Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

усса (тĕпĕ: ус) more information about the word form can be found here.
Стефан Петрович Рагулин, буркипе пӗркенсе, Афанасий ҫумне ҫурӑмӗпе ларнӑ та, пуҫне усса пырать.

Спиной к Афанасию, закутавшись в бурку и низко склонив голову, сидел Стефан Петрович Рагулин.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

— Артамашов, пуҫне усса, ним чӗнмесӗр тӑчӗ.

Артамашов низко склонил голову и молчал.

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Шурӑ тусем пуҫланнӑ вырӑна икӗ пая уйӑрса, куҫ умӗнче палланӑ кукӑр-макӑр ҫул выртнӑ: вӑл лутра сӑрт айккипе пынӑ, сӑртне йӑлтах мулкачсем ҫӳресе йӗрлесе пӗтернӗ, шӗвӗр ту тӑрринче, ҫуначӗсене усса, ӑмӑрткайӑк ларнӑ, унтан ҫул нумайччен шурӑ пас тытнӑ вӗтлӗх витӗр пычӗ, вара анса ларакан хӗвелӗн йӑмӑх ҫути ӳкнӗ тӑвайккине хӑпарчӗ.

Разделив место, где начинались Белые горы, на две части, перед глазами лежала знакомая извилистая дорога: она тянулась по краю невысокого холма, весь холм был исписан заячьими следами, на острой вершине горы, свисая крыльями, сидел орел, потом дорога долго тянулась через кустарник, покрытый белым туманом и поднималась на гору, где падал яркий свет садящегося Солнца.

XXVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вырӑнӗ ҫинче ҫаврӑнкаласа йывӑррӑн ахлатнӑ вӑл, сике-сике тӑрса табак туртнӑ, шурӑ йӗмлӗ хыткан урисене усса, нумайччен ларнӑ…

Ворочаясь на постели, он вздыхал, вставал курить и подолгу сидел, опустивши на пол сухие, костлявые ноги в белых подштанниках…

XX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӗсен куҫ тӗлне пулас мар тесе, вӑл кӗтессе кайса, сак ҫине ларчӗ те, тем шухӑша кайнӑ пек, тахҫанччен пуҫне усса ларчӗ…

Стараясь не попадаться им на глаза, он отошел в угол и долго, точно о чем-то думая, сидел с опущенной головой…

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Правленин ытти членӗсем, пуҫӗсене усса, ним чӗнмесӗр ларчӗҫ.

Остальные члены правления, понурив головы, сидели молча.

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫемен час-часах Тутариновсен килкартинче ларакан груша йывӑҫне аса илнӗ, леш лутра груша, уйӑхлӑ каҫ ҫав груша айӗнче Ҫемен пуҫне усса Анфиса пирки тунсӑхласа тӑнӑ.

Часто Семену видится груша во дворе Тутариновых, та самая развесистая груша, возле которой он стоял в лунную ночь, понуря голову и тоскуя по Анфисе.

V сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Офцер калаҫнӑ вӑхӑтра казаксем пуҫӗсене усса, пичӗ-куҫӗсене шӑмарса итленине Иван Алексеевич аван курчӗ.

Во время речи офицера Иван Алексеевич видел, как, потупив головы, нахмурясь, слушают казаки.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тӑшмана курсан, эпир-и пуҫ усса тӑма? — Ҫапӑҫу-мӗнре нихҫан та йӗркене пӑсман.

Как мы из ружей бьем своих врагов! — Бьем, не портим боевой порядок.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Корнилов унӑн сӑмахӗсене пуҫа усса чӑтӑмсӑррӑн итлесе ларчӗ; анчах ҫак хушӑрах вӑл вичкӗн куҫӗпе Лукомскин сивлек пичӗ ҫине хытӑ пӑлханнӑран тапса тухнӑ пӑч-пач хӗрлӗ йӗрсене уҫҫӑн асӑрхама пултарчӗ.

Корнилов, склонив голову, напряженно вслушивался и все же своим острым глазом успел заметить, как холодное с виду лицо Лукомского волнение испятнило еле видным, скупым румянцем.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Казаксем Баланда сӑмахне пуҫӗсене усса, именчӗклӗн, ӑхлаткаласа, кулма чарӑнса итлерӗҫ.

Казаки слушали Баланду, смущенно потупясь, покряхтывая, тая улыбки.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Час-часах вӑл карӑнса кайнӑ пысӑк кӑкрисене, дыня пек сарӑрах шурӑ тӗслӗскерсене, хулпуҫҫийӗсене хускаткаласа, кӗпи айӗнчен кӑларчӗ те, урисене ҫерелле усса, кравать ҫине хӑяккӑн майлашӑнса выртса, йӗкӗрешсене сӑпкаран илчӗ, иккӗшне те пӗр вӑхӑтрах ӗмӗртрӗ.

И часто, примостившись боком к кровати, свесив ногу, брала из люльки двойнят и, движением плеч высвобождая из просторной рубахи туго налитые, большие бело-желтые, как дыни, груди, кормила сразу двоих.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Листницкий, урисене ҫӗрелле усса, шыҫмак кӑкрине вӑрахчен ҫемҫешке хӗрлӗ ал тупанӗпе шӑлкаласа ларчӗ.

Листницкий свесил ноги, долго растирал розовой мягкой подушечкой ладони пухлую грудь.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ирина, пуҫне чӗрҫи ҫине усса, питне аллипе хупларӗ.

Ирина склонила голову на колени и закрыла лицо руками.

XXX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Утӑ ҫине йывӑҫ антарма каякансем вырнаҫнӑ, хӑшӗ урисене усса ларнӑ, хӑшӗ месерле кайса ӳкнӗ.

На них разместились сплавщики — кто сидел, свесив ноги, кто лежал, опрокинувшись навзничь.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Суе-ҫӗ… — терӗ те хӗр куҫҫулӗ витӗр, пуҫне усса каялла утрӗ.

Об-бманщик… — проговорила она сквозь слезы.

XIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей пуҫне усса итлесе ларчӗ, хӑй ӑшӗнче темле шикленнипе иккӗленни чи малтан хускалнине туйса илчӗ.

Сергей слушал, склонив голову к столу, и впервые ощущение какой-то неуверенности и тревоги проникло в его сознание.

XI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пуҫне кӑкӑрӗ ҫине усса ларчӗ те хӑй пӗчченлӗхне тата хытӑрах туйса илчӗ вӑл.

Он сел, склонил на грудь голову и еще острее почувствовал горечь одиночества.

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Е тачанка кӗмсӗртетсе иртсе каять, ун хыҫҫӑн вара уйӑхпа ҫуталнӑ сывлӑшра кустӑрмасем шӑлтӑртатни тахҫанччен илтӗнсе тӑрать, анчах хӑш енчен ырӑ утсем станицӑна пырса кӗнине ниепле те уйӑрса илме ҫук; е мӑшӑр вӑкӑр килет — сӳсмен чӗриклетсе илет, вӑкӑрӗсене хӳтерсе шӑхӑрни илтӗнсе каять, вара куҫпа курмасӑрах чӗрӗ картина тухса тӑрать: вӑкӑр кӳлнӗ лавсем ерипен малалла шӑваҫҫӗ, лавҫисем васкамасӑр чӑпӑрккисемпе сулкаласа илеҫҫӗ, — хӑшӗсем урапа хӗрринчен урисене усса ларса пыраҫҫӗ, хӑшӗсем урапа ҫине сӗвеннӗ, аллисене табак енчӗкӗ тытнӑ та чикарккӑ чӗркесе, шӑрши пӗтӗм хире саланмалӑх, халех туртса ярам-ши е пӑртак тӑхтам, тенӗ пек шухӑша кайса пыраҫҫӗ, е юрӑ пӗлӗтелле вӗҫсе хӑпарать — хӗрарӑм сассисем ҫав тери янравлӑ, пур сасса та хупласа хураҫҫӗ; ҫук, ку уйран ӗҫлесе таврӑнакан колхозницӑсен юрри мар-тӑр, куна, ыйӑха путиччен, пӗтӗм станица хӑй юррине юрлать пулӗ, тейӗн; е купӑс сасси илтӗнсе каять, вара кам та пулин, урисене хӗрхенмесӗр, тӗлӗнмелле авкаланса ташлать тейӗн, ун айӗнче ҫӗр чӗтренсе тӑрать, юпа пек тусан хӑпарать…

То прогремит тачанка, и тогда долго-долго стоит в лунном воздухе стук колес и трудно понять, по какой же дороге скачет в станицу упряжка добрых коней; то заскрипят ярма, послышится разноголосое цобканье вперемежку со свистом, и уже перед вашими глазами живая картина: медленно движется бычий обоз, а возчики лениво помахивают кнутами — кто сидит, свесив с дробин ноги; кто полулежит, держа в руке кисет и раздумывая: свернуть ли ему цигарку и задымить на всю степь, или подождать; то взлетит к небу песня — женские голоса такие звонкие, что кажется: нет, это не женский хор, это не голоса колхозниц, идущих по степи домой, — это степь поет перед сном свою вечернюю песню; то запиликает где-нибудь гармонь, и уже кто-то, не щадя ног, выделывает такие разудалые колена, что гудит земля и пыль подымается столбом…

VII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей тӑри анса ларнине курчӗ те утма чарӑнсах пӑхса тӑчӗ: пӗчӗк чӑпар кайӑк ҫунаттисене усса ларнӑ, те ҫывӑрса кайнӑ вӑл, те, хуйӑха кайса, аслати кисретнине итлет.

Сергей увидел жаворонка и остановился: серая птичка нахохлилась, закрыла глаза, оцепенев от страха, слушала грозовые раскаты.

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed