Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

амӑшӗн (тĕпĕ: амӑш) more information about the word form can be found here.
Вӗри хуйхӑпа хупланӗ амӑшӗн чӗри, куҫҫульпе шӑварӑнӗҫ унӑн сӳнӗк куҫсем, унтан кашни кунах, яланах ҫапла, вилсе выртичченех вӑл тахҫан хӑй варӗнче йӑтса ҫӳренӗ, чӗп-чӗр юн пулса тата хӗрарӑм асапӗпе асапланса ҫуратнӑ, кайран таҫти пӗлмен-туман Дон ҫӗрӗнче тӑшман аллинчен пӗтнӗ ывӑлне асӑнса пурӑнӗ…

Горючей тоской оденется материнское сердце, слезами изойдут тусклые глаза, и каждодневно, всегда, до смерти будет вспоминать того, которого некогда носила в утробе, родила в крови и бабьих муках, который пал от вражьей руки где-то в безвестной Доншине…

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан, ывӑлне ҫӗре чикнӗ масар тӗмески ҫинче тӑм типсе хытӑрканӑ хыҫҫӑн, вӑл, ватӑлса кайнӑскер, амӑшӗн лӑпланма пӗлми хуйхи-суйхине пула кӗлеткипе кукӑрӑлса пӗкӗрӗлнӗскер, чиркӗве ҫӳреме, хӑйӗн «пуҫне ҫинӗ» Ванюкне е Ҫумккине асӑнса кӗлтутарма пуҫлӗ.

А потом, когда похоронят и засохнет глина на могилке, станет состарившаяся, пригнутая к земле материнским неусыпным горем, ходить в церковь, поминать своего «убиенного» Ванюшку либо Семушку.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кошевой пӗр ҫакна кӑна илтрӗ: самантлӑха чарӑнса тӑнипе усӑ курса, тиха амӑшӗн хура ҫилли ҫумне тӗршӗнчӗ те, кайри урисемпе юр ҫине тӗренсе, тутипе нӑчлаттара-нӑчлаттара чӗчӗ ӗмет; тата Мишка тиха хӑйне татах ӗмӗртме хистесе тӗрткеленине кӗсре ҫурӑмӗ сиккеленинчен туйрӗ.

Кошевой слышал только, как, пользуясь остановкой, сосет, чмокает жеребенок, припав к черному вымени матери, упираясь задними ножонками в снег, и чувствовал по спине лошади требовательные его толчки.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мӗн эсӗ?!. — амӑшӗн йывӑрланса кайнӑ кӗлеткине ҫӗклеме хӑтланса, ют сасӑпа ҫухӑрса ячӗ Наталья.

Ты чего?! — не своим голосом вскрикнула Наталья, пытаясь поднять отяжелевшее тело-матери.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каялла ҫаврӑнса пӑхсан, Григорий хӗрарӑмсен шурса кайнӑ пичӗсене, амӑшӗн анкӑ-минкӗллӗн чарӑлнӑ куҫӗсене асӑрхарӗ.

Оглянувшись, Григорий увидел омытые бледностью лица женщин, беспамятные глаза матери.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каҫ еннелле ҫеҫенхирти юханшыв йынӑша-йынӑша пӑр катрамӗсене ватать, ача амӑшӗн кӑкӑрӗ пек нӑкӑ-нӑкӑ карӑннӑскер, тулли шывне хӑвӑрт анаталла юхтарать.

К вечеру, стоная, ломает степная речушка лед, мчит его, полноводная, туго налитая, как грудь кормилицы.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Прохор Зыков, амӑшӗн пӑрӑвӑнни пек йӑваш куҫӗсене мӑч-мӑч хупкаласа, сӑмах чӗнмесӗр ларчӗ, шӑппӑн кулкаларӗ.

Прохор Зыков, часто моргая телячье-ласковыми глазами, молчал, тихо улыбался.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тата май уйӑхӗнче кунта, часавай ҫывӑхӗнче, ҫеҫен хир кӑрккисем ҫапӑҫрӗҫ, кӑвак армути ҫулҫисене тӑрмаларӗҫ, ашкӑрса ӳсекен шурутӑн ешӗл хунавӗсене лутӑркаса ватрӗҫ: амӑшӗн, пурнӑҫ пуласлӑхӗшӗн, юратушӑн, йӑх ӗрчетесшӗн ҫапӑҫрӗҫ вӗсем.

И еще — в мае бились возле часовни стрепета, выбили в голубом полынке точок, примяли возле зеленый разлив зреющего пырея: бились за самку, за право на жизнь, на любовь, на размножение.

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Часавайӑн виҫӗ кӗтеслӗ ҫи виттийӗ айӗнче, тӗттӗмре, таса турӑ амӑшӗн хурлӑхлӑ сӑнӗ тӗтреленсе курӑнать, турӑш карнисӗ айӗнче — славян ҫырулӑхӗнчен илнӗ хура ярӑм:

Под треугольным навесом ее в темноте теплился скорбный лик божьей матери, внизу на карнизе навеса мохнатилась черная вязь славянского письма:

XXXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорий ҫемҫен ейӗлсе кулчӗ; паҫӑр, амӑшӗн хулпуҫҫийӗ ҫумне тӗршӗннӗ самантра, унӑн пӗтӗм ӑш-чикне кӑтӑклӑ хум ярса илнӗ пек пулчӗ.

Григорий улыбался, щекочущее волнение хватало его за сердце, когда он прижимался к материнскому плечу.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл мӑйӗнчен хӑвӑрт амӑшӗн аллисене вӗҫертрӗ те, ӑмӑрланнӑ сӑнлӑскер, васкавлӑн крыльца ҫине чупса тухрӗ.

Он рознял на своей шее руки матери, — хмурясь, вырвался на крыльцо.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Аллине вӑл тин ҫуралнӑ иккӗмӗш ывӑлне тытнӑ, виҫӗ ҫулхи аслӑ ывӑлӗ, аллисемпе амӑшӗн кӗпинчен тытса, лаша ҫине утланса ларнӑ ашшӗ ҫине тӗлӗнсе пӑхнӑ.

На руках у нее был только что родившийся второй сын, а первенец, трехлетний мальчик, держался руками за юбку матери и смотрел на отца, уже сидевшего на коне…

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӳлӗмсенче ҫап-ҫутӑ, чӳрече каррисен шурӑ чӗнтӗрӗсем ҫинче чечек мӗлкисем курӑнаҫҫӗ, ача-пӑча сасси, амӑшӗн кӑмӑллӑ кулли илтӗнсе тӑрать, — пурте ҫак ҫуртра ырӑ та телейлӗ пурӑннине пӗлтерсе тӑрать, ҫавӑнпа Сергей хӑйӗн чӗринче ӑшӑ савӑнӑҫа туйса илчӗ…

В комнатах горели огни, и на белом кружеве занавесок темнели головки цветов, доносились голоса детей, матерински-ласковый смех Анюты, и Сергей невольно ощутил на сердце теплую радость.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Эх, хӗр ӗмӗрӗ! — илтрӗ вӑл амӑшӗн сассине.

— Эх, девичество! — услышала голос матери.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вара аслӑ ывӑлӗсем авланчӗҫ, хӗрӗсем качча кайрӗҫ, пӗтӗм Союз тӑрӑх саланчӗҫ вӗсем, хӑй ӗмӗрне пӗрле пурӑнса ирттерме шутланӑ кӗҫӗн ывӑлне амӑшӗн фронта ӑсатмалла пулчӗ; ҫавӑн чухне кӳршӗсем каланине аса илсе, Сергей сывах таврӑнасса шанса пурӑнчӗ.

Старшие сыновья женились, дочери вышли замуж и разъехались по всей стране; младшего сына, с которым она намеревалась прожить вместе всю жизнь, матери пришлось отправить на фронт; вспоминая слова соседей она жила и надеялась, что Сергей вернется живым.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Амӑшӗн ырӑ та ачаш куҫӗсем куҫҫулӗ килсе хупланипе нимӗн те курмаҫҫӗ.

Ее добрые, ласковые глаза ничего не видели от слез.

II сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Каллех Гришатка амӑшӗн сасси:

И снова голос Гришаткиной матери:

Аллине шарт ҫапать Ненила // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Гришатка амӑшӗн сӑн-пичӗ хаярланать, ывӑлӗ ҫине вӑл ӳпкевлӗн пӑхать:

Лицо Гришаткиной матери становится строгим, смотрит она на сына укоряющим взглядом.

Аллине шарт ҫапать Ненила // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Вилчӗ вӑл амӑшӗн алли ҫинчех.

Умерла она на руках у матери.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Петро мӑйӗ ҫинчи хӗресне тата амӑшӗн пиллӗх япали ӑшне ҫӗлесе хунӑ кӗлӗ хучӗсене нумайччен хывса аппаланса тӑчӗ.

Петро долго снимал нательный крест и молитву, зашитую в материнское благословенье.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed