Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Унран (тĕпĕ: ун) more information about the word form can be found here.
Ҫак хӗр клиникӑра ӗҫлет; йывӑр самантсенче Робод унран аллине хӑйӗн ҫамки ҫинче тытма тӑтӑшах ыйтать, хускалманран туйми пулнӑ пуҫӗнчен пӗчӗкҫӗ те кӑмӑллӑ ҫак алӑ ҫӑмӑллӑн сӗртӗнессе халӗ те сапӑрланса кӗтет.

Это была девушка, служившая в клинике; часто в тяжелые минуты Рабид просил ее положить ему на лоб свою руку и теперь с удовольствием ожидал, что эта маленькая дружеская рука слегка прильнет к онемевшей от неподвижности голове.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 114–118 с.

Унран тӗревлен.

Ею подпирайся.

Мӗн пулнӑ пулнах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 109–113 с.

Анчах эпӗ хамӑн врач тивӗҫӗпе килӗшӳллӗн унран ыйтасшӑнччӗ кӑна — шӑп ҫак самантра вӑл пӳрнисемпе шӑтӑртаттарнӑ май ман ҫине пӑхса кӑшкӑрчӗ:

Но не успел я обратиться к нему по своей обязанности врача с соответствующим вопросом, как он, хрустнув пальцами, крикнул мне:

Гладиаторсем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 93–97 с.

Унра пӗтӗм пурнӑҫӗ ҫавра ҫил пек ямӑраса хыпӑн хускалать-куҫать; унтан тӗшмӗртӳ — мӗн пуррине унран халиччен пӗтӗмпех вӑрттӑнлӑхра тытнине ӑнланни — ӑна пӗрремӗш хут аҫа-ҫиҫӗмле наркӑмӑшпа явакларӗ, мӑйӗнчен тата тӑнлавӗнчен, чӗринчен кӗрӗслеттерчӗ.

Вся жизнь всколыхнулась в нем, зазвучав вихрем, и догадка, что до сих пор от него было отнято все, в первый раз громовым ядом схватила его, стукнувшись по шее и виску, сердце.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 85–91 с.

Хыпар пӗлес пулсан, унран ҫеҫ ыйт, вӑл ҫӗр айӗнчине те, космосрине те пӗлет.

Help to translate

Ял кӳлли аслӑ // Василий Алентей, А. Андреев. «Капкӑн», 1962, 1№.

— Пурте сывӑ-и? — ыйтрӗҫ унран.

— Все ли здоровы? — спросили его.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Кӑсӑкланупа хӑрав унран ҫыхсах хураҫҫӗ.

Любопытство и страх приковывали к нему.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Вӑл тинех ӑнланчӗ: хӗр унран чӑннипех те хӑпасшӑн мар иккен; тӑруках чарӑнчӗ те ҫаврӑнчӗ:

Тогда, уверенный, что это навязчивость, он резко остановился и обернулся.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

— Ӑмсанатӑн-и? — ыйтрӗ унран ҫыранран каҫхи Гном — пулӑсемпе лӗпӗшсен шухӑшӗсене вулама пӗлекенскер.

— Завидуешь? — спросил ее с берега ночной Гном, умевший читать мысли рыб и бабочек.

Йӑр-йӑр // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 10–14 с.

— Чиперккеҫӗм, — ыйтрӗ унран чупса пыракан форель, — эсӗ ӑҫтан тупӑнтӑн?

— Милочка, — сказала ей пробегающая форель, — ты откуда взялась?

Йӑр-йӑр // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 10–14 с.

Унран ӑршӑ перетчӗ, хам илтрӗм.

— От него пахло, я слышала.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Риттер та унран юлмасть — ту хушӑкӗ унӑн ӳте кӑтӑклакан, чарӑнми куллипе янӑрать.

Ему вторил Риттер, оглушая ущелье неудержимым, щекочущим тело смехом.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 398–403 с.

Вӗсем унран ыйта-ыйта тӗпчеме пуҫларӗҫ.

Они стали его расспрашивать.

Тӑватӑ гинея // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 392–397 с.

Унран ҫӗлене илчӗ те унпа хӑйӗн сулахай аллине явакларӗ — хӑйне евӗрлӗ сулӑ…

Взяв у него змею, она обвила ею свою левую руку, отчего получилось подобие браслета.

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

Эпӗ унран ҫак кунсенче шӑвӑнса тартӑм, анчах порт ҫывӑххине пула кӑна.

Я увильнул от него на днях, но лишь благодаря близости порта.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ҫав вӑхӑтрах тӑна-ӑна унран ытларах, вӑйлӑ наркӑмӑшла, витӗм кӳрекенни те ҫук.

И однако нет также ничего стремительнее, что действовало бы на сознание, подобно сильному яду.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Ҫак самантсенче унӑн чунӗ умӗнче пирӗн ҫыру алли каялла чакать, — юратӑвӑн хӑватлӑ та телейсӗр вӑйӑмне мӗскӗн те тӗрӗс мар сӑмахсемпе сӑнчӑрласа лартса унран мӑшкӑллар мар; Суринэ юратӑвӗ — терт-нушара, чӗтренӳ-варкӑшура…

Перо наше отступает перед ее душой в эти минуты, — мы не совершим святотатства, пытаясь заковать в жалкие, неверные слова величайшее роковое усилие любви все в муках и трепете…

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Тытӑнчӑклӑ та кӑнттаммӑн калаҫнӑран, пурин ҫине те йӗрӗнсе пӑхнӑран, ыттисен хуйхи-инкекӗшӗн савӑнӑҫне пытарманран унпа туслашакан ҫукпа пӗрех; унӑн пӗр тус та ҫук; вӑхӑтлах юлташӗсем, шавлӑ ӗҫкӗ-ҫикӗри тусӗсем укҫа енчӗкӗ мӗнле пушанать — ҫав самантрах унран сивӗнеҫҫӗ.

Отрывистая, грубая речь, презрительное выражение лица и нескрываемое злорадство при виде чужих печалей не особенно располагали дружить с ним; друзей у него не было; а временные приятели, сподвижники кутежей, охладевали к обществу Пьера равномерно с отощанием его кошелька.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Унран — Нокран — ҫӗнӗ юрату патне тухса тарнӑ Темезӑн ултавӗпе ҫав тери пусӑрӑннӑ-антӑранӑ каччӑ арестлесен тата суд тусан пачах та пӑшӑрханман.

Нок был так подавлен и ошеломлен вероломством скрывшейся от него — к новой любви — Темезы, что остался глубоко равнодушным к аресту и суду.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Эпир ҫамрӑк Антонио Гонзалеспа унран кая мар ҫамрӑк Джоанна Скоррей мӑшӑрланнӑ кун пырса ҫитнӗ иккен.

Оказалось, что мы приехали в день бракосочетания юного Антонио Гонзалеса с не менее молоденькой Джоанной Скоррей.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed