Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тахҫан the word is in our database.
Тахҫан (тĕпĕ: тахҫан) more information about the word form can be found here.
Вӑл тахҫан ӗлӗк шкул ачисен тетрачӗсене тӗрӗсленӗ майлах штабра та тӗрлӗ операцисен планӗсене тӑрӑшса хатӗрлерӗ, ҫапах та кирлӗ чухне, Григорий пӗр сӑмах каласанах штаба хӑварса, лаши ҫине утланчӗ те, полка йышӑнса, ҫапӑҫӑва ертсе кайрӗ.

Он так же добросовестно просиживал в штабе над разработкой операций, как когда-то над исправлением ученических тетрадей, однако, в случае необходимости, по первому слову Григория бросал штаб, садился на коня и, приняв командование полком, вел его в бой.

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тахҫан хӑйӗн мӑйне илемсӗрлетсе хӑварнӑ суран ҫӗвӗкне Григорирен пытарас тесе, вӑл яланах кофта ҫухине пӑртак тӑратсарах ҫӳреме хӑнӑхнӑ.

Она всегда носила высокие воротнички, чтобы скрыть от него шрам, некогда обезобразивший ее шею.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫав лапсӑркка ватӑ тирек айӗнчех, шапа лӑймакиллӗ пӗве хӗрринче, хӑй тахҫан Григорипе Аксинья хӗрачине пытарнӑ вырӑнта, Сашка мучи юлашки канӑҫне тупрӗ.

Под тем же старым разлапистым тополем, возле одетого ряской пруда, где некогда схоронил дед Сашка дочушку Григория и Аксиньи, нашел и он себе последний приют.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тахҫан шӑрҫа пек курӑнса ларнӑ кермен тӗсне ҫухатнӑ та ӗлӗкхинчен лутрарах пек туйӑнать.

Некогда нарядный дом потускнел и словно стал ниже.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр сехетрен вӑл йӑпшӑнкаласа утса садран тухрӗ, хӗссе ыратакан чӗрепеле тахҫан хӑйӗн ҫамрӑклӑхӗ чечекленсе иртнӗ вырӑна, — унта халь пушӑ картиш кӑмрӑклӑ сарай юписемпе, кӑмакасен тата пӳрт никӗсӗн ҫунӑк ишӗлчӗкӗсемпе хурлӑхлӑн, та хуран курӑнса ларать, — юлашки хут ҫаврӑнса пӑхрӗ те тӑкӑрлӑк тӑрӑх майпен утса кайрӗ.

Через час она крадучись вышла из сада, в последний раз со стиснутым болью сердцем оглянулась на место, где некогда отцвела ее юность, пустынный двор угрюмо чернел обуглившимися сохами сараев, обгорелыми развалинами печей и фундамента, — и тихо пошла по проулку.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тахҫан выльӑх тапӑрӗ тӑнӑ вырӑнта вӑл шывран тухрӗ, силленсе илчӗ те чӑнкӑ тӑвайкки тӑрӑх васкамасӑр хутор еннелле улӑхса кайрӗ.

Там, где было когда-то скотинье стойло, он выбрел из воды, отряхнулся, не спеша стал взбираться по яру к дворам.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн тахҫан сип-симӗс пулнӑ сарлака ҫулҫисем шанса кайнӑ чӑлт-шурӑ чечек чашкисене пӗкӗрӗлсе ҫӗкленӗ лутака тунана халӗ те пикенсех хӗвелтен хӳтӗлеҫҫӗ.

Широкие, некогда зеленые листья все еще ревниво берегли от солнца низкорослый горбатенький стебелек, увенчанный снежно-белыми пониклыми чашечками цветов.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫак сӑнсем курӑнсанах,вӑл хӳрине выляткаласа илнӗ, вӗсене тахҫан курнӑ та юратнӑ пек, вӗсенчен ҫилӗм, турпас тата лак шӑршисем кӗнӗ пек туйӑннӑ ӑна.

При появлении их Тетка виляла хвостом, и ей казалось, что она их где-то когда-то видела и любила… а засыпая, она всякий раз чувствовала, что от этих фигурок пахнет клеем, стружками и лаком.

V. Талант! Талант! // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.

Анчах хӗрлӗрех тусан ҫинче тӗрмӗшнӗ, мӑлатукпа шакка-шакка кирпӗчсем ҫумӗнчен тӑм катӑкӗсене хӑйпӑтнӑ май вӑл кунта тахҫан кӗрленӗ пурнӑҫа, хӑйӗн мӗн пур ачисене — чӗррисене те, вилнисене те, вӑрҫӑра пуҫне хунӑ чи аслӑ ывӑлне Николая та — пӗрре ҫеҫ аса илмерӗ…

Но пока Корней суетился в красноватой пыли, сбивая молотком с кирпичей куски затвердевшего раствора, он не раз возвращался мыслями к той жизни, что когда-то шумела здесь, вспоминая всех своих детей — и живых, и тех, кто умер, и сложившего на войне голову старшего сына, первенца Николая…

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ку вӑл тахҫан эсӗ кӑмӑл тунӑ принципла юлташ вӗт?..

— Это тот принципиальный товарищ, который был когда-то твоей симпатией?

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тахҫан ӗҫленӗччӗ…

— Когда-то практиковался…

19 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Е эпӗ Анохина та тахҫан, тепӗр ҫынна, ман чӗрене сурса хӑварнӑскере, ӑнланман пекех ӑнланмастӑп.

Или я не разбираюсь в Анохине, так же как в свое время не разобралась в другом человеке, который наплевал мне в душу.

17 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тахҫан ашшӗ ҫине ӳкнӗ мӗлке вӗсем ҫине те ӳкнӗ пек, ачисем те сӑпайлӑ та чаруллӑ ӳснӗ.

которые тоже росли скромные, сдержанные, точно запятнанные той тенью, что когда-то легла на их отца.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сценӑ пулман пирки президиум стена патӗнчи вӑрӑм сӗтел хушшине вырнаҫса ларнӑ, кунта тахҫан алтарь пулнӑ, халӗ унӑн алӑкӗ вырӑнне кирпӗч купаласа питӗрнӗ.

Сцены не было, и президиум расположился за длинным столом около стены, где когда-то находился алтарь, вход в который теперь был замурован кирпичами.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тахҫан вӑл Аникее те уҫҫӑнах критикленӗ, ун пеккисем колхозра нумай пулман.

Было время, когда он один из немногих в колхозе открыто осмеливался критиковать Аникея.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл тахҫан ялта чи чаплӑ купӑсҫӑ пулнӑ, унтан ӗҫме пуҫланӑ, ҫул хыҫҫӑн ҫул иртнӗ — вӑл тирпейне ҫухатнӑҫем ҫухатса пынӑ, вара ун пухусенче тухса каласси, пурне те хӑйӗн кӑмӑллӑ та ҫемҫе сассипе килентересси ҫеҫ юлнӑ.

Когда-то первый гармонист на деревне, он начал пить, с годами опустился, и осталась у него одна страсть — выступать на собраниях, покорять всех мягким, бархатным голосом.

10 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Анчах эсӗ тахҫан хӑв ӗмӗтленеттӗн-ҫке наукӑра мӗн те пулин тума.

Но ты же сам когда-то мечтал что-то сделать в науке.

7 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫук, Мажаров тахҫан юратса пӑрахнӑ тӗлӗнмелле, ырӑ кӑмӑллӑ хӗртен нимӗн те юлман.

Нет, ничего не осталось от той удивительной, доверчивой девушки, которой он так увлекся когда-то.

6 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пурте Константиншӑн кӗтмен ҫӗртен пулса тухрӗ, тахҫан иртсе кайни унран темӗнле ответ кӗтнӗ пек, сасартӑк хӑйӗн ҫинчен аса илтерчӗ, Константин ҫакӑнтан мӗнле ҫӑлӑнса тухам-ши тесе пуҫне ватрӗ.

Все сваливалось как снег на голову — прошлое неожиданно напоминало о себе, словно требовало от Константина какого-то ответа, и он мучительно искал выхода из положения, в котором очутился по воле случая.

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ксени лӳчӗркеннӗ кӗпине хыврӗ, тӗкӗр умӗнче пӑртак тӑртаннӑ пит-куҫне пудрӑ сапрӗ, пӗчӗк сӗтелте тахҫан илнӗ помадӑ тупса, тутине пурнӑҫӗнче пӗрремӗш хут кӑшт хӗретрӗ.

Ксения сняла смятое платье, припудрила перед зеркалом чуть вспухшее лицо и, найдя в столике когда-то купленную помаду, впервые в жизни слегка подкрасила губы.

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed