Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

инҫетри the word is in our database.
инҫетри (тĕпĕ: инҫетри) more information about the word form can be found here.
Инҫетри горизонтра палӑракан ҫӗр тӗми таранах хир тӳпи пӗр ҫын чунӗсӗр, пуш-пушӑ тӑсӑлса выртать…

В безлюдье пустовал бугор, простираясь до дальнего кургана на горизонте…

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Выльӑхсене памастӑр, пирӗн, тен, хамӑрӑн кӳлӗнсе, ӗнесене кӳлсе акмалла пулӗ те, вара пирӗнех ҫав инҫетри ҫӗрсем ҫине кайса ҫӳремелле пулать-и?

Скотину не даете, мы, может, на себе, на коровенках будем сеять, и нам же дальняя земля подлежит?

30-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫывӑхри ҫӗрсем пӗтӗмпех колхоз аллине куҫрӗҫ, — апла пулсан, пире инҫетри ҫӗре касса паратӑр ӗнтӗ, ҫапла-и?

Ближние земли все колхозу отошли, — выходит, что нам будет земля в далях?

30-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫав выльӑхсене хирте инҫетри вар-ҫырмасенче ҫитерсе ҫӳренӗ, пысӑккисем килте ҫукки ҫын куҫне ан курӑнтӑр тесе, кӗтӳ кӗтме унта ачасене янӑ.

Скот угнали в степь, к дальним логам, а чтобы отсутствие взрослых не бросалось в глаза, пастухами послали подростков.

30-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Пӗр-пӗр ҫӗрле ҫапла тырпул ҫине тӑварлӑ сывлӑм ӳкӗ, хамӑр пӗтӗм ҫӗр ҫинче те, инҫетри мӗнпур ҫӗрсем ҫинче те куҫҫуль йӳҫҫипе тырпулсем ҫунса кайӗҫ, вара тӗнчипех хӑрушӑ выҫлӑх пуҫланӗ, ҫынсене мур касма тытӑнӗ…

В одну ночь падет соленая роса на хлеба по всей земле, нашей и чужедальней, выгорят от слезной горечи хлебные злаки, великий голод и мор пойдет по миру…

19-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Сайра хутран вӗсен хушшинчен хӗвел урисем чалӑшшӑн ӳкеҫҫӗ, ҫуллахи пекех кӑн-кӑвак тӳпе татӑкӗ курӑнса каять, ҫавӑн пек чухне вара кантӑкран курӑнса выртакан Дон шывӗн кукри, ун хыҫӗнчи вӑрман, инҫетри сӑрт урлӑ каҫакан ҫул тата питӗ пӗчӗк ҫил арманӗ курӑнать, — ҫавсем пурте чуна хумхантаракан черченкӗ ӳкерчӗк евӗр туйӑнаҫҫӗ.

Изредка в просвет косо ниспадали солнечные лучи, вспыхивал — по-летнему синий — клочок неба, и тогда видневшийся из окна изгиб Дона, лес за ним и дальний перевал с крохотным ветряком на горизонте обретали волнующую мягкость рисунка.

2-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Пурнӑҫ нихҫанхинчен ытла каҫ пулсан тӳсме ҫук йывӑрланса ҫитнӗ; ун чухне, шӑплӑхра, ҫын йынӑшни, йӗни уҫҫӑнрах, хытӑрах илтӗннӗ, — ун чухне инҫетри тусем хушӑкӗнчен сӗм хура мӗлкесем тухнӑ, вӗсем, тӑшман вырнаҫса тӑнӑ вырӑна хупласа, ҫурма ишӗлнӗ стенасем патнелле ҫывхарнӑ, хура ту тӑррисем ҫине уйӑх ҫӗкленсе тухнӑ, вӑл хӗҫпе тирсе пӗтернӗ пӑрахӑҫ питлӗх пек курӑннӑ.

Особенно невыносимой становилась жизнь с вечера, когда в тишине стоны и плач звучали яснее и обильнее, когда из ущелий отдаленных гор выползали сине-черные тени и, скрывая вражий стан, двигались к полуразбитым стенам, а над черными зубцами гор являлась луна, как потерянный щит, избитый ударами мечей.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

— Эпӗ ҫапла пултарсанччӗ! — терӗ вӑл ассӑн сывласа, ҫавӑнпа пӗрлех хӑй сасартӑк тӑван ялне, чухӑн хуҫалӑхне, амӑшне, инҫетри пӗтӗм тӑванӗсене аса илчӗ, вӑл вӗсемшӗн ӗҫлеме тухса килнӗ, ҫавсемшӗнех кӗҫӗрхи ҫӗр асапланса ирттернӗ.

— Кабы мне так-то вот! — вздохнул он, сразу вспомнив деревню, убогое хозяйство, свою мать и все то далекое, родное, ради чего он ходил на работу, ради чего так измучился в эту ночь.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Тепӗр ҫур ҫултан, Стожарта пурнӑҫ мая кӗрсен, Захар Векшин инҫетри Ташкент хулинчен ҫыру илнӗ.

Только через полгода, когда жизнь в Стожарах немного наладилась, Захар Векшин получил письмо из далекого города Ташкента.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Федя госпитальте инҫетри Ташкент хулинче сывалнӑ, унтан вара санаторине пурӑнма куҫнӑ.

А теперь Федя пишет, что лечится в госпитале, в далеком городе Ташкенте, а потом будет жить в санатории.

7-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Учитель, паллах ӗнтӗ, ҫав инҫетри ҫӗрсем ҫинчен ачасене каласа паратех, анчах халех мар-ха, кӑштах тӑрсан, тӑван Стожара таврӑнсан.

Что это за места, столь далекие, учитель, конечно, — расскажет ребятам, но не сейчас, а немного позже, как только вернется в родные Стожары.

1-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан ун пуҫне сасартӑк ҫак шухӑш пырса кӗчӗ; мӗн пулнӑ пулӗччӗ-ши ҫыру хӑй ӗҫне тунӑ пулсан, Ольга ун шухӑшӗпе килӗшсе, малашне пулас йӑнӑшсемпе инҫетри аҫа-ҫиҫӗмрен ун пекех хӑраса ӳкнӗ пулсан, вӑл унӑн нумай пӗлнине тата ырӑ ӑсне итлесе, уйрӑлма, пӗр-пӗрне манма килӗшнӗ пулсан?

Далее ему вдруг пришло в голову, что бы было, если б письмо это достигло цели, если б она разделила его мысль, испугалась, как он, ошибок и будущих отдаленных гроз, если б послушала его так называемой опытности, благоразумия и согласилась расстаться, забыть друг друга?

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Анчах вӑл кашни ярса пусмассерен ҫӑмӑлланса пычӗ; вӑл ҫӗрле шухӑшласа кӑларнӑ йӑнӑш — ҫав тери инҫетри пуласлӑх…

Но ему с каждым шагом становилось легче; выдуманная им ночью ошибка было такое отдаленное будущее…

X сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Инҫетри ыраш пусси ҫеҫ ҫулӑмпа ҫуннӑ пек туйӑнать тата ҫырма, хӗвелпе ҫиҫсе, куҫа йӑмӑхтармалла йӑлтӑртатса выртать.

Только вдали поле с рожью точно горит огнем, да речка так блестит и сверкает на солнце, что глазам больно.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Малтанах, ашшӗ-амӑшӗ ҫӗре кӗриччен, вӑл хӗсӗкрех пурӑннӑ, икӗ пӳлӗм йышӑннӑ, ялтан хӑйпе пӗрле илсе килнӗ Захар ятлӑ тарҫипех ҫырлахнӑ; анчах ашшӗ-амӑшӗ вилсен, Ази ҫывӑхнеллех вырнаҫнӑ инҫетри кӗпӗрнесенчен пӗринче пурӑнакан виҫҫӗр аллӑ хресченӗн пӗртен-пӗр тивӗҫлӗ хуҫи пулса тӑнӑ.

Сначала, при жизни родителей, жил потеснее, помещался в двух комнатах, довольствовался только вывезенным им из деревни слугой Захаром; но по смерти отца и матери он стал единственным обладателем трехсот пятидесяти душ, доставшихся ему в наследство в одной из отдаленных губерний, чуть не в Азии.

V сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ку тарана ҫитсе те пирӗн инҫетри Обломовкӑсенче, кашни пуян килтех ҫавнашкал арҫынсемпе хӗрарӑмсен ушкӑнӗ капланать-ҫке, — вӗсен ҫӑкӑрӗ те, ӑсталӑхӗ те, ӗҫчен алли те ҫук, апат тултармалӑх хырӑмӗсем кӑна пур, анчах ҫав ҫынсем пурте тенӗ пекех, чинлӑ та ятлӑ ҫынсем.

А кажется, затем, зачем еще о сю пору в наших отдаленных Обломовках, в каждом зажиточном доме толпится рой подобных лиц обоего пола, без хлеба, без ремесла, без рук для производительности и только с желудком для потребления, но почти всегда с чином и званием.

III сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Вӑл инҫетри ҫӗршывсене ҫул тытакан карапсене, унта команда янраса кайнине, ҫил парӑссене карӑнтарнине куҫӗ умне кӑларчӗ.

Он представлял, как корабли уходят в дальние страны, раздаются команды, ветер упруго надувает паруса.

Пӗрремӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Уҫӑ пӗлӗт айӗнче юр хӳсе кайса вилӗ шхунӑна инҫетри экран ҫинче курса тӑнӑ пек туйрам эпӗ.

Как будто на далёком экране под открытым небом я увидел мёртвую, засыпанную снегом шхуну.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Инҫетри Ҫурҫӗрте.

Help to translate

Ҫиччемӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Симӗс пурҫӑн абажур пурччӗ, ун ҫумне Иван Иваныч хулӑн хутран ӑста тӗрлесе каснӑ шуйттан ҫурисене тире-тире лартнӑччӗ — ҫав абажур сӗтел тӗлӗнчех ҫакӑнса тӑратчӗ, Катьӑпа иксӗмӗре ҫав асран кайми каҫхине мӗн курни халӗ те куҫ умӗнче ункӑн-ункӑн курӑннӑ пек симӗс абажурӑн хӗрри палӑрнӑ евӗрлӗ, хамӑра мӗн тарӑхтарнӑ та мӗн тертлентернӗ, ҫавсем пурте инҫетри тӗттӗм кӗтессене кӗрсе пытанаҫҫӗ.

Зелёный шёлковый абажур, к которому были приколоты чёртики, искусно вырезанные Иваном Иванычем из плотной бумаги, висел над этим столом. И всё, что радовало нас с Катей в ту памятную зиму, рисуется мне в светлом кругу, очерченном границами зелёного абажура, и всё, что заботило и огорчало, прячется в далёких, тёмных углах.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed