Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хапха the word is in our database.
хапха (тĕпĕ: хапха) more information about the word form can be found here.
Ҫуна ҫине ларнӑ чух эпӗ кукамай чӳречисем тӗлне урама улӑм сарнине тата кӑвак чуйкӑсем тӑхӑннӑ темле ҫынсем пирӗн хапха умӗнче тӑнине асӑрхатӑп пулин те, пире ҫак вӑхӑтра уҫӑлса ҫӳреме мӗншӗн янине ниепле те ӑнкараймастӑп.

Несмотря на то, что, садясь в сани, я замечаю, что перед бабушкиными окнами улица устлана соломой и что какие-то люди в синих чуйках стоят около наших ворот, я никак не могу понять, для чего нас посылают кататься в такой неурочный час.

ХХIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ вал ҫине кайрӑм та сикесшӗн пултӑм; анчах унта шывччӗ, манӑн юлашки тумтире варалас килмерӗ: ҫавӑнпа эпӗ хапха патне пытӑм.

Я пошел на вал и хотел прыгнуть, но там была вода, и я не хотел спортить последнее платье: я пошел в ворота.

IX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫав кунхине саламлама килекен хӑнасем питех те нумай пулчӗҫ; ҫавӑнпа хапха умӗнче иртенпех пӗр татӑлмасӑр темиҫе экипаж тӑчӗҫ.

Гостей с поздравлениями приезжало так много в этот день, что на дворе, около подъезда, целое утро не переставало стоять по нескольку экипажей.

XVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ ҫырса кӑтартнӑ ӗҫсем пулса иртсен тепӗр кунне, кӑнтӑрла вуникӗ сехет тӗлне, кӳмепе ҫӑмӑл урапа хапха умне ҫитсе тӑчӗҫ.

На другой день после описанных мною происшествий, в двенадцатом часу утра, коляска и бричка стояли у подъезда.

XIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Йывӑҫсем сӗрмен хапха пек чӗриклетеҫҫӗ, — терӗ Гвозден, нумай вӑхӑт чӗнмен хыҫҫӑн.

— Деревья скрипят, как раскрытые ворота… — сказал после долгого молчания Гвозден.

1 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Тепӗр пилӗк минутранах хапха патӗнче тачанка кӗмсӗртетет.

Через пять минут у ворот тачанка гремит.

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Ну, астӑватӑп, эпӗ хапха умӗнчи тенкел ҫине лартӑм та сулахай урари атта хываттӑм.

Ну, помню, сел я у ворот на скамеечку и с левой ноги сапог сымаю.

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Ачасен ҫуртне пырса кӗнӗ ҫӗрте халӗ пирӗн симӗс аркка — хапха пурччӗ ӗнтӗ.

У входа в детский дом высилась теперь зеленая арка.

24 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Хапха умне тирпей кӳме ун-кун тем тӗккелетчӗ.

Help to translate

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫак самантра хапха уҫӑлса кайрӗ.

Вдруг распахнулись ворота.

II // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Анчах хапха уҫӑлмарӗ.

Но ворота не отворились.

II // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Паллӑ ӗнтӗ… — терӗ шӑппӑн Бикмуш мучи, хура тӗспе сӑрланӑ тимӗр хапха патӗнче аллисенче ҫыхӑсем тытса тӑракан хӗрарӑмсем ҫине пӑхкаласа.

— Видать… — глухо ответил дед Бикмуш, оглядываясь на женщин, которые с узелками в руках стояли возле тяжелых, выкрашенных в черный цвет ворот.

II // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Нӳрӗ каҫ унӑн кӑкрипе хулпуҫҫисене сиввӗн ҫупӑрларӗ; аллине малалла тӑсса хурса, Лодка хапха патнелле утса пычӗ, Четыхера чӗнме шухӑшланӑччӗ ӗнтӗ, анчах ҫав самантрах сасартӑк ярт ҫуттӑн ҫиҫсе илнӗ шухӑш ӑна тӑпах чарса тӑратрӗ:

Сырая ночь холодно коснулась груди и плеч; протянув руку вперёд, Лодка подвигалась к воротам и уже хотела позвать Четыхера, как вдруг её остановила ясно вспыхнувшая мысль:

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Хапха умӗнче ларатӑн-ларатӑн вара ҫӗрле те, сасартӑк шухӑшласа илетӗн — ах, эсир, аҫа ҫапса ҫунтарасчӗ-ҫке сире!

— Сидишь-сидишь у ворот ночью-то, да вдруг и подумаешь — ах вы, чтоб вас громом побило!

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Хапха умӗнче тата?

— А у ворот?

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Вавила хапха умне пырса тӑнӑ ҫӗре ӑна хирӗҫ, яланхи пекех, Четыхер ҫӗкленчӗ, анчах паян вӑл кӗҫӗн алӑк тӗлне тӑчӗ те, ӑна хупласа хучӗ.

Когда Вавила подошёл к воротам, встречу ему, как всегда, поднялся Четыхер, но сегодня он встал против калитки и загородил её.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Ҫакӑнтан тӗлӗннипе мӑнтӑркка Матрена Пушкарева та, Фелицата Назаровна Воеводина хӑй те куҫӗсене чарсах пӑрахрӗҫ: виҫӗ ҫула яхӑн ҫав этем хапха умӗнче чиперех лӑпкӑ ларнӑ, яланах чӗмсӗр пулнӑ, пурне те итленӗ, никам ӗҫне те хутшӑнман, халь акӑ — килсе кӗчӗ те, власть пур ҫын пекех, кил хуҫи хӗрарӑма вӗрентет.

И дородная Матрёна Пушкарева и сама Фелицата Назаровна Воеводина удивлённо вытаращили глаза: почти три года человек смирно сидел у ворот, всегда молчаливый, всем послушный, ни во что не вмешиваясь, но вот — пришёл и, как имеющий власть, учит хозяйку.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Хӗр умӗн кӗҫӗн алӑка уҫса ячӗ, унтан, унӑн шурӑ кӗлетки хӑйӗн кухньӑпа юнашар вырнаҫнӑ пӗчӗкҫеҫ пӳлӗмне кӗрсе ҫухаличченех ӑна куҫӗпе ӑсатса пӑхса юлчӗ, ҫакӑн хыҫҫӑн хапха хуралҫи алӑк хупӑлчине шалтлаттарса хупса хучӗ те, урисене сарлакан лартса, пуҫӗсене пӑркаласа, нумайччен ҫӗрелле пӑхса тӑчӗ.

Отворил калитку перед девушкой и, проводив глазами белую фигуру её до поры, пока она не скрылась в его комнатенке, рядом с кухней, привратник громко хлопнул створом и, широко расставив ноги, долго смотрел в землю, покачивая головой.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Пӗррехинче, ҫӗрле, акӑш-макӑш вӑйлӑ ӗҫкӗ-ҫикӗ пынӑ вӑхӑтра, ӳсӗр Немцевпала Ванька Хряпов Пашӑна киревсӗррӗн кӳрентернӗ пулнӑ, вӑл ҫаксенчен вӗҫерӗнсе ӳкнӗ те килхушшине тарса тухнӑ, унта вара, хапха ҫумне пырса тайӑнса, ӳлесе янӑ.

Однажды ночью, во время кутежа, пьяный Немцев и Ванька Хряпов грязно обидели Пашу, она вырвалась от них, убежала на двор и там, прислонясь у ворот, завыла.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Хӗр ӳленине илтсен, кӗҫӗн алӑкран Четыхерӑн тӑрлавсӑр пысӑк пуҫӗ курӑнса каять, Паша ӳпкелешнине Четыхер нумайччен, нимӗн шарламасӑрах итлесе тӑрать, юлашкинчен, хӗр айкашнисем ӑна йӑлӑхтарса ҫитереҫҫӗ пулмалла — вара хапха хуралҫи ҫакна кӑмӑл ҫывӑхне илмесӗр, хайхискере хытарса калать:

На её рёв с улицы в калитку высовывалась огромная голова Четыхера, он долго слушал жалобы Паши молча, наконец они ему, видимо, надоедали — тогда привратник пренебрежительно убеждал её:

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed