Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫапнӑ (тĕпĕ: ҫап) more information about the word form can be found here.

Чиркӳ тӑрри, пирвайхи ҫил-тӑман туллашса тустарнипе, виле сӑнӗ ҫапнӑ пек сиввӗн ҫуталса йӑлтӑртатнӑ.
Мертвенней блистал купол собора, овеянный первой метелицей…

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӑварсӑр шыв шӑрши ҫапнӑ ҫӗр хӗл умӗнхи ҫемҫе ҫивиттипе витӗннӗ.
Мягкая предзимняя наволочь крыла пресно пахнущую землю.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тыткӑна илнисем — тар шӑрши ҫапнӑ, тусанпа вараланса пӗтнӗ ҫамрӑк йӗкӗтсем — саккӑрӑн ҫитсе чарӑнчӗҫ.
Подошли пленные — восемь провонявших потом, изузоренных пылью молодых ребят.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Сарлака чӗнлӗ ут хатӗрӗсемпех тӑракан лашасен тарласа сарӑ кӑпӑк тӗсӗ ҫапнӑ ҫӑмӗ ҫу пек йӑлтӑртатать.
Под широкой ременной упряжью лошадей лоснилась мокрая, желтопенистая от пота шерсть.

Хутора тин ҫапнӑ тулӑпа хывӑх тусанӗн вӗри те тӑкӑс шӑрши хупласа илнӗ.
Горячим терпким духом свежеобмолоченной пшеницы и мякинной пыли обволакивало хутор.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗксӗм пӑталлӑ сарӑ уйӑх ҫутинче ҫынсем кулленхи ӗҫпе аппаланса тӗркӗшеҫҫӗ: кӑнтӑрла ҫапнӑ тырӑ кашӑлӗсене сӑвӑраҫҫӗ, тырра кӗлетсене турттараҫҫӗ.
Под желтым пятнистым месяцем в обычной сутолоке бились люди: веяли намолоченные за день вороха хлеба, перевозили в амбары зерно.

Тепӗр пилӗк минутран Евгений уҫӑ шӑршӑллӑ йӗпе хурлӑхан тӗмӗ хыҫӗнчен тухрӗ, хӳме патне ҫитрӗ те пирускине мӑкӑрлантарнӑ май, чӗркуҫҫисем тӗлне сӗтеклӗ курӑкран симӗс тӗс ҫапнӑ шӑлаварне вӑрахчен сӑмса тутрипе сӑтӑркаласа тӑчӗ.
Через пять минут он вышел из-за куста мокрой пахучей смородины, дошел до прясла и, пыхая папироской, долго тер носовым платком брюки, обзелененные в коленях сочной травой.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унччен килӗнче кун каҫичченех каҫхи кӗпе вӗҫҫӗн тата ҫыхса тунӑ аялти ӑшӑ йӗм тӑхӑнса ҫӳренӗ ватӑ пан арчасенчен нафталин шӑрши ҫапнӑ сюртукӗсемпе генералсем тӑхӑнакан шалпар шӑлаварӗсене кӑларма хушрӗ.
Старый пан, прежде целыми днями ходивший по дому в ночной рубахе и теплых вязаных подштанниках, приказал извлечь из сундуков пропахшие нафталином сюртуки и генеральские, навыпуск, брюки.

Ну, кӳрӗр-ха, курам сире… — хулӑннӑн калаҫма пуҫларӗ старик, кинне мелсӗррӗн ыталаса, чӗлӗм шӑрши ҫапнӑ симӗсрех кӑвак мӑйӑх тӑпкисемпе унӑн питне перӗнсе.
Ну, дайте-ка взглянуть на вас… забасил он, неловко обнимая невестку, тычась ей в щеки зеленовато-седыми прокуренными пучками усов.

Унӑн питҫӑмартисене халӗ темле симӗсрех-сарӑ тӗс ҫапнӑ.
Щеки ее отсвечивали зеленоватой желтизной.

Унӑн хырӑнманнипе кӑвак сӑн ҫапнӑ питҫӑмартийӗсем вӗттӗн туртӑнса чӗтрерӗҫ.
Щеки его, синевшие небритой порослью, дрожали.

Аслати ҫапнӑ сасӑ тепӗр хут ҫав тери вӑйлӑн, типпӗн те сулмаклӑн шатӑртатса ҫурӑлчӗ те, Кошевой учӗ малтан кукленсе ларчӗ, унтан, картах чӗвенсе, пӗр вырӑнта пӗтӗрӗнсе илчӗ.
Последующий удар грома был столь силен, сух и раскатисто-трескуч, что лошадь Кошевого присела и, вспрянув, завилась в дыбки.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ав тата, — вӑл аллине ҫывӑхри капмар пӳрт ҫине кӑтартрӗ, — тӑпрас ҫумне те хӑма ҫапнӑ, пӗрени ан ҫӗртӗр тесе.
И вот, — он указал на ближний богатый курень, — завалинка тоже обметана тесом: чтоб дерево не гнило.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Штыксемпе ҫапнӑ.
Ударил в штыки.

Кӗперсем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Дындин чупнӑ, штыкпа чикнӗ, прикладпа ҫапнӑ.
Бежит Дындин, колет штыком, бьет прикладом.

Раҫҫей салтакӗ // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Утлӑ ҫар килнӗ, вырӑссем пӗтӗм вӑйран ҫапнӑ та турккӑсемпе француз офицерӗсене каялла, Хура тинӗс еннелле, хӑваласа кайнӑ.
Прибыла конница, ударили русские во всю силу, погнали турок и французских офицеров назад, к Черному морю.

Суворов Кинбурнра тӑни // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Ҫак вӑхӑтра Суворов кӑкӑрне картечь пырса ҫапнӑ.
В разгар сражения картечь ударила в грудь Суворова.

Анчах тепӗр ҫур сехетрен темиҫе казак, — вӗсен хушшинче Боковски станица вахмистрӗ пур — савӑлпа ҫапнӑ пек кӗпӗрленсе тӑнӑ халӑх ушкӑнне тӗрткелесе, урам варрипе иртрӗҫ.
Но через полчаса несколько казаков, из них один вахмистр Боковской станицы, расталкивая сбитые в плотный массив толпы, пошли по улице.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӗсем хӑвӑрт кайрӗҫ; кашни чан ҫапнӑ сасӑ вӗсене ҫурӑмран пушӑпа вӗтсе пынӑ пек ӑшалантарса пычӗ.
Они шли быстро, каждый звяк колокола хлестал их кнутовым ударом.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Мишка унӑн пӗчӗкҫӗ хыткан аллине хӑйӗн пулӑ шӑрши ҫапнӑ йӑпӑлка аллипе тытса чӑмӑртарӗ те ӑшшӑн йӑлкӑшса кулчӗ.
Мишка пожал его костлявую ручонку своей провонявшей рыбьей слизью рукой, тепло улыбнулся.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics