Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туйрӗ (тĕпĕ: туй) more information about the word form can be found here.
Питне илеперӗн сарӑ тунине перӗнтерсе, каллех ҫуна ҫине тӑсӑлса выртнӑ май, Григорий ӑшра темскер хыттӑн та ҫав вӑхӑтрах ачашшӑн чиксе кайнине туйрӗ.

Разящую и в то же время сладостную боль испытал Григорий, свалившись опять в сани, щекой касаясь желтой ветки донника.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн чунӗ вӗҫӗ-хӗррисӗр савӑнӑҫпа тулнӑ; вӑл Аксинйӑна ӗлӗкхи пекех халтан кайса юратрӗ, ҫакна пӗтӗм ӳт-пӗвӗпе, чӗри кашни хут талтлатса тапмассерен туйрӗ, ҫав вӑхӑтрах ку чӑн пурнӑҫра маррине, вӑл пӗтӗмпех иртни, ӗмӗрлӗхе ҫухални, куҫ умне килсе тухнине, ку тӗлӗк кӑна пулнине ӑнланчӗ.

В нем цвело, бродило чувство, он любил Аксинью прежней изнуряющей любовью, он ощущал это всем телом, каждым толчком сердца и в то же время сознавал, что не явь, что мертвое зияет перед его глазами, что это сон.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Иван Алексеевич каллех округ председателӗ патӗнче пулни ҫинчен каласа кӑтартма пӑхрӗ, анчах пуҫларӗ те ҫак асра юлнӑ тӗлпулӑвӑн малтанхи илемӗ-тӗсӗпе пӗлтерӗшӗ сӳрӗлнине туйрӗ.

Иван Алексеевич начал снова рассказывать о встрече с окружным председателем, но, когда стал говорить, показалось — краски и значительность вылиняли.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ӗнтӗ вӑл пурнӑҫ тытӑмӗ темле пачах урӑх, хӑйӗншӗн тӑшманла вӑй аллине кӗрсе ӳкнине пӗтӗм чунӗпеле туйрӗ.

Теперь уж чувствовал он со всей полнотой, что какие-то иные, враждебные ему начала вступили в управление жизнью.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах ҫавӑн хыҫҫӑн, арӑмӗпе юнашар выртнӑ чух кашнинчех, чӗнтӗрсем ҫине ирӗксӗррӗн хисеплесе те пӑлханса пӑхрӗ, вӗсене сӗртӗнме те хӑрарӗ, Дарья ҫумӗнчен шиклӗн аяккарах шуса выртакан пулчӗ, Дарйӑран ютшӑна пуҫланине туйрӗ.

Но в последующие дни ложился он рядом с женой, уже с опаской отодвигаясь, с невольным почтением и беспокойством глядя на кружева, боясь малейше коснуться их и испытывая некоторое отчуждение от Дарьи.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, эхлетсе илсе, ӑна ҫатӑрах ал сыппинчен лӑчӑртаса тытрӗ, хӑрушла вӑйпа хулпуҫҫийӗ ҫине ывӑтрӗ, пӗшкӗнчӗ те, тахҫантанпах пӗлнӗ ӑслайпа йывӑр кӗлеткене хӑй урлӑ ҫӗклесе ҫапнӑ май, унӑн аллине картах аялалла туртрӗ, чавса тӗлӗнсе шӑмӑ сыппи сикнине нӑтӑрт! тунӑ сасӑран туйрӗ.

Крякнув, он сжал ее в запястье, со страшной силой кинул себе на правое плечо, нагнулся и, перебрасывая издавна знакомым приемом тяжелое тело через себя, рванул руку книзу, ощущая по хрустящему звуку, как в локте ломаются суставы.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан каллех Григорий хӑйӗн тути айӑплӑ та мӗскӗн кулӑпа чалӑшнине туйрӗ.

И опять Григорий почувствовал, как, помимо воли, кривит его губы улыбка, виноватая и просящая.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий те хӑй юлашки ҫулсенче сивӗнсе ютшӑннӑ, халӗ ҫӗнӗрен капланса хӑпарнӑ кулӑпа чыхланнине хӗпӗртесе туйрӗ, сасӑпах янӑравлӑррӑн ахӑлтатса ячӗ.

Григорий и в себе радостно ощутил эту, несвойственную ему за последние годы податливость на смех, не таясь засмеялся глухо и раскатисто.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Халӗ ак кашни минутрах казаксем хӑй ҫине чалӑшшӑн та сиввӗн пӑхнине туйрӗ.

Теперь ежеминутно чувствовал на себе косые, холодные взгляды казаков.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий хӑйӗн чӗри пӗр кӗтмен ҫӗртен хускатса янӑ пек хиврен кӑртлатса илнине туйрӗ

Григорий почуял, как, сорвавшись, резко, с перебоем стукнуло его сердце…

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл кӳренчӗклӗн ӳсӗрсе илчӗ те унтан каллех Аксинья хӑйӗн аллине шиклӗн хыпашласа шыранине туйрӗ

Он досадливо кашлянул и вдруг почувствовал, как Аксинья снова робко ищет его руку…

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Евгений ҫаврӑнса пӑхрӗ те урама тухнӑ ҫынсене сӑнран уйӑрса иличченех унти хӗрарӑмсенчен пӗри Аксинья пулнине туйрӗ, хӑмач пек хӗрелсе кайрӗ.

Евгений, оглянувшись, еще не различая лиц стоявших, почувствовал в одной из женщин Аксинью, густо побагровел.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан сасартӑк аллине темскер карт кӑна питӗ вӑйлӑн аяккалла ывтӑнтарса янине туйрӗ.

А потом руку его швырнуло в сторону коротким, поразительно сильным ударом.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Листницкий утнӑ ҫӗртех ҫав алӑ ҫине куҫне чалӑштарса пӑхрӗ, вербена шӑршипе хӗвел хӗртсе ӑшӑтнӑ хӗрарӑм ӳчӗн шӑршине ҫӑтнӑ май, хӑйне пӗчӗк ача пек телейсӗр те такам тӗрӗс мар, йывӑр кӳрентернӗн туйрӗ.

Листницкий, шагая, косился на эту руку, вдыхал запах вербены и нагретого солнцем женского тела и чувствовал себя по-детски глубоко несчастным, кем-то несправедливо и тяжко обиженным.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чупнӑ хушӑра вӑл хӑй хыҫҫӑн таплаттарса пыракан темиҫе ҫын пашкаса сывланине илтрӗ, кӗҫ-вӗҫ темскерле тӳрлетме ҫук хӑрушӑ ӗҫ пулса иртессе, темле нимӗнпе танлаштарма ҫук хаяр элчел ҫывхарса ҫитессе пӗтӗм чӗрипеле туйрӗ.

Позади слышал дых нескольких человек, топотавших следом, и всем своим существом чувствовал что-то страшное, непоправимое, приближение какой-то чудовищной развязки.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл кайнӑ хыҫҫӑн Бунчук хӑй пӗр-пӗччен юлнине нихҫанхинчен те хытӑ асапланса туйрӗ.

После ее ухода Бунчук со страшной силой почувствовал одиночество.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тинех кӑшкӑрни айванла та усӑсӑр пулнине Пантелей Прокофьевич туйрӗ.

Пантелей Прокофьевич понял, что кричать теперь глупо и бесполезно.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Эсӗ атте мар, — шӑппӑн мӑкӑртатрӗ ывӑлӗ (йӑмӑкӗпе пӗрле чух хӑйне вӑл хӑюллӑрах туйрӗ).

— Ты не папанька, — прошептал мальчуган (в обществе сестры он чувствовал себя смелее).

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл каялла ҫаврӑнса пӑхрӗ те, тип ҫырма хӗрринчи юр хӳсе кайнӑ тайлӑмра хӑй хыҫҫӑн ҫӗр ҫын ытла сапаланса утнине курса, хӑйне хӑюллӑрах та вӑйлӑрах туйрӗ.

Он оглянулся, увидел за собой более сотни спешенных, редко рассыпавшихся по снежному склону балки бойцов, и почувствовал себя уверенней, сильнее.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пуҫ ҫаврӑнакан сурӑх пек анкӑ-минкӗллӗн минресе ҫӳрерӗ вӑл, Аксинйӑна яланхи пек мар час-час аса илчӗ, ҫӑварӗнче темӗнле йӳҫӗ япала ирӗлсе тӑнине, чӗри чул пек пирчесе хытнине туйрӗ.

Ходил, как одурманенный, уже чаще, чем обычно, вспоминал Аксинью, и горечь плавилась во рту, каменело сердце.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed