Шырав
Шырав ĕçĕ:
Боря вара каллех, лагере кайса, тепӗр кӗленче савӑт илсе килме сӗнчӗ.Потом Боря сказал, что нужно сходить в лагерь и принести другую бутыль.
Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.
— Ҫитет кун ҫинчен, — сӗнчӗ Николай.
16 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.
— Станцӑна кайӑсӑр хӑть, — сӗнчӗ Богатырев, — унта халь вакунсем пушатаҫҫӗ.— Идите лучше на станцию, — посоветовал Богатырев, — там вагоны расчиняют.
XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Юл, Петро! — сӗнчӗ Ермаков.
XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Шӑвӑҫ витнӗ пысӑк ҫурт тӗлне ҫитсен, Прохор утсене хӳме патӗнче чарса тӑратрӗ, анчах Топольсков картишнех илсе кӗртме сӗнчӗ.
XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Тӳс, тен, ун пеккисем те тупӑнӑҫ, — канаш парса сӗнчӗ Григорий.— Потерпи, может, и такие проявются, — посоветовал Григорий.
XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Тен, хамӑрӑн та симӗсленмелле? — хӑюсӑррӑн сӗнчӗ Прохор чылайччен шухӑша кайса тӑнӑ хыҫҫӑн.— Может, и нам с тобой позеленеть? — после долгого раздумья несмело предложил Прохор.
XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Великокняжески станицӑра ӑна-кӑна хӑй те тӳссе курнӑ темле казак Прохора кӑвакал ури ярса вӗретнӗ шыв ӗҫме сӗнчӗ.В станице Великокняжеской какой-то бывалый казак посоветовал ему лечиться отваром из утиных лапок.
XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Пӗлетӗн-и, Проша, кӗрес марччӗ сан пирӗн хушша, — сӗнчӗ Аксинья, — атту ак хӑвӑн та телей пулмасть.
XXVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Хутор ҫыннисем нумайӑшӗ чакма хатӗрленнине пӗлнӗ Ильинична Дуняшкӑна та вӗсемпе пӗрле кайма сӗнчӗ.Ильинична, знавшая о том, что большинство хуторян собираются отступать, предложила Дуняшке уехать.
XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Лейтенант Григорий аллине тытса силлерӗ те, пӗрре ун ҫине, тепре поручик ҫине пӑхса илсе, темиҫе сӑмах каларӗ, аллипе кӑтартса ларма сӗнчӗ.
XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Эсир ҫӗр каҫма вырӑн шыратӑр-и? — ыйтрӗ вӑл, Григорий еннелле ҫаврӑнса, унтан, унӑн пакунӗсем ҫине пӑхса илсе, тараватлӑн кулса сӗнчӗ:
XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Тен, мӗнле те пулин унта вырнаҫатӑр? — ырӑ кӑмӑллӑн сӗнчӗ сухалӗ самаях кӑвакарнӑ, аслӑ урядник пакунне ҫакнӑ тепӗр казак.
XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Иртнӗ каҫхине пӗр кӗленче спирт тӗпленӗ хыҫҫӑн вӑл пӗртте халь мухмӑр чӗртме хирӗҫ марччӗ, ҫавӑнпа та лашасене васкаса шӑварчӗ те кулкаласа сӗнчӗ:
XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Ҫав тери тӗлӗннине пытармасӑр, Аксинья ӑна курницӑна иртме сӗнчӗ, чӳрече каррисене карчӗ те хӑйӑ ҫутрӗ.Не скрывая изумления, Аксинья пригласила ее в горницу, задернула занавески на окнах, зажгла огонь.
XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Эсӗ Дарйӑна астукала… — сӗнчӗ вӑл.
XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Кӑмӑлӗ ҫемҫелнӗ Пантелей Прокофьевич кӗсрине пама килӗшрӗ, сиктӗрмеллӗ тӑрантас та сӗнчӗ.
XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Ну, кала, кала малалла, тӑн кӗрт хӑвӑн командирна, — сӗнчӗ вӑл, утне хӑлхисем хушшинчен ачашланӑ тата ҫилхи айӗнчи йӑлтӑркка ӑшӑ тирне хыҫкаласа илнӗ май.
X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Тен, сӗт ӗҫеттӗрччӗ? — сӗнчӗ Григорин кашни хусканӑвне сӑнаса тӑнӑ кил хуҫи хӗрарӑмӗ, ун кӑмӑлне юрасшӑн пулса.
X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Пантелей Прокофьевич унӑн строй лашине апат хурса панӑ, хаваспах сӗнчӗ:Пантелей Прокофьевич выкармливал строевого коня, услужливо предложил:
VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.