Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑхӑннӑ (тĕпĕ: тӑхӑн) more information about the word form can be found here.

Малта лашисене харӑссӑн уттарса ахаль тумтир тӑхӑннӑ гусарсем пыраҫҫӗ, вӗсем хыҫҫӑн кольчуга тӑхӑннӑ ляхсем, унтан тимӗр кӗпе тӑхӑннӑ, аллисене вӑрӑм сӑнӑсем тытнӑ воинсем, унтан пуҫӗсене йӗс ҫӗлӗк тӑхӑннӑ ляхсем, унтан кашни хӑйне евӗр тумланнӑ чи пуян шляхтичсем уйрӑмӑн пыраҫҫӗ.
Впереди выехали ровным конным строем шитые гусары; за ними кольчужники, потом латники с копьями, потом все в медных шапках, потом ехали особняком лучшие шляхтичи, каждый одетый по-своему.

VII // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Козаксем ҫапӑҫӑва кӗнӗ чух чаплӑн тумланма юратман; вӗсем тимӗр кольчугасемпе ахаль тумтирсем ҫеҫ тӑхӑннӑ; пуҫӗсем ҫинчи така тирӗнчен ҫӗленӗ хура ҫӗлӗкӗсемпе вӗсен хӗрлӗ тӑррисем аякран хуран тата хӗрлӗн курӑнса тӑнӑ.
Не любили козаки богато выряжаться на битвах; простые были на них кольчуги и свиты, и далеко чернели и червонели черные, червонноверхие бараньи их шапки.

Ҫине ылттӑнласа пӗтернӗ е ахаль кӑна шнурсемпе каркаласа тухнӑ, ҫаннисене каялла хутлатса хунӑ сӑхмансем тӑхӑннӑ.
Кафтаны с откидными рукавами, шитые и золотом и просто выложенные шнурками.

Хӑшӗсем чалӑшшӑн хуҫлатса лартнӑ шӗвӗр тӑрӑллӑ, ҫӑмӑл кӑна шупка хӗрлӗ тата кӑвак ҫӗлӗксем тӑхӑннӑ.
На других были легкие шапочки, розовые и голубые с перегнутыми набекрень верхами.

«Мӗншӗн тесен лайӑхрах, ҫавӑнпа тӑхӑннӑ.
— Потому что лучше, потому и надел…

Хӑпарса ҫитсен ҫӳлте вӗсем аллине кӗлӗ кӗнеки тытса тӑракан, чаплӑ тумтир тӑхӑннӑ тата хӑйӗн ҫине темле хӗҫпӑшал та ҫакса янӑ ҫар ҫыннине тӗл пулчӗҫ.
На верху лестницы они нашли богато убранного, всего с ног до головы вооруженного воина, державшего в руке молитвенник.

VI // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Пуҫне вӑл хӗрлӗ пурҫӑн тутӑр ҫыхнӑ пулнӑ; ун айӗнчен тӑхӑннӑ ӑшӑ калпакӗн хӑлха тӗлӗнче икӗ рет мӗрчен чулӗпе ахаль шӑрҫасем ҫуталаҫҫӗ; туртӑнса тӑракан шӑнӑрлӑ типӗ мӑйне калпак айӗнчен тухса кайнӑ ҫивӗтленӗ ик-виҫӗ ҫӳҫ кӑтри витсе тӑраҫҫӗ.
На голове ее был красный шелковый платок; жемчуги или бусы в два ряда украшали ее наушники; две-три длинные, все в завитках, кудри выпадали из-под них на ее высохшую шею с натянувшимися жилами.

Ун ҫывӑхӗнче икӗ енче те вӑрӑм кӑна кӑвак плащ тумтир тӑхӑннӑ икӗ ҫамрӑк клир ҫынни священник пекех чӗркуҫҫи ҫинче тӑраҫҫӗ.
Около него с обеих сторон стояли также на коленях два молодые клирошанина в лиловых мантиях

Ку сӑмахсем сигнал вырӑнне пулса тӑчӗҫ, жидсене аллисенчен ярса тытрӗҫ те хумсем ҫинелле ывӑтма пикенчӗҫ, пур енчен те сехӗрленсе кӑшкӑрни илтӗнсе кайрӗ; анчах тарӑхнӑ запорожецсем, жидсен пушмакпа чӑлха тӑхӑннӑ урисем сывлӑшра чармакланнине курса, кулса кӑна тӑчӗҫ.
Эти слова были сигналом. Жидов расхватали по рукам и начали швырять в волны. Жалобный крик раздался со всех сторон, но суровые запорожцы только смеялись, видя, как жидовские ноги в башмаках и чулках болтались на воздухе.

IV // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

«Тупата туршӑн тӗрӗс!» кӑшкӑрчӗҫ пӗчӗк ҫеҫ ҫӗлӗк тӑхӑннӑ, тӑм пек кӑвакарса кайнӑ Шлемапа Шмуль халӑх хушшинчен.
— Ей-богу, правда! — отвечали из толпы Шлема и Шмуль в изодранных яломках, оба белые, как глина.

Аллинче унӑн хунар пулнӑ, пуҫне тӑм чӳлмек тӑхӑннӑ.
В руке у него был фонарь, а на голове — глиняный кувшин.

Суккӑр ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Вӑл хӑй те хӗрлӗ ҫӗлӗк тӑхӑннӑ.
Такая же красная шапка была у него самого на голове.

Сутӑҫӑпа упӑтесем ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

— Дервиш тумтирӗ тӑхӑннӑ ҫын килет те, ӑна эпӗ ытти дервишсем пекех пулӗ тесе шутларӑм.
— Вижу: идет человек в одежде дервиша, ну я и подумал, что он такой, какими должны быть дервиши.

Ҫерҫисемпе дервиш ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Ҫулпала дервиш тумӗ тӑхӑннӑ пӗр ҫын утса пынӑ.
По дороге шел человек в одежде дервиша.

Пурне те тӑхӑннӑ, сурпан та сырӑннӑ, ҫӑпата та сырнӑ.
Всё надевали, и сурбан и лапти.

Тӗрлӗрен хӑю, пиҫиххи // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Анатри чӑвашсем арҫынни те, хӗрарӑмӗ те тӑла чӑлха тӑхӑннӑ.
Женщины и мужчины южных районов Чувашии раньше носили чулки, сшитые из домашнего сукна.

Тӗрлӗрен пирсем тата кавирсем // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

«Сарафан тӑхӑннӑ упа ҫеҫ…»
«Медведь в сарафане»…

XI сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Алӑк янаххи урлӑ, вырӑссен хаяр сиввине кура мар, ҫӳхе драпран тунӑ пальтоллӑ, ҫемҫе шӗлепке тӑхӑннӑ, чемодан йӑтнӑ пӗр ҫамрӑк ҫын ура ярса пусрӗ.
Через порог шагнул, с чемоданом в руке, молодой человек в тонком, не по русской злой зиме, драповом пальто, в мягкой шляпе.

Вӑл чуллӑ ҫӳллӗ вырӑнтан аялалла пӑхса, ҫӗтӗк-ҫатӑк тумтир тӑхӑннӑ малти ретре тӑракан хыткан пир-авӑрҫӑ ҫине пӳрнипе тӗллерӗ.
Он опустил взгляд с высоты каменного помоста и нацелился рукой на худого оборванного ткача в первом ряду.

X сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Генерал йӗрӗннипе ӗнсине чӗтретсе илчӗ, куҫ хӗсрӗ — варӑ йӑшртах шӑши умӗнче тӑракан ватӑ, шыҫмак кушак аҫи пек, пристав та тем сарлакӑш ҫурӑмне авса илчӗ, таҫтан, крыльца ҫинчен, хыҫалтан, мундир тӑхӑннӑ ҫынсен чи хыҫалти ретӗнчен, хура шинель тӑхӑннӑ городовойсем йывӑррӑн та кӑнттамӑн юр ҫине сиксе, чӗркуҫҫи таран ашса тухрӗҫ.
Генерал дернул брезгливо шеей, скосил глаза — и тотчас пристав выгнул сутулую толстую свою спину, как старый ожирелый кот перед мышью, а из заднего, самого заднего ряда толпившихся на крыльце мундирных людей соскочили тяжким и неуклюжим прыжком, прямо в подметенный к крыльцу с боков снег, увязая в нем по колено, городовые в черных шинелях.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics