Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

таткаланса (тĕпĕ: таткалан) more information about the word form can be found here.
Ҫапӑҫун уйрӑм-уйрӑм тӗлӗсем Дарья куҫӗ умӗнче таткаланса пӗтнӗ тӗрлӗ тӗслӗ лӑнчашкасем евӗр мӗлтлетеҫҫӗ: чӗркуҫҫи ҫинче тӑракан Митька Коршунов хӑй умӗнчен чупса иртекен Сергей Платоновича тимӗр винтӑпала янлаттарса янине курчӗ вӑл, курчӗ те тӗлӗнмерӗ; лешӗ, хӑлаҫланса пыракан аллисене сарса ярса, тараса пӳлӗмнелле рак пек чакма пуҫларӗ; ӑна ура кӗллисемпе таптаҫҫӗ, айӑн-ҫийӗн йӑвалантараҫҫӗ…

Перед глазами Дарьи разноцветными лоскутьями мелькали разрозненные сценки побоища; она видела и не удивлялась тому, как Митька Коршунов, стоя на коленях, резнул железным болтом бежавшего мимо Сергея Платоновича; тот вскинул размахавшимися руками и пополз раком в весовую; его топтали ногами, валили навзничь…

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий, ашшӗ еннелле ҫурӑмпа ҫаврӑнса тӑнӑ та, ҫилпеле таткаланса пӗтнӗ пӗлӗт татӑкӗсене пӑшӑлтатса шутлать.

Повернувшись к отцу спиной, Григорий шепотом считал разметанные ветром облака.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫилпеле таткаланса пӗтнӗ пӗлӗтсем лӳпперрӗн кӑна шӑваҫҫӗ; вӗсем ҫул тӑрӑх сӗтӗрӗнсе пыракан Пантелей Прокофьевич вӑкӑрӗсенчен те иртсе каяймаҫҫӗ.

Обдерганные ветром тучки ползли вяло, не обгоняя тянувшихся по дороге быков Пантелея Прокофьевича.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Тумтирсем вӗсен тӗссӗрленсе, лӳчӗркенсе, таткаланса пӗтнӗ, вӗсенчен йӳҫенкӗ тар шӑрши перет.

Обмундирование у них выгорело, от него сильно пахло терпким потом.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ашшӗн этажерки ҫинчен илнӗ хуплашкисӗр, ятсӑр, ытла та таткаланса пӗтнӗ кӗнекене хулӑн, кивӗ тетрадӗн клеёнка хуппи ӑшне уйрӑммӑн чиксе хунӑ.

Отдельно была вложена в клеенчатую корку от старой общей тетради взятая с этажерки отца очень обтрепавшаяся книжечка, без обложки и названия.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Хура пӗлӗт, хӗвеланӑҫнелле тӑсӑлса, хӑйӗн таткаланса пӗтнӗ хӗрринчен ҫӑлтӑрлӑ таса тӳпене уҫса кӑтартрӗ, уйӑхӑн пуҫхӗрлӗ ҫавӑрса лартнӑ ылтӑн мӑйраки тусем ҫийӗнче йӑмӑх хӗрлӗн ҫуталса илчӗ.

Черная туча, протянувшись на запад, из-за своих разорванных краев открыла чистое звездное небо, и перевернутый золотистый рог месяца красно засветился над горами.

VIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

«Громобойӑн» тути юн тухичченех таткаланса пӗтнӗ.

Только губы у Громобоя сильно порваны, в кровь.

VI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Таткаланса пӗтиччен хӗнӗр вӗсене, эпӗ мӗнле те пулин тӳсӗп.

Бейте их в лоскуты, а я как-нибудь стерплю!»

XIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Санӑн, Давыдов юлташ, пирӗн Любишкина курасчӗ унта, кулнипе чыхӑнсах ларнӑ пулӑттӑн: пирӗн тавра чупать, йыт аҫи хӳме урлӑ сиксе каҫма хатӗрленнӗ чухнехи пек, лӑпчӑна-лӑпчӑна ларать, усал сасӑпа ҫапла кӑшкӑрать: «Таткаланса пӗтиччен кӳпкӗр вӗсене, ачасем!

— Поглядел бы ты, товарищ Давыдов, на нашего Любишкина и от смеха бы зашелся: бегает он кругом нас, приседает, будто кобель перед тем, как через забор прыгнуть, орет дурным голосом: «Бей их, ребята, в лоскуты!

XIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Ҫӗр ҫумӑр шывӗпе шӳсе кӳпченӗ, пӗлӗтсем ҫилпе таткаланса сирӗлсен, вӑл ҫутӑ хӗвел ӑшшинче киленсе выртать, шупка сенкер пӑспа пӑсланать.

Земля набухала от дождевой влаги и, когда ветер раздвигал облака, млела под ярким солнцем и курилась голубоватым паром.

I сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Унӑн пуҫӗнчи капӑр, кӗмӗлпе тыттарнӑ йӗвен таткаланса пӗтнӗ, чӗлпӗр вӗҫӗсем сулланса тӑраҫҫӗ.

Возле конюшенных дверей остановился, обнюхал помост.

33-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Кассӑн-кассӑн ҫил вашлатса вӗрнипе таткаланса илтӗнекен йытӑ сассисем хутор тӑрӑх кичеммӗн те чарӑна пӗлмесӗр янӑрашаҫҫӗ, Давыдов юр тытса хӑварасси ҫинчен Яков Лукич каласа панине аса илчӗ та ассӑн сывласа ячӗ:

Собачий брех, разорванный порывами ветра, звучал по хутору тоскливо и неумолчно, Давыдов вспомнил рассказ Якова Лукича о снегозадержании, вздохнул:

16-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Чавса кӑлартӑм та пӑхатӑп: тымарсем ҫумӗнчи ҫав тери пӗчӗккӗ те ҫӳҫ пӗрчи пек ҫинҫешке вӗҫӗсем — шӑтса тухнӑ тырӑ пӗрчи вӗсемпе тӑпраран хура юн ӗмсе илет, вӗсем тӑрӑх ҫимӗҫ илсе ӳсет — тӑпӑлса таткаланса пӗтнӗ.

Вырою и гляжу: махонькие и тонкие, как волоски, присоски на корню, самое какими проращенное зерно из земли черную кровь тянет, кормится через какие, — лопнутые, порватые.

14-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫав ҫӑварӑн шӑлӗсем хушшинче таткаланса пӗтнӗ, юнланнӑ ҫын силленет — вӑл вагон кондукторӗ иккен: ун ҫӗтӗк-ҫурӑкӗ ҫинче нашивкӑсем пур.

В зубах этой пасти качается оборванный, окровавленный человек - он был кондуктором вагона, как это видно по нашивкам на его лохмотьях.

«Мов» // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 684–692 стр.

Ҫакна пула хӑна пӳлӗмӗнчи диван та тахҫантанпах вараланса пӗтнипех ларать, ҫакна пула Илья Ивановичӑн сӑран пуканӗн те ячӗ ҫеҫ юлнӑ, чӑннипех вара вӑл — те мунчаларан, те кантрасенчен тунӑскер кӑна: сӑранӗ мӗн пурӗ те хыҫӗнче ҫеҫ пӗр татӑк тӑрса юлнӑ, ытти ҫӗрти пилӗк ҫул каяллах пулӗ ӗнтӗ таткаланса пӗтнӗ, хӑпӑнса ӳкнӗ; тен, укҫа хӗрхеннине пулах хапхи чалӑшнӑ, крыльци силленсе тӑрать.

От этого и диван в гостиной давным-давно весь в пятнах, от этого и кожаное кресло Ильи Ивановича только называется кожаным, а в самом-то деле оно — не то мочальное, не то веревочное: кожи-то осталось только на спинке один клочок, а остальная уж пять лет как развалилась в куски и слезла; оттого же, может быть, и ворота все кривы, и крыльцо шатается.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Ӗҫ тухман пуль ҫав: сан илемне лента та чӑтайман ӗнтӗ, таткаланса пӗтнӗ, — кулса илчӗҫ ҫӳлти йӗкӗтсем.

— Не получилось: лента от твоей рожи лопнула, — подтрунивали сверху.

19 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах фотографи ҫинчи, ешерекен улӑхри чечексем хушшинче ларакан Ольӑна мар, темле ҫӗнӗ, халиччен палламан, ывӑннӑ, хӗвелте пиҫнипе пит ҫӑмартисем улаланнӑ, тутисем таткаланса кайнӑ, тарланипе витӗрех тӑвар ҫапнӑ гимнастерка тӑхӑннӑ, аллине кӗреҫе тытнӑ, таҫта лере, Сталинград ҫывӑхӗнчи ҫеҫен хирсенче ӗҫлекен Ольӑна курчӗ вӑл.

Но не Олю, что сидела на фотографии среди ромашек на цветущем лугу, а какую-то новую, незнакомую, усталую, с пятнистыми от загара щеками и потрескавшимися губами, в просоленной гимнастерке и с лопатой в руках, где-то там в степях, под Сталинградом.

5 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Вӑл манӑн пӗрремӗш допросрах ҫурса пӗтернӗ кӗпене ҫунӑ, сапланӑ, кӗпе йӑлтах таткаланса пӗтсен, ман ҫине хӑй кӗпине тӑхӑнтартнӑ.

Он стирал и чинил жалкие лохмотья, оставшиеся от моей рубашки, которая стала жертвой первого допроса, а когда она окончательно развалилась, натянул на меня свою.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Юлиус Фучик. Асаплӑ вилӗм уменхи сӑмах. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953

Ӑнланӑр-ха, хӑрушла вӗт ку, хӑраса каймалла: макӑрмалла чух — кулатӑр, ыратнипе хӑвӑр таткаланса каяс пек вӑхӑтра ыттисене лӑплантаратӑр!

Ведь это же чудовищно, понимаете — чудовищно: смеяться, когда нужно плакать, успокаивать других, когда самого рвет на части.

8 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Тӗмӗсем ҫӑтӑр-ҫатӑр турӗҫ, ҫамрӑк хыр тӑррисем чӳхенчӗҫ, ҫиелтен хытнӑ юр, таткаланса путнӑ май, кӑчӑртатрӗ.

Затрещали кусты, заметались вершины маленьких сосенок, заскрипел, оседая, наст.

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed