Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑйсӑрланнӑ (тĕпĕ: вӑйсӑрлан) more information about the word form can be found here.
Акӑ мӗншӗн ӗнтӗ вӑл, ҫил-тӑвӑл тухсан, вӑйсӑрланнӑ, чирлесе ӳкнӗ пекех пулнӑ.

Вот почему лось становится беспомощен, почти заболевает во время бури.

5. Ҫул-йӗр // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Вӑйсӑрланнӑ алтупанӗсем хӑма сӗтел ҫине ҫаврӑнӑҫусӑр выртрӗҫ.

И обессиленные ладони неуклюже упали на дощатый стол.

10. Пленум хыҫҫӑн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Авдотья, хӗрсе кайнӑ чӗрине кӑларса ӳкернӗ пек, вӑйсӑрланнӑ, сак ҫине ларнӑ та лӑпкӑ сасӑпа малалла тӑснӑ:

А Авдотья, словно вылив накипевшее, ослабела, села на скамью и продолжала спокойнее:

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫур сехетчен вӑл хӑйне хӑвалакансене унчченхи пекех аякка хӑварса пычӗ, анчах каярахпа вӑйсӑрланнӑ ҫынсем парӑнчӗҫ, ҫавӑнпа та туземецсен киммисем хӑвӑрт ҫывхарма пуҫларӗҫ.

В течение получаса ей удавалось сохранять прежнее расстояние между собой и преследователями, но затем обессиленные гребцы сдали, и пироги туземцев стали быстро приближаться.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑйсӑрланнӑ хӗрарӑмсем ура ҫине аран ҫӗкленнӗ самантра Мак-Набс Гленарвана: — Усси ҫук, Гленарван. Хӑвӑрах куратӑр вӗт, — терӗ.

Но в ту минуту, когда бедные женщины с большим трудом поднялись на ноги, Мак-Набс сказал Гленарвану: — Это бесполезно, Гленарван. Глядите сами.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Юрать-ха, тӗттӗм ҫӗрте вӑйсӑрланнӑ куҫсене хӑлха ылмаштарать.

К счастью, слух заменил зрение, бессильное в потёмках.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вара вӑйсӑрланнӑ ҫынсем, урисене тин ҫеҫ аран-аран илсе пыраканскерсем, ҫирӗмшер чалӑшлӑ хӑйӑр кӗрчӗсен тӑррисене те ҫӑп-ҫӑмӑлах хӑпаракан пулчӗҫ.

И обессиленные люди, только что с трудом волочившие ноги, карабкались теперь на дюны вышиной в двадцать сажен с поразительной лёгкостью.

Ҫирӗм улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл ватӑ, пӗр-пӗччен, вӑйсӑрланнӑ, аманса пӗтнӗ, телейлӗ пурнӑҫа, паллах, курман.

Он стар, одинок, избит, изранен и счастливой жизни, конечно, никогда не видел.

V // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 141–146 с.

Вӑйсӑрланнӑ выльӑхсем мӗскӗннӗн курӑннипе ҫак ҫурхи илемлӗ кунрах куҫсем умне вӗҫӗмсӗр хӗлӗн хавассӑр шурӑ мӗлки — ҫил-тӑмансемпе, шатӑр сивӗсемпе, юрсемпе тухса тӑрать.

И, вызванный жалким видом обессиленных животных, среди весеннего красного дня, вставал белый призрак безотрадной, бесконечной зимы с ее метелями, морозами и снегами…

III // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Анчах аманнӑ моржӑн вӑйӗ пӗтсе килнӗ, унӑн урисем те вӑйсӑрланнӑ.

Но тут, наконец, раненую моржиху покинули силы, её ласты разжались.

Морж ами // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 21–22 с.

Чылай каярахран та, патшан хурҫӑ шӑнӑрлӑ алли пӑркӑчласа хӗстернине пула пӗтӗм Ҫар облаҫӗ шӑппӑн пӑлханнӑ вӑхӑтра, тури казаксем, хӑйсен атаманӗсем ертсе пынипе, кӗрешӗве уҫҫӑнах ҫӗкленнӗ, патша тытӑмӗн тӗккисене лӑкакаласа пӑхнӑ: корона ҫарӗсемпе ҫапӑҫнӑ, Дон ҫинчи каравансене тустарнӑ, Атӑл ҫине ҫитсе ӳкнӗ, хавшаса вӑйсӑрланнӑ Запорожье казакӗсене пӑлхава тухма хӗтӗртнӗ.

Даже в позднейшие времена, когда все Войско глухо волновалось, придавленное державной десницей, верховские казаки поднимались открыто и, руководимые своими атаманами, трясли царевы устои: бились с коронными войсками, грабили на Дону караваны, переметывались на Волгу и подбивали на бунт сломленное Запорожье.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах та суранлӑ генерал вӑйсӑрланнӑ.

Однако от ран генерал обессилел.

Суворов Кинбурнра тӑни // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Маска тӑхӑннӑ офицерсемпе ҫывӑхра тӑракан казаксем вӗткеленсе ӳкрӗҫ, Подтелковӑн вӑйсӑрланнӑ йывӑр кӗлеткине, мекеҫленкелесе, аран-аран пукан ҫине хӑпартса тӑратрӗҫ.

Офицеры в масках и ближние казаки затомашились, с трудом подняли на табурет обессилевшее тяжелое тело.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Салтакӗ хӗрарӑма ыталать, хай ҫумнелле туртса илме тӗрмешет, ҫавӑнтах темӗн пӑшӑлтата-пӑшӑлтата калать; хӗрарӑмӗ, аллисемпе ун кӑкӑрне тӗкӗлесе тытнӑ та пуҫне ҫӳлелле каҫӑртнӑ, антӑхса кайнӑ евӗр: «Ӗненместӗп! Ӗненместӗп», — текелесе, вӑйсӑрланнӑ ҫамрӑк сасӑпа кулать.

Солдат обнимал женщину, притягивая ее к себе, что-то шептал, а она, упираясь ему в грудь руками, откидывала голову, бормотала захлебывающимся голосом: «Не верю! Не верю», — и приглушенно, молодо смеялась.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Валет ним иккӗленсе шухӑшламасӑр ӑна хӑйӗн ҫирӗм ҫул хушши йывӑр ӗҫре пирчесе хытнӑ аллине тыттарчӗ, вӑйсӑрланнӑ сивӗ пӳрнисене чӑмӑртаса, аллаппине ҫӗклесе кӑтартрӗ.

Валет, не колеблясь, сунул ему свою черствую, изрубцованную двадцатилетним трудом руку, пожал холодные, безвольные пальцы немца и поднял ладонь.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Марфуша, кам унта? — илтӗнчӗ Федор Лукичӑн вӑйсӑрланнӑ сасси.

— Марфуша, кто там пришел? — послышался слабый голос Федора Лукича.

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Чирлӗ кунсенче генерал чылай начарланнӑ тата вӑйсӑрланнӑ, анчах та вӑл хӑйне ҫирӗп тытма тӑрӑшать.

За дни болезни генерал похудел и ослаб, но он старался держаться уверенно.

XXIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Пӗлме интереслӗ: камӑн урисем вӑйсӑрланнӑ?

Любопытно бы знать, у кого ослабли ноги?

XVIII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Унӑн ватӑлнӑ та вӑйсӑрланнӑ чӗри тикӗс мар — пӗрре хӑвӑрттӑн, тепре сайран, пачах чарӑнса ларнӑ пекех, — тапать, анчах сывлама ҫавах йывӑр, сывлӑш ҫитмест.

Старчески слабое его сердце стучало с перебоями — то учащенно, с острыми коликами, то редко-редко, точно совсем затихая, а дышать по-прежнему было тяжело: не хватало воздуха.

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫав вӑхӑтрах комдив унпа тӗл пулассинчен шикленнӗ те, мӗншӗн тесен дивизи юлашки ҫапӑҫусенче чылаях вӑйсӑрланнӑ, ҫитменнине тата дивизин тылӗ те аякка тӑрса юлнӑ.

И в то же время он хотел встретиться наконец с этим исчезнувшим противником, сцепиться с ним, узнать, чего он хочет, на что способен.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed