Шырав

Шырав ĕçĕ:

савӑнӑҫлӑн the word is in our database.

савӑнӑҫлӑн (тĕпĕ: савӑнӑҫлӑн) more information about the word form can be found here.

— Кӗпер патне чупса кайса килем-и? — ыйтрӗ вӑл, куҫӗсене савӑнӑҫлӑн ялкӑштарса.
— Хочешь, добегу до моста? — предлагал он, задорно блестя глазами.

Иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Стенасем ҫинче хӗвел шевлисем савӑнӑҫлӑн сиксе выляҫҫӗ.
И по стенам бегают солнечные зайчики.

Пӗрремӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ваҫҫук ун патне чупса пычӗ те, ӑна хулпуҫҫинчен ҫапса, савӑнӑҫлӑн каларӗ:
Васек подбежал, хлопнул товарища по плечу и возбужденно сказал:

29 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Игнат савӑнӑҫлӑн хӗвӗнчен хӗрлӗ галстук туртса кӑларчӗ.
Игнат торжественно вытащил из-за пазухи красный галстук.

27 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мазин, тӗттӗм тӳпенелле пӑхса, карӑнса илчӗ, савӑнӑҫлӑн мӑкӑртатрӗ; — Эх, пурнӑҫ!
Мазин глядел в темное небо и, потягиваясь, радостно бормотал: — Эх, жизнь!

26 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Генка! — савӑнӑҫлӑн пӑшӑлтатрӗ Петька.
— Генка! — радостно шепнул Петька.

Генка савӑнӑҫлӑн йӑл кулса илет.
Счастливая улыбка трогала Генкины губы.

24 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ачасем вӗсене хирӗҫ савӑнӑҫлӑн кулса пӑхрӗҫ.
Ребята радостно ловили эти улыбки.

16 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Хӗрлӗ Ҫар тӑшмана хирӗҫ кайрӗ! — терӗ Валя Степанова савӑнӑҫлӑн.
— Красная Армия пошла на врага! — торжественно сказала Валя Степанова.

Курӑксем ҫил вӗрнипе чӳхенсессӗн, пӗтӗм улах та сулкаланса, ишсе пынӑ пек туйӑнать, кайӑксем савӑнӑҫлӑн юрлаҫҫӗ.
Ветер колебал травы, и казалось, что луг качается и плывет, весело перекликались птицы.

13 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ну, ут! — кӑшкӑрчӗ вӑл савӑнӑҫлӑн, юлташӗн питӗнчен пӑхса, ӑна сылтӑм аллипе ярса тытса.
А ну, иди! — заглядывая товарищу в лицо и обхватив его правой рукой, возбужденно кричал он.

Николай Григорьевич юлташӗн ӑшӑ аллине хӑй аллинчен ямасӑр телейлӗн, савӑнӑҫлӑн кулса илчӗ.
Николай Григорьевич счастливо смеялся, не выпуская большой теплой руки друга.

Генкӑн хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ пичӗ ҫинче хӑмӑр куҫӗсем савӑнӑҫлӑн ялкӑшса тӑраҫҫӗ, сахӑр пек шурӑ шӑлӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ.
На свежем, загорелом лице Генки задорно блестели карие глаза и белые, как сахар, зубы.

7 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ачасем пӑру ҫине аякран савӑнӑҫлӑн та ачашшӑн пӑхса тӑчӗҫ.
Ребята издали глядели на теленка с восторгом и нежностью.

6 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Степан Ильич савӑнӑҫлӑн кулкаласа, пуҫне витерен кӑларса пӑхрӗ.
Степан Ильич, весело улыбаясь, выглянул из коровника.

Генка, кӗнекене ачашшӑн шӑлса илсе, пиҫиххи хушшине чикрӗ те савӑнӑҫлӑн: — Лысенко мана ҫавӑнта вӗренме ярать те ӗнтӗ! — тесе хучӗ.
Генка любовно погладил книжку, заткнул ее за пояс и торжествующе сказал: — Вот туда меня и пошлет учиться Лысенко!..

5 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Куҫӗсем епле! — терӗ Генка савӑнӑҫлӑн, пӗшкӗнсе пӗр ывӑҫ курӑк татса парса:
Глазищи-то какие! — с восторгом сказал он и, нагнувшись, сорвал пучок свежей травы.

Шӑршласа пӑхӑр-ха, Сергей Николаевич! — Малютин савӑнӑҫлӑн учителе типнӗ пӗтнӗк тыттарчӗ.
Понюхайте, Сергей Николаевич! — протягивая засохший стебель мяты учителю, радовался Малютин.

2 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Мӗн, вӑрҫаҫҫӗ-им-ха сире хӗрачасем? — кулса илчӗ Сергей Николаевич, вара савӑнӑҫлӑн утӑ купи ҫине пырса ларчӗ.
— Что, попадает вам от девочек? — усмехнулся Сергей Николаевич и, подойдя к куче сена, с удовольствием уселся на нее.

Ача-пӑчасем пӗр ҫӗре пуҫтарӑннӑ та йӗри-тавралла савӑнӑҫлӑн пӑхкаласа тӑраҫҫӗ.
Ребята, сбившись в кучу, весело оглядывались вокруг.

1 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics