Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

инҫетри the word is in our database.
инҫетри (тĕпĕ: инҫетри) more information about the word form can be found here.
Инҫетри пӗверен пуҫласа Дон шарлакӗ таранах курпун пӗкечеллӗ ҫап-ҫутӑ асамат кӗперӗ карӑннӑ.

От дальнего пруда до самого Дона перекинулась горбатая яркая радуга.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унтан ҫанталӑк уяртса ячӗ, хӗвелтухӑҫ ҫилӗ вӗрчӗ, ҫеҫенхирте каллех косилкӑсем халтӑртатма пуҫларӗҫ, хуралса кайнӑ купасенчен кӑвакарнӑ уттӑн пылакрах тутӑллӑ хӗрхӳ шӑрши сарӑлчӗ, ҫеҫенхир пӑспа витӗнчӗ; унтан вара сенкертерех тӗтре витӗр хурал куринкисен, тип варсен кӑвак васанӗсемпе инҫетри пӗвӗсем хӗрринчи симӗс ҫӗлӗклӗ йӑлтӑркка хӗрлӗ ҫӳҫесен уҫӑмсӑр кӳлеписем кӑшт кӑна курӑнмалла палӑракан пулчӗҫ.

Потом установилось ведро, подул восточный ветер, в степи снова застрекотали косилки, от почерневших копен понесло сладковато-прогорклым запахом плесени, степь окуталась паром, а сквозь голубоватую дымку чуть-чуть наметились неясные очертания сторожевых курганов, синеющие русла балок и зеленые шапки верб над далекими прудами.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑвӑрт каҫ пулнинчен Егор нихҫан та хӑраманччӗ, анчах инҫетри уйсем хыҫӗнче кун ҫути сӳннӗҫем сӳнсе пычӗ, Егор сиссе те юлаймарӗ — юр ӑшне путнӑ ҫара вӗтлӗхсем кӑваккӑн курӑнса кайрӗҫ, ҫеҫен хире хӑмӑр кӑвак тӗс ҫапрӗ, юлашки ҫутӑ йӑрӑмсене ҫӑтса, ҫӗр тӑрӑх каҫхи сӗмлӗх шума тытӑнчӗ.

Никогда еще Егор так не страшился быстрого наступления вечера, но свет дня уже гас за дальними полями, и не успел Егор опомниться, как засинели нагие, потонувшие в снегах перелески, залиловела степь, и, пожирая последние светлые пятна, стала красться по земле ненасытная темь.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Аппӑшӗпе йӑмӑкӗ хӑй ҫинчен маннине сиссе Мажаров Ксенин ҫывӑх, ҫав вӑхӑтрах инҫетри пит-куҫне нимӗн вӑтанмасӑр тинкерсе пӑхрӗ: вӑл унӑн кӑмӑла ӑшӑтакан илемлӗ тутине, йӑлтӑркка хура куҫӗсене, пичӗ ҫинчи тикӗс мар писеве курчӗ, — хӑлха патӗнче ӳт шуранкарах, унтан кӗренленсе пырать те, пит ҫӑмартисем вара йӑм хӗрлӗ курӑнаҫҫӗ.

Пользуясь тем, что сестры забыли о нем, Мажаров не таясь, с беззастенчивой пристальностью разглядывал близкое и вместе с тем уже далекое лицо Ксении, с таким знакомым очертанием губ, с их волнующей теплой припухлостью, с темными, влажного, мятежного блеска глазами, с невыразимой прелестью кожи, согретой неровным румянцем, возле уха он был блеклым, но потом густел, наливался и уже алым цветом ложился на щеки.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗ, ӑна пӑрахса хӑварса, аҫа ҫурине инҫетри ҫурҫӗре тухса кайсан, амӑшӗ ҫинчен шухӑшламасӑр, ӑна кӗтмесӗр пӗр кунта, тен, пӗр сехет те иртмен пулӗ.

Когда мать, оставив его на произвол судьбы, уехала с отчимом и далекие северные края, не проходило дня, а может, и часа, чтобы он не думал о ней, не ждал ее,

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӗлӗкрех ашшӗ ҫулсеренех укҫа тупма тухса кайнӑ: е ылтӑн шыранӑ ҫӗре сезонлӑ ӗҫе тара кӗрӗшнӗ, е инҫетри Ҫӗпӗр шывӗ ҫине сулӑ юхтарма кайнӑ.

Прежде отец каждый год уходил на заработки: то нанимался сезонщиком на золотые прииски, то отправлялся плотогоном на далекую сибирскую реку.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ӑна кашни сасӑ: ура айӗнче тилӗ турат шартлатни те, кайӑк хуйханни те, инҫетри сӑртсем хушшинчи ҫул ҫинче урапа кӑлтӑртатни те хумхантарнӑ.

Каждый звук волновал и настораживал ее — и треск сухой веточки под ногами, и вскрик потревоженной птицы, и глухое тарахтенье телеги на далекой горной дороге.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Фронтра пулнӑ ҫынсене пӗтӗм чунтан хисеплесе, чунтан хисеплесе, чунтан тав туса, вӗсен пит-куҫӗнче кашнинчех ҫапӑҫусен инҫетри хӑрушӑ ҫулӑмне шыранӑ…

Испытывая к фронтовикам восторженное чувство уважения и благодарности, она каждый раз словно искала на их лицах отблеск далекого и страшного зарева сражений.

18 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӑштах вӑхӑт иртнӗ хыҫҫӑн Коробин ӑна ытти инструкторсем умӗнче мухтанӑ: вӑл пур заданисене те хӗрарӑма тивӗҫ типтерлӗхпе, вӑхӑтра тунӑ, кашни хушнӑ ӗҫе тӳрӗ кӑмӑлпа, пысӑк ӑнланупа пурнӑҫланӑ, ӑна пӗр тӑхтаса тӑмасӑр, кирек мӗнле ҫанталӑкра та инҫетри колхоза уполномоченнӑй пулса кайма хушсан, нихҫан та турткаланса тӑман — хӑйне мӗн хушнине туса пӗтермесӗр тухса килмен.

Спустя некоторое время Коробин уже ставил ее в пример другим инструкторам: все задания она выполняла с чисто женской аккуратностью, относилась к каждому поручению с добросовестностью и высоким сознанием возложенного на нее долга, никогда не проявляла неудовольствия, если ей предлагали немедленно, в любую погоду выехать в отдаленный колхоз уполномоченным, и не покидала его до тех пор, пока не выполняла все, что от нее требовалось.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лутра вӑрман хыҫӗнче сайра хырсем сӑрталла тапаҫланаҫҫӗ, унтан вара ӗмӗрхи тайга вӑрманӗпе, ура ярса пусмалла мар упа чӑтлӑхӗсемпе витӗннӗ инҫетри тусем тӗтре евӗр кӑваккӑн курӑнаҫҫӗ.

Охваченный сейчас неярким багрянцем осеннего увядания.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Германи вӑрҫинче чух хӗрес илесшӗн шухӑланса хӑтланакансем шуйттан чухлӗччӗ, халӗ ак инҫетри разведкӑна мар, заставӑна кайма та ӳкӗте кӗртейместӗн.

На германской, бывало, до черта было рискателей кресты добывать, а зараз не то что в глыбокую разведку — в заставу и то не допросишься идтить.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫил варкӑшӗпе ҫунатланнӑ пӗлӗт татӑкӗ, чи ҫӳлти вӗҫӗпе парӑс пек йӑлтӑртатаканскер, хӑвӑрт ҫурҫӗрелле куҫать; унӑн сарӑрах шурӑ мӗлки Донӑн инҫетри кукринче тӗкӗр ҫинчи пек витӗр курӑнса пырать.

Окрыленное ветром, с искрящимся белым, как парус, надвершием, оно стремительно плыло на север, и в далекой излучине Дона отражалась его опаловая тень.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫил варкӑштарса хумхатакан тирексен инҫетри утравӗ енчен, ҫӳлтен-ҫӳлтен, икӗ ҫӑхан хӑвӑрт вӗҫсе пыни курӑнчӗ.

От дальнего острова тополей, гонимые ветром, высоко и стремительно неслись два ворона.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах кунта, сӑрт тӳпинче, инҫетри пӑшал сассисене илтнипе тата сивӗ ҫапнипе стариксене чӗм кӗнӗ пек пулчӗ.

Но здесь, на бугре, доступном вышним ветрам, от далекой стрельбы и холода старики оживились.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Инҫетри пысӑк вар тӗпӗнчен, виҫӗ ретпе сапаланса, хӗрлисем тухни курӑнчӗ.

Внизу, из вогнутой просторной котловины, в три цепи шли красные.

XXXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Инҫетри сӑрт айлӑмӗнче, кӑваккӑн курӑнса, кӑнтӑр хӗвелтухӑҫнелле Токин хуторӗн уничисем кукӑрӑлса кӗреҫҫӗ.

Вдали под склоном синели, уходя на юго-восток широким зигзагом, токийские левады.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӳрт ӑшчикки тӳрех салтак пурнӑҫӗн наркӑмӑш пек йӳҫек сывлӑшӗпе, этем тарӗн, табакӑн, йӳнӗ супӑньпе пӑшал ҫӑвӗн уйрӑлми хутӑшса кайнӑ шӑршипе, — инҫетри ҫулсен шӑршипе тулса ларчӗ.

И сразу весь курень наполнился ядовито-пахучим спиртовым духом солдатчины, неделимым запахом людского пота, табака, дешевого мыла, ружейного масла — запахом дальних путин.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Винтовкӑна кӑштах сивӗнме панӑ хыҫҫӑн вӑл каллех тепӗр обойма кӗртсе лартрӗ, куҫне хӗстерсе, инҫетри хура мӗлкесене тӗллесе печӗ.

Охладив винтовку, Григорий снова вгонял обойму, ловил прижмуренным глазом далекие черные фигурки на мушку.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Лутра ӳснӗ вӑрман улмуҫҫийӗ айӗпе Григорий тӑшманӑн инҫетри речӗсем ҫине бинокльпе пӑхрӗ.

Из-под приземистой дикой яблоньки Григорий глядел в бинокль на далекие цепи противника.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Инҫетри анкартисенче вӑрӑммӑн чӳхенсе юрӑ янӑрать.

На дальних гумнах тягучая сучилась песня.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed