Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӗлмен (тĕпĕ: пӗл) more information about the word form can be found here.
 — Ара вӗсем иккӗшӗ те хут пӗлмен тата нимӗн ӑнланман хресченсем-ҫке!

 — Но ведь они оба неграмотные крестьяне и ничего не понимают!

XVIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Хӑйӗн тӑранма пӗлмен тымарӗсемпе ӗмӗрсем хушши чухӑнсен юнне ӗмнӗ наркӑмӑшлӑ пысӑк йывӑҫа касса йӑвантарчӗҫ.

Большое ядовитое дерево, так долго высасывавшее ненасытными корнями кровь бедняков, было наконец срублено.

XVIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ҫак ҫӗнӗ, халиччен пӗлмен туйӑм ӑна ҫав тери хумхантарчӗ, ыйха та такам аллипе илсе пӑрахнӑ пекех пулчӗ.

Это новое, неизведанное чувство было таким острым и волнующим, что сонливость как рукой сняло.

XIV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вӑл, председатель, Хань Лао-люна калаҫма чарма пултарать-и, ҫук-и — ӑна вӑл пӗлмен.

Ему было неясно: имеет ли он, как председатель, право зажать рот Хань Лао-лю.

XII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Бай, эсӗ мӗн калӑн ҫак ыйту ҫине? — лӑпланма пӗлмен шӳт тӑвакан.

— Старина Бай, а ты что скажешь? — не унимался задира.

IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Пилӗк ҫултан Го Цюань-хай чӑн-чӑн тарҫӑ пулса тӑнӑ, унӑн вӑйлӑ аллисем нихҫан та канӑҫ пӗлмен.

Через пять лет Го Цюань-хай стал уже настоящим батраком, его сильные руки никогда не знали отдыха.

IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Шӑхлич калама та, ташлама та пӗлмен тенӗ пек…

Ни в дудку, ни поплясать…

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑйӗн туйӑмӗсене пытара пӗлмен Фома час-часах Маякина тӳрккес сӑмахсем каланӑ, анчах старик, ун тӳрккеслӗхне туйман пекех, хреснай ывӑлне самантлӑха та куҫран вӗҫермен, унӑн кашни утӑмнех майлаштарса ертсе пынӑ.

Не умея скрывать своих чувств, Фома часто и очень грубо высказывал их Маякину, но старик как бы не замечал грубости и, не спуская глаз с крестника, руководил каждым его шагом.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Иккӗшӗ те вӗсем нумай калаҫнӑ, чунтан калаҫнӑ, анчах Фомашӑн Люба сӑмахӗсем, кирек мӗн ҫинчен калаҫсасса та, пӗтӗмӗшпех ют, кирлӗ мар пек туйӑннӑ; ҫав вӑхӑтрах ун хӑйӗн пӗли-пӗлми сӑмахӗсем те хӗре нимӗн чул та интереслентерменнине курнӑ, хӗр вӗсене ӑнланма пӗлмен.

Оба говорили много, искренно — но Фоме казалось, что всё, о чем говорит Люба, чуждо ему и не нужно ей; в то же время он ясно видел, что его неумелые речи нимало не интересуют ее и она не умеет понять их.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фоман хӗрарӑма чӗнес килсе кайнӑ, анчах вӑл ун ятне пӗлмен.

Фоме захотелось позвать женщину, но он не знал ее имени…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах вӑл ҫак хӗрарӑмпа мӗн ҫинчен калаҫмаллине пӗлмен, вара вӗсем аван мар чӗмсӗрлӗхпе вӑрахчен йывӑрланса ларнӑ…

Но он не знал, о чем говорить с этой женщиной, и они оба молчали, молчанием тяжелым и неловким…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫав вӑхӑтрах ун хӑлхине тырӑ йышӑнаканӑн чарӑна пӗлмен хирӗнчӗклӗ сасси, таҫтан инҫетрен пек, илтӗнсе тӑнӑ:

А до слуха его как будто откуда-то издали доносился беспокойный, неприятно резкий голос приемщика:

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Парта хушшинче Фомапа ҫуммӑн ларакансенчен пӗри, — лара-тӑра пӗлмен пӗчӗкҫеҫҫӗ ача, хуп-хура йӑлтӑркка шӑши куҫлӑскер, — сиксе тӑнӑ та, партӑсен хушшипе ӑҫта килчӗ унта тӗкӗнсе, пуҫне вӑр-вар вылятса, мала тухнӑ.

Один из соседей Фомы по парте, — непоседливый маленький мальчик с черными мышиными глазками, — вскочил с места и пошел между парт, за всё задевая, вертя головой во все стороны.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫак карчӑк ачана халиччен пӗлмен ҫӗнӗ тӗнчене илсе кӗнӗ.

Эта старуха ввела его в новый, дотоле неизвестный ему мир.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫав ҫуйкӑнлӑх унра, пӗр тапрансан, кунне-ҫӗрне пӗлмесӗр ҫунса тӑнӑ, вӑл вара, ҫулӑмланса кайнӑскер, унтан та кунтан ҫӗршер-пиншер тенкӗ укҫа яра-яра тытнӑ, укҫа шӑтӑртатнипе шӑнкӑртатнинчен нихҫан та тӑранасса пӗлмен пек ӑшталаннӑ.

Эта страсть горела в нем дни и ночи, он всецело поглощался ею и, хватая всюду сотни и тысячи рублей, казалось, никогда не мог насытиться шелестом и звоном денег.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Сяо Сян ун ҫинчен пӗлмен.

Сяо Сян не знал его.

VIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Тӗрӗссине никам та пӗлмен: помещикӑн картиш стенисем ытла та ҫӳлӗ пулнӑ.

Но точно никто ничего не знал. Высоки были стены помещичьего двора, кто мог заглянуть за них?

IV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Пӗчӗк ураллӑ, хут пӗлмен ватӑ хӗрарӑм ывӑлне чӑн-чӑн ҫын тӑвасчӗ тесе, хӑй мӗн тума пултарнине пӗтӗмӗшпех тунӑ.

Эта старая неграмотная женщина с забинтованными ножками отказалась ради ребенка от личной жизни и сделала все, чтобы сын ее стал настоящим человеком.

IV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Чылай вӑхӑт хушши ялта ун ҫинчен никам та пӗлмен.

В деревне долгое время не знали об этом и обнаружили случайно.

IV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Сяо Сян лавҫӑ патне пычӗ, лартса килнӗшӗн укҫа тӳлерӗ, унтан, ҫурӑмӗнчен лӑпкаса: — Пӗр пӗлмен ҫынсем тӗл пултӑмӑр, халӗ ӗнтӗ паллашрӑмӑр. Хистесех калатӑп, хӑнана кил, — терӗ.

Сяо Сян подошел к Суню, расплатился и, дружески похлопав его по плечу, сказал: — Встретились незнакомыми, теперь познакомились. Непременно приходи в гости.

I // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed