Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑвакарнӑ (тĕпĕ: кӑвакар) more information about the word form can be found here.

— Ҫапла, пасьянс тухрӗ, — хушса хучӗ капитан, — эсир кӑвакарнӑ физиономийӗрсемпе вӗҫсе кӗмен тӗк — тепӗр пасьянс килетчӗ.
— Да, пасьянс вышел, — вставил капитан, — и вышел бы еще раз, как взлетели вы с посиневшими физиономиями.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Кӑвакарнӑ куҫ харшиллӗ, ҫулланнӑ ҫын ҫаврӑнса та пӑхмарӗ.
Пожилой человек с седеющими бровями даже не обернулся.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

Пӗрре, хӑюлӑх ҫитерсе, пырса уртӑнӗччӗ те мӑйран, кӑвакарнӑ мӑйӑхлӑ тачкарах тутинчен чуптӑвӗччӗ ӑш каниччен, унтан, пуҫне унӑн сарлака кӑкӑрӗ ҫине хурса, тӑрӗччӗ те тӑрӗччӗ пӗр чӗнмесӗр, лӑпкӑн…
Help to translate

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Маччаран ҫакнӑ ҫиччӗллӗ краҫҫын лампи ҫутинче вӑл темле хӑрушшӑн курӑнать: пуҫне ҫапса шӑтарнӑ пулас та, юхса тӑнӑ юн, кӑлкан пек шурӑ ҫӳҫе тӑрмалантарса, тем анлӑш кӗвелсе хытнӑ; сулахай алли кравать хӗрринчен лӗнчӗр усӑннӑ; кӗпине тӑршшӗпех ҫурса янӑ та, хырӑмӗ ҫинче кӑвакарнӑ вырӑнсем палӑраҫҫӗ…
Help to translate

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫирӗп шӑплӑхра поварсем жрецсем пек куҫса ҫӳреҫҫӗ: хуралса кӑвакарнӑ стенапа юнашар вӗсен шурӑ калпакӗсем кухньӑри ӗҫе чаплӑ сӗм кӗртеҫҫӗ; хаваслӑ, мӑнтӑр хӗрарӑмсем шыв пичкисем патӗнче фарфорпа та кӗмӗлпе шакӑртаттарса савӑт-сапа ҫӑваҫҫӗ; йывӑр пирки пӗкӗрӗлсе арҫын ачасем пулӑпа устрица, ракпа улма-ҫырла тултарнӑ карҫинккасем йӑта-йӑта кӗреҫҫӗ.
В суровом молчании, как жрецы, двигались повара; их белые колпаки на фоне почерневших стен придавали работе характер торжественного служения; веселые, толстые судомойки у бочек с водой мыли посуду, звеня фарфором и серебром; мальчики, сгибаясь под тяжестью, вносили корзины, полные рыб, устриц, раков и фруктов.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Кӑвакарнӑ кӑтри улӑм шлепки айӗнчен хутламӑн-хутламӑн тухса выртнӑ; сенкер шӑлавар ӑшне чикнӗ кӑвак кӗпепе, вӑрӑм кунчаллӑ атӑпа вӑл сунарҫӑ пекех; шурӑ ҫухавапа галстук, тӑхине кӗмӗлпе ҫӗлесе илемлетнӗ пиҫиххи, ал туйи, никельпе витнӗ ҫӗнӗ ҫӑраллӑ сумкка вара вӑл хула ҫынни иккенне ҫирӗплетеҫҫӗ.
Седые кудри складками выпадали из-под его соломенной шляпы; серая блуза, заправленная в синие брюки, и высокие сапоги придавали ему вид охотника; белый воротничок, галстук, пояс, унизанный серебром блях, трость и сумка с новеньким никелевым замочком — выказывали горожанина.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Тантӑшӗсемпе ҫывӑхланма Ассоль пӗрре ҫеҫ мар хӑтланса пӑхрӗ, анчах унӑн кашнинчех килне хурлӑхлӑн йӗрсе, кӑвакарнӑ ӳтпе, чавнӑ-чӗрнӗ пит-куҫпа, ял ҫыннисен шухӑш-кӑмӑлӗн ытти палӑрӑмӗпе таврӑнма тивет; вӑхӑт иртнӗҫемӗн Ассоль кӳренме пӑрахрӗ, анчах ашшӗнчен хушӑран ҫав-ҫавах ҫапла ыйтать:
Одна за другой, наивные ее попытки к сближению оканчивались горьким плачем, синяками, царапинами и другими проявлениями общественного мнения; она перестала, наконец, оскорбляться, но все еще иногда спрашивала отца:

Чи умӗнчен пыраканӗ, хӳхӗм ҫӳрен ӑйӑр ҫине утланнӑ самӑр ҫын, картусне хӑлхисем ҫинех пусса лартнӑскер тата полковникле ылттӑн погон ҫакнӑскер, кӑшкӑрашса, кӑвакарнӑ мӑйӑхӗсене чӑмласа, хӗҫне енчен енне вылятса, Ворошилов патнеллех вӑркӑнтарса пырать.
Передний, на великолепном рыжем жеребце, тучный, в фуражке, съехавшей на ухо, в золотых полковничьих погонах, крича и давясь седыми усами, устремился на Ворошилова, крутя клинком.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Юбки унӑн пӗтӗм пӗҫӗ тӑрӑх ярах ҫурӑлса аннӑ, кофти таткаланса пӗтнӗ, хӑрах айӑкӗ казак чӑрмаланипе юнланса кӑвакарнӑ…
Юбка ее была разодрана во все бедро, кофта висела клочьями, и на боку кровоподтеки от казачьих когтей…

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Агриппинӑн куҫхаршисем ҫӗкленмерӗҫ, тутисем унӑн кӑвакарнӑ, пичӗ те кӑвакарчӗ.
Агриппина сидела, опустив веки, — губы у нее были синие и лицо посинело.

9 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Савни кӗтет? — терӗ Замоткин, кӑвакарнӑ тути хӗррисемпе кулкаласа.
Краля ждет? — спросил Замоткин, усмехаясь синими губами.

Унӑн шӑрт пек ҫитӗнсе ларнӑ кӑвак сухаллӑ питҫӑмартийӗ ҫав тери путса аннӑ, аякран пӑхсан, — ун питҫӑмартийӗ ҫыртса хӑйпӑтнӑ пекех туйӑнать; сивӗ ҫил ҫинче кӑвакарнӑ сӑмси — ҫекӗл майлӑ авӑнса аннӑ, — хӑй еврей пулас…
У этого человека щеки, обросшие сизой щетиной, до того ввалились, будто он их закусил, синий от ветра нос — крючком, — наверно, был еврей…

8 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Малтанхи кунсенче нӳхрепсене улӑм тӳшексем ҫеҫ илсе тухрӗҫ, унтан краватьсем те илсе тухма пуҫларӗҫ, каярахпа пӑнтӑхса кӑвакарнӑ стенасем ҫинче ӳкерчӗксем те курӑнма тытӑнчӗҫ.
В первые дни туда выносили только соломенные тюфяки, потом стаскивали кровати, столы, и скоро на голубоватых от плесени стенах появлялись полотенца на гвоздиках и даже картинки.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Сарлака, хулпуҫҫи ҫинчен шарфне усса янӑ, икӗ хут вилӗм сӗртӗнсе кӑвакарнӑ пысӑк пуҫӗ ҫине шурӑ картус лапчӑтса тӑхӑннӑ.
Толстый, с шарфом через плечо, в белой приплюснутой фуражке на большой седой голове, к которой дважды прикасалась смерть.

III сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ, Иван Яковлев. Брагин М.Г. Фельдмаршал Кутузов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 162 с.

Кӑвакарнӑ ҫӳҫлӗ пӗр пассажир, астрономи профессорӗ, пире ӑнлантарма тытӑнчӗ:
Один из пассажиров, седой профессор астрономии, разъясняет:

Ҫӗртен уйӑх патне ҫитиччен // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Унӑн тӑнлавӗсем кӑвакарнӑ, сухалӗ шӗвӗр, пичӗ типшӗм, куҫӗсем ялан шухӑша кайнӑ пек курӑнаҫҫӗ, ҫӑварӗ тӗлӗнмелле: уланкӑ пулӑнни пек пӗчӗкҫӗ, тутисем хулӑм, кӳпшек, вӗсене яланах чуптума шутланӑ пек чӑмӑртаса тытнӑ.
У него седые виски, острая бородка, сухое, копченое лицо, темные, задумчивые глаза и странный рот: маленький — точно у окуня, губы пухлые, толстые и сложены так, как будто он мысленно целуется.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Акӑ вӑл ӳссе ҫитмен хӗрача аллисем пек аллисемпе хӑйӗн кӑвакарнӑ, парик пек кӑпӑшка ҫӳҫӗсене шӑлкаласа илчӗ те, хуллен, анчах, янравлӑ ыйтрӗ:
Вот она руками девочки-подростка взбила седые свои волосы, пышные, точно парик, и спросила тихо, но звучно:

Галкина тенӗ хӗрарӑм ҫамрӑк чухне оперӑра хористка пулнӑ, юрӑсене вӑл аванах хаклама пӗлнӗ, ҫакна пула час-часах унӑн сӗмсӗр куҫӗсенчен ӗҫкӗпе тата нумай ҫинипе тӑртанса кӑвакарнӑ питҫӑмартийӗсем ҫине вӗтӗ куҫҫулӗсем юхса анатчӗҫ, вӗсене вӑл питҫӑмарти тӑрӑх самӑр пӳрнисемпе сӑтӑрса антаратчӗ те, кайран пӳрнисене вараланчӑк тутӑрпа шӑлса типӗтетчӗ.
Баба Галкина в молодости была хористкой оперы, она понимала толк в песнях, и нередко из её нахальных глаз на пухлые, сизые щёки пьяницы и обжоры обильно катились мелкие слезинки, она сгоняла их с кожи щёк жирными пальцами и потом тщательно вытирала пальцы грязным платочком.

Унтан пӗр кӑвакарнӑ ҫӳҫлӗ лутра генерал тухнӑ та штаба кӗрсе кайнӑ.
Низенький седой генерал вышел из неё и прошёл в штаб.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Хальхинче ун ҫуттинче брезент пашлӑк тата кӑвакарнӑ ҫӑра мӑйӑхлӑ ҫамрӑках мар пит-куҫ курӑннӑ.
Теперь он освещал брезентовый капюшон и немолодое лицо с пушистыми седыми усами.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics