Corpus of the Chuvash language

Куҫӗсем ун, чарӑлса кайнӑскерсем, тӗлсӗр авӑр евӗр кӑваккӑн ҫуталчӗҫ.

Бездонными омутами голубели широко раскрытые глаза.

7 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Кӑваккӑн ҫунакан вут, хӑрушшӑн шатӑртатса, кабель тӑрӑх трансформатор еннелле ҫӗлен пек шума пуҫланӑ.

Голубая змейка огня, зловеще треща, ползла по кабелю к трансформатору.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Хӑвӑрт каҫ пулнинчен Егор нихҫан та хӑраманччӗ, анчах инҫетри уйсем хыҫӗнче кун ҫути сӳннӗҫем сӳнсе пычӗ, Егор сиссе те юлаймарӗ — юр ӑшне путнӑ ҫара вӗтлӗхсем кӑваккӑн курӑнса кайрӗҫ, ҫеҫен хире хӑмӑр кӑвак тӗс ҫапрӗ, юлашки ҫутӑ йӑрӑмсене ҫӑтса, ҫӗр тӑрӑх каҫхи сӗмлӗх шума тытӑнчӗ.

Никогда еще Егор так не страшился быстрого наступления вечера, но свет дня уже гас за дальними полями, и не успел Егор опомниться, как засинели нагие, потонувшие в снегах перелески, залиловела степь, и, пожирая последние светлые пятна, стала красться по земле ненасытная темь.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Константин уйӑх ҫути ӳкнипе кӑваккӑн курӑнакан коридор тӑрӑх, урай хӑмисене чӗриклеттерес мар тесе, асӑрханса утрӗ.

Стараясь не скрипеть половицами, Константин прошел по голубому от луны коридору.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫыран хӗррине выльӑхсем пӗтӗмпех таптаса, тумхахлатса пӗтернӗ, ура йӗрри лакӑмӗсенче шыв кӑваккӑн йӑлтӑртатать, пӗр лакӑмӗнчен хура сӑмсине каҫӑртса сарӑ пӗсехеллӗ кайӑк шыв ӗҫет.

В копытных следах, которыми была изрыта вся кромка берега, голубыми слитками блестела вода; из одного следа, запрокидывая черную иголку клювика, пила желтобрюхая пичуга.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Лутра вӑрман хыҫӗнче сайра хырсем сӑрталла тапаҫланаҫҫӗ, унтан вара ӗмӗрхи тайга вӑрманӗпе, ура ярса пусмалла мар упа чӑтлӑхӗсемпе витӗннӗ инҫетри тусем тӗтре евӗр кӑваккӑн курӑнаҫҫӗ.

Охваченный сейчас неярким багрянцем осеннего увядания.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах казак, урапа ҫине пӗтӗм кӗлеткипе ҫӗкленсе тӑрса, кӑваккӑн йӑлтӑртатакан хӗҫӗпе татах та вӑрахчен хӑлаҫланчӗ, дружинниксене урапа ҫывӑхне ямарӗ, куҫӗсене урса кайнӑ пек мӗкӗлтеттерсе, усал сӑмахсемпе хӑйӑлтатса ятлаҫрӗ: «Ппӑ-ӑ-ӑрӑннн!.. Касса ваклатӑп!»

Но казак, поднявшись на бричке во весь рост, еще долго размахивал сине поблескивавшим клинком, не подпускал к бричке дружинников, хрипло матерился, бешено ворочал по сторонам глазами: «О-той-ди-и-и!.. Зарублю!»

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Малтанах апла марччӗ, куҫ шӑрҫи тӗлӗнче виҫӗ вӗҫлӗ тимӗр сенӗк кӑваккӑн йӑлтӑртатса кайсан е пуклак шалчан шупка шурӑ вӗҫӗ тӗксӗммӗн ҫиҫни курӑнсан, кашнийӗ, аллапписене хӳтевсӗррӗн куҫӗ патне ҫӗклесе, пичӗпе куҫне картлама пӑхатчӗ; хӗнесе-ватса пӗтернисен ушкӑнӗнчен хӗрхенме тархаслани те, ахлатса йынӑшни те, ятлаҫни те, ҫав тери ыратса кайнӑран ӑшран тӑвӑнса тухакан сасӑпа выльӑхла ӳлесе яни те илтӗнетчӗ.

А сначала каждый закрывал лицо и голову руками, беззащитно поднимая ладони к глазам, когда перед самыми зрачками сине вспыхивали железные жала вил-тройчаток или тускло посверкивала тупая белесая концевина кола; из толпы избиваемых пленных слышались и мольбы о пощаде, и стоны, и ругательства, и нутряной животный рев нестерпимой боли.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чӑнкӑ ҫыр ҫинчен вара хӗвел ҫинче сахӑр пек йӑлтӑртатакан, каҫ сӗмӗпе кӑваккӑн курӑнакан, ирсерен тӗксӗм сенкертерех, хӗвел тухнӑ чухне шупка хӗрлӗ тӗслӗ пысӑк юр катрамӗ усӑнса тӑрӗ.

Сахарно искрящаяся на солнце, голубая в сумерки, бледно-сиреневая по утрам и розовая на восходе солнца повиснет над обрывом снежная громадина.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон ҫинчи пӑр тӗтӗм пек кӑваккӑн хампӑчланса выртать.

Лед на Дону сквозил неяркой пузырчатой синевой.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Инҫетри сӑрт айлӑмӗнче, кӑваккӑн курӑнса, кӑнтӑр хӗвелтухӑҫнелле Токин хуторӗн уничисем кукӑрӑлса кӗреҫҫӗ.

Вдали под склоном синели, уходя на юго-восток широким зигзагом, токийские левады.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ют ҫын ҫивӗч куҫӗсене кӑваккӑн йӑлтӑртаттарса хӑй ҫине пӑхнине Григорий ҫийӗнчех асӑрхарӗ, ҫавӑнтах, карт кӑна ҫаврӑнса, кобура тӑхине туртса вӗҫертекен алла ярса тытрӗ.

На одну секунду Григории увидел в упор от себя синее лезвие чужого взгляда и, ворохнувшись, поймал руку, рвавшую застежку кобуры.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Усӑк хӑлхаллӑ, ӗҫке ернӗ перхелей сӑнлӑ Мамонтов генералӑн тин кӑна хыртарнӑ питҫӑмартийӗсем тӗссӗр кӑваккӑн йӑлтӑртатаҫҫӗ; ытти чухне яланах юлахай пулнӑскер, хальхинче вӑл хӑйне типтерлӗ те кӗрнеклӗ тытать, ытти офицерсем хушшинче перрон тӑрӑх каҫӑрӑлса утса ҫӳрет.

Вислоусый, пропойского вида генерал Мамонтов, обычно неряшливый, но на этот раз подтянутый, блистающий сизым глянцем свежевыбритых щек, ходил по перрону, окруженный офицерами.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Степан куҫӗсенче сивӗ хӗлхемсем кӑваккӑн хӗмленсе ҫуталчӗҫ, Мелеховӑн чапрас куҫӗсенче хисеплесе чыс туни тата кӑшт тӑрӑхланӑ майлӑрах ҫӑмӑл тӗлӗнӳ палӑрчӗ.

В глазах Степана сине попыхивали искры неприязни, в косых выпуклых глазах Мелехова — почтение и легкая, с иронией, удивленность.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Дон — вӑл та ав, ҫумӑр пӗлӗчӗсен юрлӑ туттисене авӑнчӑк тӗкӗр ҫинчи пек кӑтартса, яланхи пек мар кӑваккӑн йӑлтӑртатса выртать.

Дон — и тот отливает не присущей ему голубизной, как вогнутое зеркало, отражая снежные вершины туч.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑваккӑн хӑмӑр ӳтлӗ ҫемҫе алли ҫинче Григорий кӑвак ҫутӑччен выртрӗ.

На ее тонкой и смуглой руке Григорий прозоревал до рассвета.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Аял енчен шурӑ кӑваккӑн курӑнакан ҫулҫӑсем ҫил ҫинче хулӑннӑн та килӗшӳллӗн чӑштӑртатса вӗлтӗртетеҫҫӗ.

Листья под ветром рябили мол очно-голубой изнанкой, согласно басовито шелестели.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мирон Григорьевичӑн сӑнӗ-пичӗ сарӑрах кӑваккӑн хӗрелсе кайрӗ.

Мирон Григорьевич оделся иссера-желтым румянцем.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вырӑнӗ-вырӑнӗпе ҫеҫ пӗлтӗрхи хыт хура тӗмӗсем палӑраҫҫӗ; таракан кӗпҫи хӗрлӗ хӑмӑр тӗспе йӑмӑхнӑ; сӑрт ҫамки ҫинчи хурал ҫурчӗсем кӑваккӑн ҫуталса курӑнаҫҫӗ.

Местами лишь кулигами выделялся прошлогодний чернобыл; багровел жабрей, да на гряде бугра сизо отсвечивали сторожевые курганы.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Сывлӑм сыпнӑ кӑтрашка курӑксем тӗссӗр кӑваккӑн чаларса лараҫҫӗ.

На барашковой мураве сединой лежала роса.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.