцветало, в свинцово-тяжелых, налитых до краев лужах дрожали на мутной ряби облетевшие листья, над лиловыми пашнями зяби низко ползли серые, грязные облака.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Дарья Семеновна тӗссӗрленнӗ кӑвак куҫӗсене мӑшкӑлласа хӗсрӗ, шӑмламас сарлака хулпуҫҫийӗсене ӑшӑ шаль тутӑрпа пӗркерӗ, вара Коробин вӑл мӑшкӑлланине текех тӳссе тӑраймарӗ.

Она стояла перед ним, насмешливо щуря голубенькие выцветшие глазки, кутая широкие костистые плечи в теплую вязаную шаль, и ее злое ехидство наконец вывело Коровина из себя.

14 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унӑн юр пек шурӑ пуҫӗ силленет, ватӑлса тӗссӗрленнӗ куҫӗсем суккӑрланас патне ҫитнӗ пек хӗсӗннӗ.

Снежно-белая голова его тряслась, выцветшие от старости глаза подслеповато щурились.

LXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑрхаларах питҫӑмартисем черченнӗн хӗрелсе ҫуталчӗҫ, унччен тӗссӗрленнӗ куҫӗсем йӑлкӑшакан пулчӗҫ; утасса та малтанхи пекех ҫӑмӑллӑн пӑркаланса утать…

На продолговатых щеках ее зацвел тонкий румянец, заблестели потускневшие было глаза, в походке появилась прежняя вьющаяся легкость…

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Гришака мучи кӑвакарса тӗссӗрленнӗ тутине мӗкӗлтеттерсе симӗсрех сарӑ мӑйӑхне шӑлса илчӗ те туйипе килӗ еннелле кӑтартрӗ.

Дед Гришака пожевал блеклыми губами, вытер зеленую цветень усов и ткнул костылем в направлении дома.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Листницкий вӑрахчен ӑна тӗссӗрленнӗ куҫӗнчен тинкерсе пӑхрӗ, шӑпӑрт шарламасӑр выртрӗ, намӑсланнипе, пушӑ кӗпе ҫаннине вӑрӑ пек утиял айнелле пытарчӗ.

Листницкий подолгу глядел в ее выцветшие глаза, молчал, стыдливо, воровски прятал под одеяло порожний рукав рубашки.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, тӑрмаланчӑк ҫӳҫ-пуҫлӑскер, шурӑ катан пиртен ҫӗленӗ аялти кӗпине шӑлаварӗ ҫинчен кӑларса ярса, ҫарран тӑрать, хуралса тӗссӗрленнӗ пичӗпе ҫӑра шӑтӑкӗ ҫумне тӗршӗнсе, тепӗр хут тилмӗрсе йӑлӑнать:

Он стоял в выпущенной из шаровар бязевой исподней рубахе, вспатлаченный, босой, стоял и, прижимаясь почерневшим лицом к замочной скважине, повторял:

XXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Чарӑн!.. — кӑшкӑрса пӑрахрӗ ӑна Бунчук, урса кайнипе тӗссӗрленнӗ куҫӗсене мӗкӗлтеттерсе.

— Замолчи!.. — крикнул он, моргая побелевшими от бешенства глазами.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Телеграммӑсен пӗчӗк купине сарлака та шурӑ ал тупанӗпе типтерлӗн шӑлса тӳрлетет те, тӑртаннӑ, кӑвакарса тӗссӗрленнӗ куҫ хупаххисене ҫӗклемесӗр, ӑша кайнӑ сасӑпа калаҫма пуҫлать:

Тщательно утюжа кипку телеграмм широкой белой ладонью, не поднимая опухших, затененных синью век, глухо сказал:

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кам кирлӗ сире? — хӑравҫӑллӑн ыйтрӗ карчӑк, тӗссӗрленнӗ куҫ харшисене ал тупанӗпе картласа, пӗр вырӑнта юпа пек хытса тӑрса.

Кого вам? — встревоженно спрашивала старушка, прикладывая ладонь к выцветшим бровям, не двигаясь.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫулӑн пӗр енче темӗн талкӑш калча тӑсӑлса выртнӑ, тепӗр енче — выльӑх таптаса пӗтернӗ кукуруза тунисем, тӗссӗрленнӗ хӑмӑл е унта-кунта сӳрепе хуҫӑлса пӗтнӗ хӗвелҫаврӑнӑш тункатисем курӑннӑ.

По одну сторону дороги широким размахом простиралась зябь, по другую — тянулись то редкие, выбитые скотом будылья кукурузы, то жухлая, совсем бесцветная стерня, то редкие, сломанные и приглаженные бороной стебли подсолнуха.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӗвел ҫинче тӗссӗрленнӗ парусина ҫил чӳхентерсе тӑнипе ҫав мӗлкесем, тӑллаттарса утса иртекен ҫынсен урисем айӗнчен хӑтӑлса тухма ӑнтӑлнӑ пек, варкӑша-варкӑша илеҫҫӗ.

Ветер, раскачивая, трепал выжженную парусину, пятна на тротуарах шевелились, рвались из-под шаркающих ног людей.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анна Ивановна упӑшкине столовӑйра тӗл пулчӗ, ун ҫине тӗссӗрленнӗ куҫӗсемпе яланхи евӗр чӑртмаххӑн пӑхса илсе, ыйтса пӗлчӗ:

Анна Ивановна встретила мужа в столовой, скользнула по лицу его привычно равнодушным взглядом пустоцветных глаз, спросила:

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тутӑхса тӗссӗрленнӗ сарӑрах хӗрлӗ веялкӑна Пантелей Прокофьевич ӗхлете-ӗхлете Дарйӑпа пӗрле арпалӑха ҫӗклесе кӗртрӗ, ӑна кӗтессе вырнаҫтарса лартрӗ те, купаран тӑкӑннӑ арпана креплепе пуҫтарса, выльӑх картинчен тухма тӑчӗ.

Пантелей Прокофьевич, покряхтывая, внес с Дарьей в мякинник вылинявшую рыже-красную веялку, установил ее в углу, сдвинул граблями ссыпавшуюся из вороха мякину и собрался выходить.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл хӑйӗн якалса тӗссӗрленнӗ винтовкине хӑрах аллипе кӑкӗнчен тытса йӑтнӑ та мӑйӑхӗ ҫумӗнчи пар шереписене тута вӗҫӗпе ӗмсе утать.

Он нес свою отерханную винтовку, держа ее за ремень; обсасывал с усов ледяные сосульки.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Таҫта лере, ҫумӑр пӗрех май пӗрӗхсе тӑнипе тӗссӗрленнӗ тӳпере, нимӗҫсем кӑкарса хунӑ аэростат, сарӑрах кӑвак тӗслӗскер, пӗр хускалми ҫакӑнса тӑрать.

Вдали, на вылинявшем от дождей хмарном небе, желто-серым недвижным пятном висел немецкий привязной аэростат.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed