Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫурхи (тĕпĕ: ҫур) more information about the word form can be found here.

Вара Кубань те, хӑйӗн вӑйне туйса илсе, шавлӑн та савӑнӑҫлӑн кӗрлесе юхма пуҫлать — ҫырман тури пайӗнче тӑршшӗпех ҫурхи шыв тапранать.
И Кубань, почуяв силу, заиграла шумно и весело — по всему верховью реки открылось половодье.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ерофей Кузьмич ҫӗлӗкне кӑкӑрӗ ҫумне пӑчӑртаса тытрӗ, халь ӗнтӗ вӑл хӑй ҫурхи шыв юхтарса каякан турпас татӑкӗ пек ҫеҫ пулса тӑнине туйса илчӗ:
Ерофей Кузьмич прижал шапку к груди, он почувствовал себя лишь щепкой, которую уносит вешняя вода.

XXI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Марийка чи пысӑк та сапакаллӑрах йывӑр турата ярса тытрӗ, ун ҫине пӑхса илчӗ те — тӳрех ҫак ҫурхи пӗр йӑлтӑр хӗвеллӗ куна аса илчӗ.
Марийка поймала большую, тяжелую ветку, густо обвешанную гроздьями ягод, взглянула на нее — и сразу вспомнила один лучистый день последней весны.

I // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫемйине курсассӑн, вӑл сасартӑк улшӑнса кайрӗ: ҫилпе кушӑркаса, хуралса ларнӑ сӑн-пичӗ йӑл кулма пӑрахмарӗ, ҫӑлкуҫӗ евӗр лӑпкӑ куҫӗсенче тул-туллиех ҫурхи хӗвел ҫутти.
Встреча с семьей враз преобразила его: с обветренного и загорелого лица не сходила улыбка, а в тихих родниковых глазах было полным-полно весеннего солнечного света.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл йӑваш, ырӑ кӑмӑллӑ салтак; унӑн шухӑшлӑ хитре сӑйӗ-пичӗ ҫинче ҫӑлкуҫ пек ҫутӑлса тӑракан куҫӗсем яланах пӗр пек ҫутӑпа, ҫурхи лӑпкӑ ҫутӑпа йӑлкӑшаҫҫӗ.
Это был солдат кроткого, доброго нрава; на его красивом задумчивом лице всегда ровным светом светились родниковые глаза.

Вӗсем ачасем эрешленӗ тӳпепе пӗрлех тавралӑха ҫурхи кунсен ачашлӑхне илсе килеҫҫӗ.
И вместе с небом, украшенным бумажными змеями, приносят они ласку весеннего дня.

Хут ҫӗлен // Аркадий Малов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 105–109 стр.

Ҫурхи шӑршӑ кӗрекен ӑшӑ ҫӗр ҫӳллӗ ту тӳпинчен анакансене кӑмӑллӑн кӗтсе илет.
Дышавшая весенним пахучим теплом земля радушно встречала их, вернувшихся с ветреных высот…

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫурхи ешӗл курӑк шӑрши кӗрет.
Пахло свежей весенней травой.

Ҫӗрле шӑчӑ ҫине сарса ҫакнӑ тетелсем, ҫурхи шыва путнӑ темӗн тӑршшӗ туратсем пек, капӑрлатнӑ чӑрӑшлӑх евӗрлӗ курӑнаҫҫӗ; унӑн ҫурма тӗттӗм хӳттинче вылямалли япаласем, хӑрушӑ пысӑк чӗрчунсем, пулӑсем ялтӑртатаҫҫӗ, хрусталь тумла пӑрӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ — кусем уйӑх ҫутин пайӑркисем ҫутатнӑ тетел ҫинчен ӳкекен шыв тумламӗсем янӑраҫҫӗ.
И ночью это было похоже на полузатопленный, далеко раскинувший по воде ветви, фантастически украшенный ельник, в сумрачной сени которого поблескивают диковинные игрушки, чудища, рыбы, свисают хрустальные сосульки.

Тинӗс ҫийӗн, хула ҫинче, Митридат тӑвӗ ҫинче ҫурхи сенкер тӳпе саркаланать.
Голубое весеннее небо выгибалось над морем, над городом, над Митридатом.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Халӗ те вӗсем Ваньӑпа тарӑнтарах вырӑн тупса, хывӑнчӗҫ те, ҫурхи сивӗ шыва сикрӗҫ.
И сейчас они с Ваней выбрали место поглубже, разделись и прыгнули в еще холодную по-весеннему воду.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Мӗн ҫурхи ӗҫсем пуҫланса кӗрхи ӗҫсем пӗтиччен вӑхӑтлӑх, хӳтлӗх вырӑн тупса пурӑнма тивнӗ.
Help to translate

Ҫӗнӗ Эйпеҫ ялӗ пуҫланса кайни // Ф.М.БАЙДУГАНОВ, Н.П.МУСТАЕВ. «Елчӗк Ен», 2014.06.14

Ҫутӑччӗ, тӗтӗм-сӗрӗмлӗччӗ тата еврей кухнин ҫивӗч шӑрши сарӑлнӑччӗ, анчах чӳречесенчен вӑхӑтӑн-вӑхӑтӑн йӗпе курӑк, ҫеҫке ҫурнӑ шурӑ акаци, ҫурхи сывлӑш техӗмлӗхӗ те уҫҫӑн киле-киле ҫапӑнса тӑчӗ.
Было светло, дымно и пахло острой еврейской кухней, но по временам из окон доносился свежий запах мокрой зелени, цветущей белой акации и весеннего воздуха.

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Тарӑн та хурланчӑк ӗсӗклӳсемпе вирхӗнсе саланаҫҫӗ ҫурхи сывлӑшра пытару маршӗн сассисем.
Глубокими, скорбными рыданиями несутся в весеннем воздухе звуки похоронного марша.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫапла, пӗтӗмпех юмахчӗ ӗнтӗ: ҫав ҫурхи каҫӑн ӑшшипе тӗттӗмӗ те, йӗри-таврашри тимлӗн шӑпланса тӑракан йывӑҫсем те, хӑйпе юнашар, питӗ-питӗ ҫывӑхра ларакан шурӑ платьелле, аптӑрашкилле хӳхӗм хӗрарӑм та.
Да сказкой и были теплота и тьма этой весенней ночи, и внимательные, притихшие деревья кругом, и странная, милая женщина в белом платье, сидевшая рядом, так близко от него.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫурхи хӗвелӗн чӳречесенчен тапса кӗрекен чалӑш кӗлтисем каса-каса кайнӑ тӗлсенче ҫӑра табак тӗтӗмӗ, тӳпе евӗр, кӑваккӑн курӑнать.
Густой табачный дым казался небесно-голубым в тех местах, где его прорезывали, стремясь из окон, наклонные снопы весеннего солнца.

XIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫурхи ӑшӑ сывлӑш ун питне ачаш ҫепӗҫлӗхпе ҫупӑрларӗ.
Теплый весенний воздух с нежной лаской гладил его щеки.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Хӑвӑрттӑн мӗлтлетрӗ Ромашов пуҫӗнче ҫурхи хура каҫ, пылчӑк-лапрака, йӗпеннӗ йӑкӑрти ҫатан, — вӑл ун ҫумне ҫыпӑҫса тӑнӑччӗ, — Степанӑн тӗттӗмрен каланӑ сӳрӗк сасси: «Ҫӳрет, ҫӳрет кашни кун…»
Быстро промелькнула в памяти Ромашова черная весенняя ночь, грязь, мокрый, скользкий плетень, к которому он прижался, и равнодушный голос Степана из темноты: «Ходит, ходит каждый день…»

Персе пӗтернӗ хыҫҫӑн ҫынсем пӑшалӗсене пӗр ҫӗре тӑратса хучӗҫ те вӗсен ҫумне, салтак атти хӑш-хӑш тӗлте тӑпӑлтарса кӑларма та ӗлкернӗ ҫурхи ҫамрӑк курӑк ҫине выртрӗҫ.
После стрельбы люди составили ружья и легли около них на молодой весенней травке, уже выбитой кое-где солдатскими сапогами.

XI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫапларах мерекке, — ку вара чӑннипех те пулма пултарнӑ, — каласа паратчӗҫ ун пирки: ҫурхи пӗр тӗлӗнмелле хӳхӗм каҫ вӑл уҫӑ чӳрече умӗнче ротӑн ӗҫ хучӗсене тӗрӗслесе ларнӑ, ҫав вӑхӑтра юнашарти тӗмсем хушшинче шӑпчӑк юрӑ тӗрлеттерме пуҫланӑ.
Рассказывали про него, — и это могло быть правдой, — что в одну чудесную весеннюю ночь, когда он сидел у открытого окна и проверял ротную отчетность, в кустах рядом с ним запел соловей.

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics