Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӗрине (тĕпĕ: чӗре) more information about the word form can be found here.
Ҫывӑхран та ҫывӑх ҫыннисене аса илсен, самантлӑха ун чӗрине вӗри тунсӑх хыпса илсе ҫунтарчӗ, чунӗ Михаила курайманнипе тӑвӑнса вӗрерӗ, анчах вӑл ҫакна йӑлтах пусарчӗ те, мӗн пурне-ҫукне темиҫе хут аса илес мар тесе, Дон хӗрринчи сӑртсем ҫинелле урӑхран тек мӗнле те пулин пӑхас марччӗ тесе тӑрӑшрӗ.

На миг в нем жарко вспыхивала и жгла сердце тоска, когда он вспоминал о родных, вскипала глухая ненависть к Михаилу, но он подавлял эти чувства и старался не смотреть на обдонские горы, чтобы не вспоминать лишний раз.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кашни ура сасси ун чӗрине шӗвӗр япала тӑрӑннӑ пек ыраттара-ыраттара кайрӗ.

И каждый шаг отдавался острой болью в ее сердце.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тен, ҫавӑнпа мар-и паҫӑрхи савӑнӑҫ вырӑнне ун чӗрине каллех яланхи шиклӗх ҫатӑрласа илчӗ.

И, быть может, поэтому на смену недавней радости пришла всегдашняя тревога.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аксинья, хулпуҫине хуллен шутарса, ачан каҫӑртса хунӑ пуҫне тӳрлетрӗ, унтан сасартӑк чӗрине ним шелсӗр тунсӑх ҫӗҫӗпе каснӑ пек ыраттарма пуҫланине, пыра темскер хытӑ япала капланса хӑпарнине туйрӗ.

Аксинья движением плеча осторожно поправила его запрокинувшуюся голову и вдруг ощутила на сердце такую безжалостную, режущую тоску, что горло ее перехватила спазма.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑ вӑл — ют ҫӗрте илтнӗ юрӑ — Аксинья чӗрине хӑвӑрт-хӑвӑрт таптарса, куҫӗсенчен икӗ куҫҫуль тумламӗ пӑчӑртаса кӑларчӗ…

Это она — услышанная на чужбине песенка — заставила учащенно забиться Аксиньино сердце и выжала из глаз две скупые слезинки…

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ун, тен, ҫакнашкал ирӗккӗн те сарлакан, шавласа та кӗрлесе тӑракан чӗрине йӑпатса лӑплантарас, халь-халь тапса тухасшӑн пулса шаккакан таҫта шала вырнаҫнӑ чи хаклӑ туйӑмне каласа парас килет-и.

Может быть, ему хотелось вот так же буйно, свободно и широко излить свою душу, высказаться о чем-то сокровенном, что глубоко сидело в нем и настойчиво просилось наружу.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Те калаҫу пырса тиврӗ Даша кинемей чӗрине, те урӑх сӑлтав, кӗҫех вӗсем сестрапа иккӗш Таньӑна вӑйпа тенӗ пекех вырӑн ҫине илсе кайса вырттарчӗҫ.

То ли разговор подействовал на тетю Дашу, то ли еще что, но, подговорив сестру, они вдвоем силой уложили Таню в постель.

9 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пантелей Прокофьевич, тӗрлӗ йывӑр хуйхӑ-суйхӑпа ӑша вӑркаттарасшӑн мар темле упранчӗ пулин те, кӗҫех ҫӗнӗрен ун чӗрине тапратма тиврӗ.

Как ни оберегал себя Пантелей Прокофьевич от всяких тяжелых переживаний, но вскоре пришлось ему испытать новое потрясение.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевич, вӑл вӑхӑта йӑкӑл-якӑл савӑшса ирттерме юратнине тата выльӑх-чӗрлӗхе вӑйӑн-шайӑн тенешкел кӑна пӑхнине пӗле тӑркачах, унсӑр пуҫне килте никам та тупӑнманран, чӗрине хытарса, ӑна вӑкӑрсем шанса парса ячӗ.

Пантелей Прокофьевич скрепя сердце доверил ей быков, зная, как охоча она до веселого времяпровождения и как нерадива в уходе за скотом, но, кроме нее, никого не нашлось.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Григорий чӗрине черченлӗх туйӑмӗн хӑватлӑ хумӗ пырса ҫапрӗ.

Могучая волна нежности залила сердце Григория.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Табак туртса тултарнӑ, шавлӑ тавлашу чарӑнма пӗлмен пӳртре ларнӑ хыҫҫӑн Корнейӑн пуҫӗ шавлать, ӑна миҫемӗш хут ӗнтӗ каллех иккӗленни чӗрине ыраттара-ыраттара илчӗ…

После прокуренной избы, гвалта, неутихающих споров у Корнея гудела голова, и опять в который раз одолевали, бередили его сомнения…

22 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Эсӗ те, Никита, ахалех ан чӑркӑш, эсӗ те ҫын чӗрине шӑрпӑк лартмасӑр тӳсейместӗн пулмалла ҫав.

И ты, Никита, не задирайся зря — тоже, видно, без того, чтоб занозипу в душу не засадить, не можешь.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӗтмен ҫӗртен пурте пӗр харӑс, питӗ хытӑ алӑ ҫупса ячӗҫ, Ксени ҫурӑмӗ сӑрӑлтатса кайрӗ, хӑйне сасартӑк ку таранччен пӗлмен темӗнле вӑй ҫӗклентерсе янӑ пек туйӑнчӗ, чӗрине савӑнӑҫпа тултарчӗ.

Неожиданно шквально обрушились аплодисменты, по спине Ксении пробежали щекочущие мурашки, и она вдруг почувствовала, что какая-то неведомая ей до сих пор сила словно приподняла ее, наполнила жгучей радостью.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тимофей, паллах, ырӑ кӑмӑллӑ арҫын, хӗрхенет те мана, ҫапах та мӗн пур ӗҫре вӑл мар, эпӗ тытса пыни ун чӗрине ыраттарать…

— Тимофей, конечно, мужик добрый и жалеет меня, а все ж сосет у него внутри, что я, а не он, делами-то ворочаю…

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑш чухне ун патне районти пӗр-пӗр пуҫлӑх — райком секретарӗ е РИК председателӗ ҫӗр каҫма кӗнӗ, вара Корней чунтан калаҫса чӗрине пусарнӑ, эртел хуҫалӑх пирки мӗн шухӑшланине чӑннипе, нимӗн пытармасӑр, пӗр ӳстермесӗр пӗтӗмпех каласа кӑтартнӑ.

Иногда у него останавливался переночевать кто-нибудь из районного начальства, — секретарь райкома, предрика, и Корней отводил душу в сердечном разговоре, делился всем, что думал об артельных делах, откровенно, ничего не утаивая и не приукрашивая.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Снаряд йынӑшса шартлатнӑ тата унӑн ванчӑкӗсем вшиклесе иртнӗ сасӑсем хӑлхара сирӗлсе ҫитеймерӗҫ-ха, ҫывӑхри лачакара сывлӑш хумӗ асар-писеррӗн пырса ҫапнипе ҫӗрелле авӑннӑ хӑмӑшсем те тӳрленсе ӗлкӗреймерӗҫ — сӑрт тӗмески ҫинчен татах тепӗр хутчен тупӑ аслати пек хӑватлӑн кӗмсӗртетсе кайрӗ те, снаряд хаяррӑн ӳлесе ҫывхарнӑ сасӑ Григорий чӗрине хиврен пӑчӑртаса хӗсрӗ, йӗнер ҫумне лӑпчӑнтарчӗ.

Еще не заглох в ушах его стонущий визг и вой осколков, еще не успели подняться в ближней музге камыши, поваленные буревым давлением воздуха, с шорохом выпрямлявшиеся, — как на горе раздался гром орудийного выстрела, и вой приближавшегося снаряда снова стал давить Григория, прижимать его к седлу.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лӑпах ҫав кулӑ мӗлки пек йӗр Дарья чӗрине хыттӑн та вӑрӑммӑн кӑртлаттарса таптарчӗ, — чӗри ӑна таҫта пыр тӗпӗнчерехре сикнӗ пек туйӑнса тӑчӗ.

И вот эта-то похожая на улыбку гримаса заставила сердце Дарьи гулко и часто забиться; казалось ей, что оно бьется где-то около самого горла.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тепӗр ҫур сехетрен, утлӑ ҫарӑн ҫӑра речӗсем урамсемпе вӗҫӗ-хӗррисӗр иртме пуҫласан, Григорий чӗрине мӑнаҫлӑ савӑнӑҫ ытамласа ҫупӑрларӗ: вӑл халиччен нихҫан та ҫакӑн чухлӗ ҫынпа ертсе пырса курманччӗ-ха.

Через полчаса, когда густые лавы конницы нескончаемо потекли по улицам, Григорий остро ощутил горделивую радость: такой массой людей он еще никогда не командовал.

XXXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав татса паман хирӗҫӳллӗ шухӑшсем чӗрине шӗкӗ пек кишӗкленине, хӑйӗн ӗҫӗ тӗрӗс маррине хиврен пӑлханса туйнине пула тухрӗ те Григорий хваттерӗнчен.

С этим неразрешенным, саднящим противоречием, о восставшим чувством неправоты своего дела Григорий и покинул квартиру.

XXXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Темле пурнӑҫпа тӗлӗк хушшинчи сӳрӗклӗх йӑпшӑнса кӗчӗ ун чӗрине.

Какое-то странное чувство равнодушия, граничащего с забытьем, подкралось к нему.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed