Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӗрӗсене (тĕпĕ: йӗрӗ) more information about the word form can be found here.
Якур уҫланкӑра мулкач йӗрӗсене пӑхкаланӑ пулас.

На поляне Егорка, видать, разглядывал заячьи следы — малики.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Ҫакӑн пек кунсенче мулкач хӑй ҫӗр каҫнӑ вырӑнтан ирхине тӑрса каять те, унӑн йӗрӗсене юр шӑлса та лартать.

Пойдёт заяц утром с поля, где кормился, — с жировки, — его следы сразу и припудрит.

Юр ҫинчи приказ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 3–16 с.

Чӗкӗнтӗр йӗрӗсене те сайратмасӑр хӑвармарӑмӑр.

Заодно проредили и свёклу.

Асамлӑ кӗсье // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 68–72 с.

Лӑпах ҫавӑн пек ҫынсӑрлӑха, халӑх ҫавнашкалах хӑвӑрт тарса пӗтнин йӗрӗсене асӑрханӑччӗ Григорий казак полкӗсем Хӗвелтухӑҫ Прусси тӑрӑх ывтӑнса ҫӳренӗ чух.

Такое же безлюдье и такие же следы поспешного бегства жителей видел Григорий, когда казачьи полки ходили по Восточной Пруссии.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӗтрепе пиеленнӗ инҫет, садра ейӳ варрине пулнӑ улмуҫҫи тӗмӗсем, йӗпе карта, ун хыҫӗнчи пӗлтӗрхи урапа йӗрӗсене шыв ҫисе тарӑнлатнӑ ҫул — ҫаксем пурте ӑна нихҫанхинчен те илемлӗн туйӑнчӗҫ, пурте-пурте ун умӗнче, хӗвел ҫутатса тӑнӑ майлах, ҫӑра та черчен сӑрсемпе чечекленчӗҫ.

Повитая туманом даль, затопленные талой водою яблони в саду, мокрая огорожа и дорога за ней с глубоко промытыми прошлогодними колеями — все казалось ей невиданно красивым, все цвело густыми и нежными красками, будто осиянное солнцем.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Бахчасенче унта та кунта арпуспа дыня аврисене хӑйсен айне туса хӑварнӑ тачка сийлӗ хӑйӑр юшкӑнӗн куписем палӑраҫҫӗ; ҫуллахи ҫулсен хӗррисенчи лакӑм-тӗкӗмсене, урапа йӗрӗсене пушшех тарӑнлатса, ахӑрашса кайнӑ ҫумӑр шывӗ юхса тулнӑ.

По бахчам, заваливая арбузные и дынные плети, расползались жирные песчаные наносы; вдоль по летникам, глубоко промывая колеи, стекала взыгравшая вода.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл йываҫ тураттисен сулхӑнӗпе, урапа йӗрӗсене курӑк пусса илнӗ пӗлтӗрхи ҫулпа пычӗ.

Он ехал под прохладной сенью ветвей, по старым заросшим колесникам прошлогодней дороги.

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл хӗллехи суратсем патнелле ҫул тытрӗ, анчах, шикленнипе, вӗсенчен иртсе кайрӗ, апат шырама тухнӑ мулкач пек, вӑрахчен ура йӗрӗсене пӑтраштарса ҫӳрерӗ.

Направился к зимним скирдам, но, из опаски, миновал их, долго, как заяц на жировке, вязал петли следов.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫӑлтӑрсем айӗнче вӑл шурӑ ҫунатлӑ пӗлӗтсем ҫине вӑйкӑнса пырса кӗрет те (кӑйкӑр кайӑк ҫапла, акӑша хӑваласа ҫитсе, чӑнках каҫӑртса хунӑ пӗсехипе пырса ҫапать), йӑвашланнӑ ҫӗр ҫине, хумлӑн-хумлӑн чӳхентерсе, шурӑ мамӑк тӑкать, хутора, хӗресленсе пӗтнӗ ҫулсене, ҫеҫенхире, ҫынсемпе тискер кайӑксен йӗрӗсене витсе хурать…

Под звездами он хищно налетал на белоперую тучу (так сокол, настигнув, бьет лебедя круто выгнутой грудью), и на присмиревшую землю, волнисто качаясь, слетали белые перышки-хлопья, покрывали хутор, скрестившиеся шляхи, степь, людской и звериный след…

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Валетпа Мишка хыҫӗнчен юлакан ура йӗрӗсене таптаса, хыҫран ултӑ юлан ут сиктерсе пычӗ.

Шесть всадников шли за Валетом и Мишкой, топча следы.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл хӑйне сивӗ ҫил ҫупӑрласа ҫӳҫентернӗ пек туять, юнашарах Аннӑна, унӑн йӗпкӗн хура куҫӗсене илемлӗ тутан хӑюллӑ та ҫепӗҫ йӗрӗсене, сӑмса сыппи хӗрринчи вӗтӗ-вӗтӗ кук тӗррисене, ҫамки ҫинчи тарӑн шухӑшлӑ пӗркеленчӗкӗсене курать…

Он как бы ощущал холодный ветер и рядом с собой видел Анну, черные глаза ее, мужественные и нежные линии милого рта, крохотные веснушки у переносья, вдумчивую складку на лбу…

XXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫил ҫуласа кайнӑ пурнӑҫран уйрӑлнисен йӗрӗсене, — вӑхӑт ҫуласа каять ҫывӑх тӑванӗсене кӗтсе илеймен, кӗтсе илес шанчӑк та юлман ҫынсен юнлӑ суранӗсемпе аса илӗвӗсене те; мӗншӗн тесен кӗске-ҫке-ха вӑл, этемӗн ӗмӗрӗ, тата кун-ҫул тени пурсӑмӑра та пире нумайлӑха мар курӑк таптама пӳрсе янӑ…

Ветер зализал следы ушедших, — время залижет и кровяную боль и память тех, кто не дождался родимых и не дождется, потому что коротка человеческая жизнь и не много всем нам суждено истоптать травы…

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Быховри тӗрмере ларнӑ вӑхӑтра вӗсем нимӗнле чӑрмавсӑр ирӗкри ҫынсемпе ҫыхӑну тытаҫҫӗ, следствипе суд ӗҫӗсене хӑвӑртлатма хушса, буржуйсене хӗстереҫҫӗ, хӗҫ-пӑшаллӑ пӑлхав йӗрӗсене пытарма, офицерсен шухӑш-кӑмӑлӗсене хыпашласа пӗлме тӑрӑшаҫҫӗ, урӑхла ниепле те май килмесен, тӗрмерен тухса шӑвӑнма хатӗрленеҫҫӗ.

За все время пребывания в быховской тюрьме они беспрепятственно сносились с внешним миром, давили на буржуазную общественность, требуя ускорения следствия и суда, заметали следы мятежа, прощупывали настроения офицерства и на худой конец готовились к побегу.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шурӑмпуҫ килес умӗн юхтарса ҫӑвакан тӑвӑллӑ ҫумӑр ҫуса иртрӗ те, чукун ҫул ҫинчи хӑйӑрлӑ ҫӗре шыв ҫие-ҫие кайнӑ, пӗчӗкҫӗ ланкашкасен кукӑр-макӑр йӗрӗсене урлӑ-пирлӗ таткаласа пӗтернӗ.

Перед зарей отзвенел дождь, буйный, проливной и короткий, песчаная земля на путях была размыта, извилюжена следами крохотных ручейков.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Казаксемсӗр юлнӑ килсенче тӑрӑсӑр сарайсемпе кивелсе кайнӑ хӑлтӑр-халтӑр витесем тӑлӑххӑн мӑкӑрӑлса лараҫҫӗ; арканса-юхӑнса пыракан пурнӑҫ вӗсем ҫине хайхи салху та илемсӗр йӗрӗсене хӑварнӑ.

Те дворы, где не осталось казаков, щерились раскрытыми сараями, обветшалыми базами, постепенное разрушение оставляло на них свои неприглядные следы.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Нумайӑшӗсем ҫӗрле ҫил-тӑман алхасасса кӗтрӗҫ, анчах вӑл пӗрмаях пӗр майлӑ, шӑхӑрмасӑр, хуллен вӗҫтерчӗ, — йывӑҫсем ҫинчен ытлашши юра силлесе тӑкса вӗтӗ тӗмесене витрӗ, типӗ варсенче юр хушӑкӗсем турӗ, ҫул-йӗрсене шӑлса лартрӗ, тискер кайӑк йӗрӗсене пытарчӗ…

Многие ожидали, что ночью вьюга разгуляется, но она все время играла ровно, без азарта, даже не подсвистывая себе, отряхивала лишний снег с деревьев, поплотнее засыпала им мелкие кусты, переделывала закутки в оврагах, пересыпала дорожки и тропы, заметала следы зверей…

XXII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑл кивӗ юра шуратнӑ, ӗнерхи ҫапӑҫӑвӑн йӗрӗсене витнӗ.

Она обновила снега, прикрыла следы вчерашнего боя.

XVIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Мускав патӗнчи ҫӗр ҫинче пулса иртнӗ ҫапӑҫӑвӑн йӗрӗсене шӑлса лартас тесен, унӑн кӗҫӗр ҫӗрӗпех ӗҫлемелле: вилесене тата сапаланса выртакан хӗҫпӑшалсене кӗрт хӳсе лартмалла, снарядсем ӳксе пулнӑ шӑтӑксемпе юн кӳлленчӗкӗсене пытармалла, ҫуннӑ танксемпе ҫуннӑ ялсенчен юлнӑ вырӑнсене ҫиелтен те пулин витсе хумалла…

Ей надо было трудиться всю ночь, чтобы уничтожить следы жестоких боев на подмосковной земле: похоронить в сугробах трупы и разбросанное, разбитое оружие, замести воронки от снарядов и лужи крови, хотя бы легонько запорошить снежком сгоревшие танки и пепелища в деревнях…

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Вӑйлӑ ҫумӑр Голубӗн хытанка пичӗ ҫинчи тусана тата пӑлхану йӗрӗсене ҫуса янӑ, ҫакна пула унӑн пичӗ тӗттӗмре темӗнле ҫуттӑн курӑнса выртнӑ.

Ливень смыл с окостеневшего лица мальчика следы пыли и тревог, и оно светилось в темноте.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Ним курӑнми тӗттӗмлӗхе пӗр сас-чӳсӗр кӗрсе пытаннӑ разведчиксен ушкӑнӗ ҫӗтсе кайнӑ, ҫухалнӑ тата унан йӗрӗсене те ҫумӑр ҫуса тикӗслесе лартнӑ.

Вся группа, бесшумно скрывшаяся в непроглядной темени, пропала, исчезла, и следы ее замыл дождь.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed