Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тутинчен (тĕпĕ: тута) more information about the word form can be found here.
Вӑл Лизӑна тутинчен сӗртӗнчӗ те каялла чакрӗ.

Прикоснувшись к ее губам, он отшатнулся.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗррехинче ҫеҫ вӑл тем аташнӑ: Ксюшӑна калинкке патне ҫитиччен ӑсатса янӑ та, ӑна хӑй ҫумнелле хӗрӳллӗн туртса илсе, унӑн хытӑ пӑчӑртаса тытнӑ тутинчен чуп тунӑ.

Только один раз он словно решил изменить себе: он проводил Ксюшу до калитки, после чего легко, как неживую, притянул к себе и поцеловал в твердые сжатые губы.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аксинья Прохортан ним вӑтанмасӑр Григорий патне ыткӑнчӗ, ӑна йывӑҫ тӑрӑх явӑнса ӳсекен вӑрман хӑмли пек мӑйран ыталаса илчӗ те, савнӑ тусне шӑртлӑ питӗнчен, сӑмсинчен, ҫамкинчен, тутинчен йӗре-йӗре чуптуса, уҫӑмсӑррӑн пӑшӑлтатрӗ, пыр тӗпӗпе ӗсӗклесе калаҫрӗ:

Не совестясь Прохора, Аксинья бросилась к Григорию, обвилась диким хмелем и, плача, целуя лоб, глаза, губы, невнятно шептала, всхлипывая:

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑнне пӗтӗмпех ҫухатма ӗлкӗреймен Иван Алексеевич вара ӳкнӗ ҫыннӑн пырӗнчен, тӳнтерсе янӑ кӗленче тутинчен юхса тухнӑ пек, юн лӑкӑртатса юхнине илтрӗ…

Иван Алексеевич, еще не окончательно потеряв сознание, услышал: из горла упавшего человека, как из горлышка опрокинутой бутылки, забулькала кровь…

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вилнӗ пек шурса кайнӑ, тутинчен хӗрлӗ юн кӑпӑклантаракан Штокман пӗр минута яхӑн, тытӑнчӑклӑн иклете-иклете, сӗтел ҫинче тапкаланса тӑчӗ, пӗтсе пыракан юлашки вӑйне, юлашки ҫирӗплӗхне пухса, кӑшкӑрса ӗлкӗрчӗ:

А в это время Штокман, со вспузырившейся на губах розовой кровицей, судорожно икая, весь мертвенно-белый, с минуту раскачивался, стоя на ломберном столе, и еще успел выкрикнуть, напрягши последние, уходящие силы, остаток воли:

XLIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шурӑ «о» саспалли майлӑ пасарнӑ тутинчен пӑс мӑкӑрланса тухрӗ.

Изо рта, обведенного инеем, похожего на белую букву «о», повалил пар:

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тутинчен ҫаплах-ха савӑнӑҫпа чун ыратӑвӗ тӗртсе кӑларнӑ паҫӑрхи кулӑ сӑрхӑнса тӑчӗ.

С губ его все еще не сходила все та же улыбка радости и боли.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрарӑм, чӗрне вӗҫҫӗн ҫӗкленсе, хӗвел ҫинче хӗрелнӗ ҫара аллисене упӑшкин хулпуҫҫийӗ ҫине хучӗ те ӑна тусанпа вараланнӑ питӗнчен, сӑмсинчен, куҫӗнчен, тутинчен, хӗвелпе хуралнӑ мӑйӗнчен чуптӑва-чуптӑва илчӗ.

Вытягиваясь на носках, кинув на плечи мужа изогнутые, розовые от солнца, оголенные руки, женщина целовала его в пыльные щеки, нос, глаза, губы, черную от солнца и ветра шею.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл казачка тутинчен юлнӑ кӑшт тӑварлӑрах шӑрша туйса, унӑн ачашланма тарават ӳтне, ҫав ӳтрен кӗрекен чапӑр пылӗпе, тарпа, хӗрарӑм ӑшшипе хутӑш кӑткӑс шӑрша типтерлӗн аса илсе ҫывӑрса кайрӗ…

Он уснул, ощущая на губах солонцеватый запах ее губ, бережно храня в памяти охочее на ласку тело казачки и запах его — сложный запах чабрецового меда, пота и тепла.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий, йӑмӑкне ҫаврака хул пуҫҫийӗнчен ыталаса илсе, тутинчен, куҫӗнчен чуп турӗ, кӑштах чакса тӑчӗ те ун ҫине ытараймасӑр тӗлӗнсе пӑхрӗ:

Обнимая крутые, вызревшие плечи сестры, Григорий поцеловал ее в губы и глаза, сказал, отступая, дивясь:

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шӑнӑр туртса лартнӑ пек чалӑшса кайнӑ тутинчен уҫӑмсӑр та ирсӗр сӑмахсем сирпӗнсе тухрӗҫ.

С губ его, сведенных судорогой, соскакивали невнятные, перемешанные с матерной руганью слова.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн шупкалса кайнӑ, ҫилӗ килнипе чалӑшнӑ тутинчен хаяр сӑмахсем сирпӗнсе тухаҫҫӗ.

Из его побелевшего, злобно искривленного рта с трудом выметывались злые слова:

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Лиховидов, аллипе турткаланса, хыпаланса, тутинчен ӑшӑ сӗлекине юхтарса, ҫаплах малалла кӑшкӑрашрӗ:

Вырывая руку, торопясь, роняя с губ теплую слюну, Лиховидов продолжал выкрикивать:

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Иванков шӑлпа ҫыртнӑ чӗлхи вӗҫне пӗркеленчӗк тутинчен кӑларчӗ те, тимлӗн ӗҫленипе пашкаса, ҫулнӑ курӑка пӑявпа туртса ҫыхрӗ.

Высунув из морщиненых губ кутец прикушенного языка, сопя от напряжения, Иванков затягивал в фуражирку ворох травья.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лаши тараса платформи ҫинчен анма та ӗлкӗреймерӗ, — ветеринари тухтӑрӗ ӑна ҫавӑнтах хӑйне тивӗҫлӗ пуҫлӑхла тытӑмлӑхпа ҫӳлти тутинчен ярса илчӗ, ҫӑварне уҫса пӑхрӗ; ӑмра ҫинчи мышцӑсене хытӑ пусса хыпашларӗ, унтан, туртса та уйӑрас ҫук пӳрнисене йӑшалантарса, эрешмен чупнӑ евӗр, лаша урисене хыпашлама пуҫларӗ.

И не успел конь сойти с платформы, — ветеринарный врач снова, с привычной властностью, взял его за верхнюю губу, осмотрел рот; сильно надавливая, ощупал грудные мышцы и, как паук, перебирая цепкими пальцами, перекинулся к ногам.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Салтакра чухне Сашка (Богучар енчи ҫын пулнӑ вӑл) ӳсӗр пуҫпа эрех вырӑнне кӗленче тутинчен питӗ хаяр крепки водки янклаттарнӑ та, ҫунтаракан япала, унӑн аялти тутине янахӗ ҫумнех тавӑрса какӑртса лартнӑ.

Под пьянку в солдатчину (родом Сашка был из богучарских москалей) вместо простой водки хватил он из косухи «царской водки»: огненная струйка и пришила ему нижнюю губу к подбородку.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья чупса е питӗ васкаса утса килнӗ курӑнать, пӗтӗмпе хашкама ернӗ, хӑйӗн шӑнса кайнӑ тутинчен темӗн шӑрши кӗрет — те ҫил шӑрши, те аякран аран кӑна сисӗнмелле вӑштӑртатса килекен тин ҫеҫ ҫулса пӑрахнӑ ҫеҫенхир ути шӑрши.

Бежала, как видно, или торопко шла, запыхалась, и пахло от свежего, нахолодевшего рта то ли ветром, то ли далеким, еле уловимым запахом свежего степного сена.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Митя тутӑхса кайнӑ кимӗ уҫҫине нимӗн шарламасӑр аллинче ҫавӑркаларӗ те Лизӑна тутинчен пӑхрӗ.

Митька молча вертел в руке заржавленный ключ от баркаса и смотрел ей в губы.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий, кӑмӑлсӑртарах пулса, арӑмне типӗ тутинчен чуптуса илчӗ, тинкерен кӑларнӑ куҫӗсемпе пӳртри халӑх ҫине ҫаврӑнса пӑхрӗ.

Хмурясь, Григорий целовал пресные губы жены, водил по сторонам затравленным взглядом.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унтан арӑмӗн нӳрӗ те ним тутӑсӑр тутинчен Григорий виҫӗ хутчен чуптурӗ; чиркӗве сӳнтернӗ ҫуртасен тӗтӗм-сӗрӗмӗ тухса тулчӗ, алӑк патне пырса чыхӑннӑ ҫынсем тулалла кӗрлесе тухма пуҫларӗҫ.

Потом Григорий три раза целовал влажные безвкусные губы жены, в церкви угарно завоняло чадом потушенных свечей, к выходу загоцали выпиравшие в притвор люди.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed