Corpus of the Chuvash language

Хӑй астӑвасса ку таврара мӗнле тискер кайӑксем пурӑнни ҫинчен каласа пама, пуҫларӗ вӑл.

Стал рассказывать, какие звери в здешних местах водились на его памяти.

Хӑрасси ӳссех пырать // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Ҫут тӗнчере мӗнле тискер кайӑксем пулни ҫинчен аса илчӗҫ.

Вспоминали, какие на свете есть страшные звери.

Хӑрасси ӳссех пырать // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Кашкӑр е упа тесен, ку нимех те мар: ҫак тискер кайӑксем ҫинчен, вӗсем ҫӑткӑн пулсан та ҫынсем каланӑ тӑрӑх пӗлеҫҫӗ.

Сказал бы — волк, медведь, все ничего: звери хоть лютые, да по рассказам известные.

Хӑрасси ӑҫтан пуҫланса кайнӑ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Сахал-и унта тискер кайӑксем!

Мало ли какой зверь в лесу заведется!

Хӑрасси ӑҫтан пуҫланса кайнӑ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Кайӑксем те тӗштырӑ пуҫтарма вӗҫсе килми пулчӗҫ.

Птицы больше не прилетали клевать зерно.

Юр та ыйхӑ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Ҫил пӗрчӗсене ҫӗр ҫине тӑкать, кайӑксем ушкӑнӗ-ушкӑнӗпе ҫаран ҫине пӗрчӗсем пуҫтарма вӗҫсе киле пуҫларӗҫ.

Ветер ронял их на землю, и птицы стаями слетались к мышонку на луг подбирать их.

Апат-ҫимӗҫ усрамалли хуралтӑ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Кунта вӗҫен кайӑксем те ҫӗленсем, шапасем пурӑннӑ.

Жили тут только птицы, только змеи да лягушки.

Ҫурт туни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Юрлакан кайӑксем нихҫан та тивмен ӑна, ҫавӑнпа та шӑши ҫури вӗсенчен хӑраман.

Певчие птицы никогда не трогали Пика, и он их не боялся.

«Хурах шӑпчӑк» // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Тискер кайӑксем те, ҫӗленсем те, пулӑсем те — пурте ӑна хирӗҫ.

Звери, птицы, гады, рыбы — все были против него.

Карап тусни // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Кулӑшла та-ҫке: кайӑксем мӗн сӑмах калама пултарччӑр-ха?

Мне уж смешно: птицы ведь, какие они речи держать могут.

Шыв кӑркки // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 36–38 с.

Кайӑксем пурте юрлама пуҫларӗҫ.

Пел уже целый птичий хор.

Шыв кӑркки // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 36–38 с.

Кайӑксем пӗр харӑсах ҫав вырӑнтан вӗҫсе кайрӗҫ.

Как ветром сдуло зябликов с просеки.

Пӗр ача ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 23–24 с.

Вӗлтрен тӑри кайӑксем те тин ҫеҫ вӗҫсе ҫитнӗ.

Только что прилетели стайки зябликов.

Пӗр ача ҫинчен // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 23–24 с.

Сунарҫӑсенчен нумайӑшӗ ӑна йӗрлеме пӑрахса татах пакшасем, собольсем тата ытти тискер кайӑксем тытма ҫӳреме пуҫларӗҫ.

Понемногу все охотники отказались от неё и принялись опять стрелять белок, соболей и других зверей.

Хура тилӗ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 19–20 с.

Турат хуҫӑлни те илтӗнмест, кайӑксем те юрламаҫҫӗ.

Ни сучок нигде не треснет, ни птица голосу не подаст.

Музыкант // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 17–86 с.

Эпир — тискер кайӑксем пек…

Мы — как звери…

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ун хӗрлӗ ҫутинче шыв та, тӑппӑн юхса выртакан шывра пуҫӗсене хӗвелтухӑҫнелле чалӑштарнӑ капмар кайӑксем те кӗрен тӗслӗн курӑнса кайрӗҫ.

Отражая свет ее, вода казалась розовой, и такими же розовыми казались на неподвижной воде большие величественные птицы, повернувшие гордые головы на восход.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Никам та шуйхатман кайӑксем час-часах утравӑн хӗвелтухӑҫ айккине ана-ана лараҫҫӗ.

Никем не тревожимые птицы часто садились за островом, с восточной стороны его.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хутран-ситрен тӗттӗмре шыв анлӑшӗнче апат шырама тухнӑ пулӑ шӑмпӑлтатса илчӗ; ылтӑн шевлеллӗн йӑлтӑртатса выртакан шыв тӑрӑх чӗтренчӗк хум инҫетелле пӗтӗрӗнсе чупса кайрӗ те, хуйханнӑ кайӑксем пӗр-пӗрне систерӳллӗн кӑкӑл-какӑл сасӑ пани илтӗнчӗ.

Иногда всплескивала в темноте жирующая на просторе рыба; по воде, усеянной золотыми бликами, далеко катилась зыбкая волна, и слышался предостерегающий гогот потревоженной птицы.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑйӗн ачалларах айванлӑхӗпе вӑл кайӑксем хаваслӑн чӗвӗлтетнине ҫӗре кӗнӗ ҫынсем илтсе савӑнасса шанчӗ…

В детской простоте своей она верила, что веселое птичье щебетание будет услышано мертвыми и обрадует их…

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.