Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

самантлӑха (тĕпĕ: самантлӑх) more information about the word form can be found here.
Унӑн тӗтре хупласа илнӗ хура куҫӗсенче куҫҫуль тумламӗсем йӑлтӑртатмаҫҫӗ, анчах вӗсем сирсе сирӗлми чун асапӗпе, сӑмахсӑр йӑлӑнупа тулнӑ та, Дуняшка, самантлӑха чарӑнса, хӑй те сисмесӗр, ним шутламан ҫӗртен каларӗ:

В затуманенных черных глазах ее не блестели слезы, но столько в них было страдания и немой мольбы, что Дуняшка, остановившись на секунду, невольно и неожиданно для себя сказала:

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Мишатка самантлӑха пуҫне чиксе тӑчӗ, унтан, ултавсӑррӑн пӑхакан куҫӗсене ҫӗклесе, пӑшӑлтатса каларӗ:

Мишатка на секунду потупился, но потом поднял правдивые глазенки, шепнул:

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дарья, каялла ҫаврӑнса, ҫыран хӗрринелле пӗр виҫӗ чалӑш пек ишсе килчӗ, унтан самантлӑха шывран ҫур кӗлетке ҫӳллӗш ҫӗкленчӗ те, аллисене пуҫ тӑрринелле пӗрлештерсе тытса: «Сывӑ юлӑр, йӑмӑксем!» — тесе кӑшкӑрчӗ, вара чул пек шыв тӗпнелле анса кайрӗ.

Дарья повернула назад, проплыла сажени три, а потом на миг до половины вскинулась из воды, сложила над головой руки, крикнула: «Прощайте, бабоньки!» — и камнем пошла ко дну.

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Поручик, аллине тилмӗрнӗ пек чӗри тӗлне тытса, ӑна виҫеллӗн кулкаласа хуравларӗ, хушӑран ҫеҫ, самантлӑха та пулин, кӑмӑллӑ хура куҫӗсем хаяр хӗм сапса ҫуталчӗҫ.

Поручик, умоляюще положив руку на сердце, отвечал ему, сдержанно улыбаясь, и лишь изредка и на миг в черных добрых глазах его вспыхивали злые огоньки.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем, йӗри-тавралла тинкеркелесе, самантлӑха чарӑнса тӑчӗҫ, унтан ҫавӑнтах вӑрманалла пӑрӑнчӗҫ.

Они на минуту остановились, вглядываясь, а потом круто свернули в лес.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья самантлӑха ним калама сӑмах тупаймасӑр пӑхса тӑнинче вӑл темскер ыйтса пӗлесшӗн пулни сисӗнчӗ.

По тому, как Аксинья на секунду замялась, было видно, что она хотела еще что-то спросить.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унччен нихҫан та хӑйсемшӗн ку тери тӑрӑшман ашшӗ хальхинче ҫавӑн пек тимлӗ пулнинчен тӗлӗннӗ ачисем малтанах ун ҫине шанмасӑртарах пӑхрӗҫ, анчах каярахпа ун патӗнчен самантлӑха та хӑпмарӗҫ, каҫалапа вара, Григорий хире кайма пуҫтарӑнсан, Мишатка куҫҫульне аран чарса каларӗ:

Дети, к которым Григорий никогда прежде не проявлял такого внимания, вначале отнеслись к его затеям с недоверием, но потом уже ни на минуту не отходили от него, и под вечер, когда Григорий собрался ехать в поле, Мишатка, сдерживая слезы, заявил:

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ӑс-тӑн йӗвенне самантлӑха хывсанах куҫ умне ӑшшӑн йӑлкӑшса кулакан чӗрӗ Наталья тухса тӑчӗ.

Стоило на минуту снять узду с услужливой памяти, и перед глазами его вставала живая, улыбающаяся Наталья.

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хушӑран вӑл, темле ӑнлантарса пама ҫук туртӑма пӑхӑнса, кӑвакрах хӑрпӑкӗсене кӑштах ҫӗклерӗ те, самантлӑха Ильинична ҫинче чарӑнса, курница тӑрӑх йӗрлесе пӑхрӗ.

Она изредка, повинуясь какой-то необъяснимой потребности, приподнимала синеватые веки и обводила глазами горницу, на секунду останавливая их на Ильиничне…

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫывхарса ҫитнӗ пӗлӗт татӑкӗ хӗвеле картласа илнине Наталья пуҫне ҫӗклесе пӑхмасӑрах, ҫурӑмӗпех туйрӗ: самантлӑха ҫанталӑк сулхӑнланчӗ, вӗри сывлӑшпа сывлакан хӑмӑр ҫӗр ҫине, юплӗ-юплӗ арпус аврисемпе хӗвелҫаврӑнӑшӑн ҫӳллӗ тунисем ҫине хӑвӑрттӑн кӑвак мӗлке шуса килсе выртрӗ.

Не поднимая головы, Наталья спиной чувствовала, когда набежавшая тучка заслоняла солнце; на миг становилось прохладнее, на бурую, дышащую жаром землю, на разветвленные арбузные плети, на высокие стебли подсолнуха стремительно ложилась серая тень.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сулин кулкаланине асӑрхамасӑр, вӑл, пӗҫернӗ така ашне турилккерен кӑларса, хытӑ кимӗрчеке кашкӑрла кӑчӑртаттарма тытӑнчӗ те, Сулинӗ, темскер ҫав тери ыратса килнӗ пек, питне-куҫне пӗркелентерсе хучӗ, самантлӑха куҫӗсене те хупрӗ.

Не замечая улыбки Сулина, он пальцами достал из тарелки кусок вареной баранины, начал с таким волчьим хрустом дробить зубами твердоватый хрящ, что Сулин сморщился, как от сильной боли, и даже глаза на секунду закрыл.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Дарья именчӗклӗн кулса илчӗ, самантлӑха шӑпланса аллисене чӑмӑртарӗ те, кӗҫ-вӗҫ пыр тӗпӗпе ӗсӗклесе ярас килнине ирттерсе, каллех калаҫма тытӑнчӗ, сасси пушшех ҫинҫен те тӑвӑнчӑклӑн тухрӗ:

Дарья застенчиво улыбнулась, смолкла, сжала руки и, справившись с подступившим к горлу рыданием, заговорила снова, и голос ее стал еще выше и напряженнее:

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл самантлӑха шӑпланса тӑчӗ, ҫӗрелле пӑхса илчӗ те, Фицхалауров алли ҫинчен куҫне илмесӗр, шӑл витӗр пӑшӑлтатса каларӗ:

На секунду смолк, опустил глаза и, не отрывая взгляда от рук Фицхелаурова, сбавил голос почти до шепота:

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий винтовкӑна ҫӗнӗ обойма кӗртсе лартать те, самантлӑха йӗри-тавралла пӑхса илсе, юнашар окопсенчен казаксем сике-сике тӑнине курать.

Григорий вгоняет в винтовку новую обойму и, на секунду глянув по сторонам, — видит: из соседних окопов вскакивают казаки.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Чиркӳ чанӗсем чуна ҫурасла чӑнкӑлтатнӑ сасӑ самантлӑха шӑпланчӗ те, есаул, куҫ харшисене выляткаласа, чеен ыйтрӗ:

Надсадный звон колоколов на минуту смолк, и есаул, шевеля бровями, вкрадчиво спросил:

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн начарланса кайнӑ пичӗ ҫинчен кулли самантлӑха та сирӗле пӗлмерӗ, путса кӗнӗ питҫӑмартисене кӑштах хӗрлӗ тес ҫапрӗ, чире пула пысӑкланса кайнӑ куҫӗсем ача ҫуралнӑ хыҫҫӑнхи майлӑ ытла та черченнӗн те ӑшшӑн йӑлкӑшса пӑхрӗҫ.

И все время с исхудавшего лица ее не сходила улыбка, на ввалившихся щеках розовел румянец, а ставшие от болезни огромными глаза лучились такой сияющей трепетной теплотой, как будто после родов.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ухмах ҫын самантлӑха шӑпланчӗ, унтан ҫавӑнтах ҫӗнӗрен, анчах хальхинче майӗпентерех юрласа ячӗ.

Сумасшедший на какую-то секунду смолк и сейчас же снова запел, но уже тише.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ун хыҫӗнчисем самантлӑха тенӗ пек хуллентерех чупрӗҫ, анчах командир чупнӑ ҫӗртех каялла ҫаврӑнса темскер кӑшкӑрчӗ те, ҫынсем каллех чупа пуҫларӗҫ, каллех хӑйӑлтирех те хӑрушӑ сасӑпа «урра-а-а!» кӑшкӑрни урса кайнӑ пек хаяррӑн янӑрама тытӑнчӗ.

Цепь на секунду замедлила движение, но командир, на бегу повернувшись, что-то крикнул, и люди снова перешли на побежку, снова все яростнее стало нарастать хрипловатое и страшное «ура-а-а».

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Сылтӑм флангра, шыв тулса ларнӑ лупам патӗнче, самантлӑха чарӑнса тӑчӗҫ, унтан, патрон хутаҫҫисемпе винтовкисене пуҫ тӑрринелле ҫӗклесе, кӑкӑр таран шыва кӗрсе кайрӗҫ.

На правом фланге, около налитой водой ложбины, на минуту замешкались, потом побрели по грудь в воде, высоко поднимая патронные подсумки и винтовки.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Карӑш самантлӑха шӑпланчӗ, унтан Аксиньйӑн ҫара урисем таптаса иртнӗ курӑк тӳрленсе те ӗлкӗреймерӗ — тепӗр хут авӑтса ячӗ те, лачакаран вӗҫсе хӑпарнӑ текерлӗк ӑна хирӗҫ хурлӑхлӑн кӑшкӑрса сасӑ пачӗ.

Коростель на минутку умолк, а потом — еще не успела выпрямиться примятая босыми ногами Аксиньи трава — снова подал голос, и в ответ ему горестно откликнулся поднявшийся из музги чибис.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed