Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аркипе (тĕпĕ: аркӑ) more information about the word form can be found here.
Лав хыҫӗнчен Христоньӑпа юнашар лӑкӑштатса утса кайнӑ старикӗ ҫине юлашки хут пӑхса илчӗ те, тӑртаннӑ куҫӗсене саппун аркипе шӑлкаласа, тек каялла пӗрре те ҫаврӑнса пӑхмасӑр, килнелле васкарӗ.

Глянула в последний раз, как он рядом с Христоней прихрамывает, поспешая за подводой, а потом вытерла завеской припухшие глаза и, не оглядываясь, направилась домой.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн питне кӑвак юбка аркипе туртса витнӗ.

Лицо ее было накрыто подолом синей юбки.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Урӑхран турӑ ан кӑтарттӑр, ан пӳртӗр… — нӗшӗкле-нӗшӗкле кала пуҫларӗ Лукерья, питҫӑмартисене таса мар пир саппун аркипе шӑлкаласа.

Не дай и не приведи… — начала причитать Лукерья, вытирая щеки грязной холстинной завеской.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Наталья, сӑмах хушмасӑр, питне таса мар саппун аркипе хупларӗ, шӑппӑн нӗшкесе ӗсӗклерӗ.

Не отвечая, Наталья прижимала к лицу грязную завеску, тихо всхлипывала.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе вӑл кӗпи аркипе сӑмсине, куҫӗсене, питне шӑлнӑ, унтан татах аяккалла, ҫӗрпе пӗлӗт пӗрлешекен ҫӗрелле пӑхнӑ: унта, пӗр вӑрман урлӑ, икӗ ҫап-ҫутӑ ҫӑлтӑр, ҫумма-ҫуммӑн курӑннӑ; икӗ ҫӑлтӑрӗ те пӗчӗк ачасем вылянӑ пек, илемлӗн йӑлтӑртатса тӑнӑ.

Изредка она брала подол юбки и молча утирала им нос, или глаза, или щеки, и опять глядела на ту далекую полосу, где сходилось небо с землею и где на самом краю, над лесом, блестели две ясные звездочки, одна возле другой; обе весело мелькали, переливаясь и точно играя, как маленькие дети.

I // Михаил Акимов. Николай Телешов. Нуша. Михаил Акимов куҫарнӑ. Хусан, 1906. — 19 с.

Хӗрарӑм ирӗксӗррӗн кулса илчӗ, — нӑкӑ-нӑкӑ кӗлеткипе пӗкӗрӗлсе, ҫара чӗркуҫҫине юбка аркипе туртса витрӗ.

Баба нехотя улыбнулась, перегнувшись полным станом, натянула на оголившиеся колени подол юбки.

LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан Григорий ӑнсӑртран килсе тухма пултаракан пӑтӑрмахсемпе хӑйхи планне пурнӑҫлама кансӗрлекен кӗтмен чӑрмавсем пирки йӑлтах виҫсе-шухӑшласа пӑхрӗ те, икӗ стакан сӑмакун ӗҫсе, хывӑнмасӑрах кравать ҫине выртрӗ, пуҫ ҫинчен шинель аркипе витӗнсе, вилнӗ пек ҫывӑрса кайрӗ.

И Григорий, тщательно проверив и прикинув в уме все возможные случайности, все, что непредвиденно могло помешать осуществлению его плана, выпил два стакана самогонки, не раздеваясь повалился на койку; покрыв голову влажной полой шинели, уснул мертвецки.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вырнаҫтарса хутӑм хайхискер шашкӑсене, унтан шинель аркипе хупласа шӑрпӑк ҫута пуҫларӑм, анчах шӑрпӑкӗсем нӳрелнӗ-мӗн те — вил чӗрӗлмеҫҫӗ.

Заложил шашки, стал в полах спички жечь, а они отсырели, не горят.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Савӑнчӗ уншӑн Григорий, ӑшӗ лӗкленекен пуличчен туртса тӑранчӗ те, пуҫне ҫунатти айне чиксе ларакан кайӑк пек, шинель аркипе пуҫ ҫийӗн витӗнсе, мӑкӑль-шакӑллӗ кизек ҫинче пӗрремӗш хут тутлӑн ҫывӑрса кайрӗ.

Рад был Григорий, накурился до тошноты и в первый раз крепко уснул на кочковатых кизяках, завернув голову в полу, как птица под крыло.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑшман ҫарӗ килсе кӗнӗ ҫак малтанхи самант тем тери хӑрушла туйӑнчӗ пулин те, шӑл йӗрме юратакан Дуняшка хальхинче те чӑтӑм ҫитереймерӗ: разведка каялла ҫаврӑнсан, тутине саппун аркипе хупласа, чӑхлатса ячӗ те кухньӑна ывтӑнса тухрӗ.

Как ни страшен был этот первый момент вступления вражеского войска, но смешливая Дуняшка не вытерпела и тут: когда разведка повернула обратно, она фыркнула в завеску, выбежала на кухню.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ильинична, тути хӗррисене саппун аркипе шӑлкаласа, «аслӑ улне» чуптума хӑтӗрленчӗ.

Ильинична, вытирая завеской губы, готовилась целовать «старшенького».

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл ҫамкине картлантарса сӗтел патне лӑкӑштаттарса пычӗ те, хыпӑнчӑклӑн сӑхсӑхса, кашӑкне сӑхман аркипе шӑлса илчӗ, кӳренчӗклӗн ыйтрӗ:

Он собрал на лбу ложбины, захромал к столу и, суетливо помолившись, вытирая полой чекменька ложку, обиженно спросил:

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Хӑвӑр кам эсир? — интересленчӗ лешӗ, тарланӑ шатра питне саппун аркипе шӑлса илсе.

— А вы кто такие? — заинтересовалась та, вытирая потное рябое лицо завеской.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан вӑл, шинель, аркипе пуҫ ҫийӗн витӗнсе, хыпалансах тепӗр майлӑ ҫаврӑнса выртрӗ; хӑраса сехри хӑпнӑ Листницкий вара ҫак самантра Горчаковӑн тути тӑрӑлтатса чӗтренине, пичӗ тӑрӑх тӗссӗр йӗпе йӗр йӑрласа аннине асӑрхаса юлчӗ.

Торопясь, накрывая полой шинели голову, отвернулся, и потрясенный Листницкий мельком увидел холодную дрожь на его губах, серую влажную полоску на щеке.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Амӑшӗ ӑсатнӑ чух куҫне саппун аркипе шӑлкаласа илчӗ, каласа ячӗ:

Мать, провожая его, утирая завеской слезы, говорила:

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗссӗррӗн ҫуталса курӑнать унта ҫумӑр пӗлӗчӗсен хура аркипе пӗркеннӗ каҫхи шуҫӑм.

В той стороне блекло светилось зарево, принакрытое черной полою тучи.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Бунчук, шӑнса чӗтрекен пулнӑ Аннӑна шинель аркипе кӗптесе, патрон хумалли цинк-ещӗк ҫине вырнаҫнӑ; вӑл хӗрӗн куҫне хупласа тытнӑ, нӳрӗ аллисене вӗҫертсе, хушшӑн-хушшӑн вӗсене чуп тукаласа илет.

А Бунчук сидел на цинковом патронном ящике, кутая в полу шинели зябко дрожавшую Анну, — отрывал от глаз ее плотно прижатые влажные ладони, изредка целовал их.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Акӑ ҫул варринче виҫӗ арҫын тӑсӑлса выртаҫҫӗ: вӑйлӑ аллисене улӑпла сарса пӑрахса, вӗсем месерле ҫывӑрнӑ; хӗрсем хӗвелпе пиҫнӗ пичӗсене хӑйсем тунӑ хӳшше пытарса выртнӑ, чӗркуҫҫийӗсене хутлатса, юбка аркипе аран-аран виткеленӗ; пӗр юпа тавра ушкӑнӗпех ҫамрӑк ача-пӑча выртса тухнӑ, — ыйхи ытла тутлӑ пулнӑран вӗсем шӑрӑха та сисмен; вӗсенчен инҫех мар пӗр хӗрарӑм ӳпне выртнӑ, унӑн саланнӑ ҫивӗчӗ пӑхӑр тӗслӗ пулса кайнӑ, ҫара хулпуҫҫийӗсене хупланӑ…

Вот трое мужчин растянулись посреди дороги: они лежали навзничь, широко, по-богатырски раскинув сильные руки; под самодельным шатром спали девушки, спрятав в холодок лишь молодые, опаленные солнцем лица и подогнув едва прикрытые юбкой колени; вокруг столба гурьбой лежали мальчуганы-подростки, — сон их был так сладок, что и жара им была нипочем; невдалеке от них ничком лежала женщина, и волосы ее, широко распустившись, покрывали голые, под цвет меди, плечи…

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей, бурка аркипе ҫиле хупласа, пирус чӗртме пуҫларӗ.

Сергей, закрывшись от ветра воротником бурки, закурил.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Алӑк патӗнче таканланӑ аттисем ҫинчи юра шӑлса кӗмсӗртетнӗ чух вӑл бурка аркипе таза йӑвантарса ячӗ…

У порога он гремел коваными сапогами, очищая снег, полой бурки опрокинул таз…

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed