Corpus of the Chuvash language

Динго юнланнӑ ӳт татӑкӗсем патне тупса пырса хаяррӑн хӑрлатрӗ.

Динго подбежал к окровавленным останкам и злобно зарычал.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫак самантра Динго хаяррӑн вӗрсе ячӗ.

В эту минуту Динго яростно залаял.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Йытӑ хаяррӑн вӗрме пуҫларӗ.

Собака яростно залаяла.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Анчах ҫак кун йытӑ ҫиллессӗн, вӑхӑтран вӑхӑта хаяррӑн вӗрме тапратрӗ.

Но в этот день лай собаки вдруг стал звонким, сердитым, временами даже яростным.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Мӗн тӑватӑн эсӗ? — кӑшкӑрса ячӗ вӑл хаяррӑн.

Что ты делаешь? — закричал он сердито.

Юлашки дюйм // Тӑван Атӑл. Джеймс Олдридж. Юлашки дюйм. — Тӑван Атӑл, 1961, 6№, 79–89 с.

Ҫӗнӗ сӑвӑ, кӗрле ҫӗнӗ йӑх-ях пирки хаяррӑн.

Новый грянь стих о новой дряни.

Пур йӑх-яха та ҫӳп-ҫапа кӑварлӑ рифмӑпа ҫапар // Аркадий Ӗҫхӗл. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 142–145 с.

Хаяррӑн мар, ытларах хурлӑхлӑн вӗрет, ялан харлатса кӑна тӑрать.

Он был сильно возбужден и все время глухо рычал — скорее жалобно, чем злобно.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Хула тӗлӗнче тӑшман самолечӗсем хаяррӑн кӗрлесе ҫӳрени илтӗнсе тӑнӑ.

И над всем стояло прерывистое, враждебное гудение летевших над городом самолетов.

6. Хӗр // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Тихонов, Н. Совет ҫыннин сӑн-сӑпачӗ: Ленинград калавӗсем / Николай Тихонов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1942. — 54 с.

— Ӑна Динго уйрӑмах хаяррӑн вӗрет.

 — На него Динго лает с особенной злостью.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Негоро карап ҫинчен ҫыран хӗррине тухнӑ чух Динго ун ҫинелле пӑхса хаяррӑн вӗрчӗ, анчах ҫавӑнтах чарӑнчӗ.

Динго злобно залаял, когда Негоро выбрался на берег, но почти тотчас перестал.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ку вырӑнта тинӗс уйрӑмах хаяррӑн шавлать.

В этом месте море бушевало особенно яростно.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Сасартӑк Динго шӑртне тӑратса хаяррӑн хӑрлатма пуҫларӗ.

Вдруг Динго ощетинился и яростно зарычал.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Анчах Динго карап кокне курсанах хаяррӑн хӑрлатса ячӗ, шӑлне йӗрсе пӑрахрӗ.

Но Динго, увидев судового кока, яростно зарычал и оскалил зубы.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Йытӑ хаяррӑн хӑрлатрӗ.

Собака яростно зарычала.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫунать ӑс-хакӑл шӗл кӑваррӑн, Чӗнет хаяррӑн ҫапӑҫма.

Кипит каш разум возмущенный, И в смертный бой вести готов…

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Часовой хаяррӑн кӑшкӑрса ячӗ, аттисемпе тапӑртатса илчӗ, Павел Николаевич вара, ывӑлӗн сассине илтсе, шартах сикрӗ.

Часовой закричал, затопал сапогами, и Павел Николаевич вздрогнул, услышав голос сына.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хулӗ ҫине сарӑ татӑк ҫӗленӗ нимӗҫ ефрейторӗ Сальков хушаматне хаяррӑн кӑшкӑрчӗ, ун патне тутӑрпа чӗркесе пынӑ апат-ҫимӗҫе ывӑтса ячӗ.

Немецкий ефрейтор с желтыми нашивками на рукаве сердито выкрикнул фамилию Салькова и бросил ему узелок с провизией.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Конвоирсем хаяррӑн кӑшкӑрашнӑ сасӑсем илтӗнеҫҫӗ.

Слышались отрывистые сердитые окрики конвоиров.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Каҫхи тӗттӗмре хурҫӑ чугун ҫул тӗксӗммӗн ҫуталса выртать, татса пӗтернӗ телеграф пралукӗсем ҫийӗн вӗрекен кӗрхи ҫил, тӑшмансене юриех ӑсӑрхаттарнӑ пек, хаяррӑн кӗрлесе тӑрать.

Тускло отсвечивала стальная колея, яростно, словно предупреждая врага, гудел ветер в порванных телеграфных проводах.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хӑрушшӑн та хаяррӑн кӗмсӗртетекен сасӑ вӗҫӗмсӗр кӗрлесе тӑрать.

А вдали все гремело, глухо и грозно…

Улттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.