Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӳлте (тĕпĕ: ) more information about the word form can be found here.

Пушшӑн, калама ҫук пысӑккӑн та сиввӗн курӑнать ҫӳлте, ҫавӑнпа пуль пӗтӗм талккӑш, ҫӗртен пуҫласа тӳпене ҫитичченех, ӗмӗрхи тертлӗхпе те ӗмӗрхи кичемлӗхпе тулса ларнӑ пекех туйӑнать.
Пусто, громадно и холодно было наверху, и казалось, что все пространство от земли до неба наполнено вечным ужасом и вечной тоской.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Чакӑлӑн ҫурри тӗлӗнчех-ха вӑл ҫӳлте такам, китель тӑхӑннӑскер те шинельне хулпуҫҫи урлӑ уртнӑскер, тӑнине асӑрхарӗ.
Еще с середины подъема он заметил, что кто-то стоит наверху в кителе и в шинеле внакидку.

Чи-чи ҫӳлте, тӑрӑсен ҫӑп-ҫӑра чӑтлӑхӗпе аякри-аякри вулӑсем витӗр, горизонтӑн тип-тикӗс, ҫӳллӗ йӗрӗ ҫийӗпе, каҫхи шуҫӑмӑн ансӑр ярӑмӗ ҫиҫсе хӗмленет — хӗрлӗ те мар, йӑм-хӗрлӗ те мар, тӗттӗмтерех йӗпкӗн хӗрлӗ, халиччен пулманскер, шӑранса пыракан кӑмрӑк е ҫӑп-ҫӑра хӗрлӗ эрех витӗр курӑнакан ҫулӑм тӗслӗрех.
А на самом верху, сквозь густую чащу верхушек и дальних стволов, над ровной, высокой чертой горизонта рдела узкая полоса зари — не красного и не багрового цвета, а темно-пурпурного, необычайного, похожего на угасающий уголь или на пламя, преломленное сквозь густое красное вино.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Мӗн? — ҫаврӑнчӗ те вӑл, хӑрах аллине кӗсйинчен кӑларса, куҫне ҫав-ҫавах хӗскелеме чарӑнмасӑр, хӗрхӗлтӗмрех мӑйӑхне йӗркелӗхе пит лайӑх пӗлекен хаклӑхпала пӗтӗрттерсе ячӗ, чавсине ҫӳлте тытнипех хӑварса, ун ҫинелле хӑяккӑн тинкерчӗ.
— Что? — обернулся он и, вынув одну руку из кармана, не переставая щуриться, с изысканным видом покрутил длинный рыжий ус, скосив на него глаза и отставив локоть вверх.

VIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ун самӑр пичӗ, тӑнлав тӗлӗнче питӗ вӑйлӑ сарӑлнӑскер, ҫӳлте, ҫамки патӗнче, хӗсӗнсе шӗвӗрленет те аялта, кӗмӗлленнӗ ҫӑра сухала куҫса, катмак евӗр кӗтесленсе вӗҫленет, ҫапла майпа вара пысӑк та йывӑр ромб пулса тӑрать.
Его мясистое лицо, очень широкое в скулах, суживалось вверх, ко лбу, а внизу переходило в густую серебряную бороду заступом и таким образом имело форму большого, тяжелого ромба.

I // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Йывӑҫсем тавра иҫӗм ҫырли йывӑҫҫисем явӑнса ӳсеҫҫӗ, ҫӳлте пиҫсе ҫитнӗ ҫырла ҫупкӑмӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.
А по стволам деревьев вились виноградные лозы, и над головой висели роскошные спелые гроздья.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Унӑн вӗҫӗ шывран питех те ҫӳлте пулнипе эпӗ ӑна аран-аран ҫавӑрса тытрӑм.
Конец его приходился так высоко над водой, что мне с величайшим трудом удалось поймать его.

Улттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫӳлте илсе кӑтартнӑ юлташ каланӑ пек, вырӑс сӑмахне илтсенех эпир чӑвашла калаҫма пӑрахакан йӑлара мар-ши, тетӗп эпӗ.
Как говорит товарищ, упомянутый свыше, когда мы слышим русское слово, у меня возникает ощущение, будто мы живет в традициях забывающего чувашский язык.

Диагноз лартӑнчӗ, чӗрӗлмелле... // Аркадий Русаков. https://chuvash.org/blogs/comments/4954.html

Кӗлте ҫинче чи ҫӳлте хӗр выртать.
На самом верху лежит девка.

I // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Ҫӗр ҫийӗн ҫӳлте, ҫунаттисемпе пӗр тикӗссӗн авӑсса, хӑлат вӗҫет, унтан сасартӑк, пурнӑҫри кичемлӗх ҫинчен шухӑшлама тытӑннӑ евӗр, сывлӑшра чарӑнса тӑрать, ҫавӑнтах тата ҫунаттисене ҫӗнӗрен хӑвӑрт силлесе илет те ҫеҫенхир ҫийӗн малалла ухӑ йӗппи пек вирхӗнме тытӑнать, ӑнланма ҫук: мӗншӗн вӗҫет вӑл тата мӗн кирлӗ ӑна?
Летит коршун над самой землей, плавно взмахивая крыльями, и вдруг останавливается в воздухе, точно задумавшись о скуке жизни, потом встряхивает крыльями и стрелою несется над степью, и непонятно, зачем он летает и что ему нужно.

— Христо бай, ҫӳлте мӗн илтӗнет унта? — ыйтрӗ вӑл пӗринчен.
— Христо, что слышно там наверху? — спросила она одного из них.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫӳлте алӑ ҫупни илтӗнсе кайрӗ.
Наверху раздались рукоплескания.

XXIX. Юнпа тӗне кӗртни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огняновӑн укрепленийӗ ҫав чӑнкӑ ҫыран хӗррипе хӗвеланӑҫ енче ҫӳлте курӑнса тӑрать.
Укрепление Огнянова возвышалось над ними с западной стороны.

Хӗвел ҫӳлте марччӗ-ха; Рада пурӑнакан ҫуртӑн мӗлки хирӗҫри ҫурт ҫине ӳкнӗччӗ…
Солнце стояло низко над горизонтом; дом, в котором жила Рада, отбрасывал тень на дом, стоящий напротив…

XIX. Ирхи курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кашкӑр ҫӳлте, ту ҫине уларӗ, кӑштах тӑрсан, ҫав уланӑ сасӑ ҫынсем патнелле ҫывхарнӑн туйӑнчӗ.
Он раздался прямо у них над головой, потом послышался ближе.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Карнар трактирӗ Троян ҫулӗ иртекен ту тӑрринче чи ҫӳлте вырнаҫнӑ.
Кариарский постоялый двор стоит высоко в горах на Троянском перевале.

XXX. Шапӑлти пӗлӗш // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ту ӑмӑрт кайӑкӗ вара ҫаплах ҫӳлте саркаланса вӗҫет.
А горный орел все парил в небе.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӗлӗтре, таҫта ҫӳлте, ту ӑмӑрт кайӑкӗ ҫаврӑнса вӗҫет: те пӗр-пӗр ҫӗрте виле тупнӑ ӗнтӗ вӑл, те пӗр хускалмасӑр выртакан ҫынна виле вырӑнне хурать-ши.
Высоко в небе кружил горный орел: то ли он где-то поблизости высмотрел падаль, то ли принял за падаль неподвижно лежащего человека.

Хӑнасене ҫавӑн пек йышӑнчӗ хӗрсе кайнӑ Ставри пуп, эрехне сыпмашкӑн ҫӗклентерсе те хӗтӗртсе тӑчӗ вӑл, черккисем вара чӑнкӑртатаҫҫӗ те, чӑнклатаҫҫӗ те, ҫӳлте ҫиҫсе-йӑлкӑшса та илеҫҫӗ, кадриль ташлаҫҫӗ тейӗн ҫав.
Так потчевал развеселившийся поп Ставри своих гостей, то утоляя, то возбуждая их жажду, а стаканы звенели, скрещивались, мелькали в воздухе, и казалось, будто они танцуют кадриль.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗсем ларнӑ вырӑнтан хирӗҫ енче уйӑх ҫутипе ҫуталнӑ ту катрамӗсем акӑш-макӑш пысӑк курӑнаҫҫӗ, ҫӳлте ту тӑрринчи лутра йывӑҫсемпе хир сиренне каҫхи уҫӑ ҫил хумхантаркалать.
Против того места, где сидели друзья, высились освещенные луной немые громады скал; ночной ветерок покачивал растущие на их вершинах низкорослые деревца и кусты дикой сирени.

XV. Кӗтмен тӗл пулу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics