Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

капитан the word is in our database.
капитан (тĕпĕ: капитан) more information about the word form can be found here.
Капитан баржӑна якорь ярса лартса, пӑрахута ҫыран хӗрринелле илсе пынӑ.

Капитан поставил баржу на якорь, а пароход направил к берегу.

Шыв илни // М. Тимофеева. Житков Б.С. Пулӑшу килет: калавсем; вырӑсларан М. Тимофеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 28 с.

Капитан пӑрахута хӑвӑрт илсе пыма хушнӑ.

Капитан приказал пустить машину самым полным ходом.

Шыв илни // М. Тимофеева. Житков Б.С. Пулӑшу килет: калавсем; вырӑсларан М. Тимофеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 28 с.

— Ах, манӑн пӳрт те сылтӑм ҫыран хӗрринчех ларать-ҫке, — тенӗ капитан.

— Ох, — сказал капитан, — мой дом на правом берегу, почти у самой воды.

Шыв илни // М. Тимофеева. Житков Б.С. Пулӑшу килет: калавсем; вырӑсларан М. Тимофеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 28 с.

Капитан, сирӗн малалла каймалла.

— Капитан, вы пойдёте дальше.

Шыв илни // М. Тимофеева. Житков Б.С. Пулӑшу килет: калавсем; вырӑсларан М. Тимофеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 28 с.

Фомана, борт патне сӗтӗрттерсе пырса, капитан каюти ҫумне пӑрахнӑ, унтан тарланӑ пичӗсене шӑлкаласа, костюмӗсене тӳрлеткелесе, ун патӗнчен чакса тӑнӑ.

Фому волоком оттащили к борту и, положив его к стенке капитанской каюты, отошли от него, оправляя костюмы, вытирая потные лица.

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Малалла! — командӑланӑ капитан.

Вперед! — командовал капитан.

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Капитан, кукша пуҫӗ ҫинчен картусне хывнӑ та, пӗлӗтелле пӑхса, хӑй ҫине хисеплӗн хӗрес хывнӑ, унтан, сарлака хура сухалне аллипе шӑлса, хартлатса илсе команда панӑ:

Капитан обнажил лысую голову, истово перекрестился, взглянув на небо, провел рукой по широкой черной бороде, крякнул и скомандовал:

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ӑҫта капитан?

Где капитан?

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ӑҫта капитан?

Где капитан?

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эп — капитан… тетӗп.

Как я — капитан…»

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ҫапла-а! — капитан ҫине тискеррӗн виҫсе пӑхса, тӑсса каланӑ Маякин.

— Та-ак! — зловеще измеряя глазами капитана, протянул Маякин.

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Капитан Фома ҫине тарӑхнӑ, вӑл хӑйне нарастаран кӳрентернӗн шутланӑ; анчах, ҫав вӑхӑтрах, хӑйӗн ҫинче ҫирӗп те чӑн-чӑн хуҫа аллине туйса илнӗ.

Капитан был зол на Фому и считал себя напрасно обиженным; но в то же время почувствовал над собой твердую, настоящую хозяйскую руку.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фоман шурӑхса кайнӑ пичӗ ҫине пӑч-пӑч хӗрлӗ персе тухнӑ, вӑл урисене улӑштарса илнӗ, чӗтревлӗн хутланса, аллисене пиншак кӗсйине чикнӗ, унтан тикӗс те ҫирӗп сасӑпа: — Эс! Капитан! Акӑ мӗн — пӗр сӑмах кӑна мана хирӗҫ калатӑн пулсан — халех ҫӑва патне! Вон! Ҫыран хӗррине! Эп лоцманпа та ҫитетӗп. Ӑнлантӑн-и? Сан мар мана командӑлама? Ну? — тесе хунӑ.

На бледном лице Фомы выступили красные пятна, он переступил с ноги на ногу, судорожным движением спрятал руки в карманы пиджака и ровным, твердым голосом сказал: — Ты! Капитан! Вот что — слово еще против меня скажешь — убирайся к чёрту! Вон! На берег! Я и с лоцманом дойду. Понял? Надо мной тебе не командовать! Ну?

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Капитан?! — чӗтренсе, кӑвакарса кайсах кӑшкӑрса пӑрахнӑ Фома.

— Капитан?! — крикнул Фома, весь вздрагивая и бледнея.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ефим, ҫакна кура, чылаях шикленнӗ пулсан та, ҫапах хӑйне хӑй тивӗҫлӗн тытса: — Чӑнах та ӗнтӗ, эсир кунта, Фома Игнатьич, хуҫа пулатӑр та… анчах мана: астусах тӑр, Ефим, тесе хытарнӑ-ҫке… тата эп кунта — капитан

Ефим, хотя и струсил, но с достоинством заговорил: — Хоша вы, Фома Игнатьич, и хозяин… но как мне сказано «следи, Ефим…» и я здесь — капитан…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома, капитан ҫине шӑмарса пӑхса илнӗ те, кашни сӑмаха влаҫлӑн пайӑрласа: — Эсӗ, Ефим, ху сӑмсу ҫине те карт, ыттисене те кала: ытах та эп ун ҫинчен мӗнле те пулин мӑшкӑллӑ сӑмах илтем пулсан — асту, пуҫран вутсыппипе парӑп! — тесе хунӑ.

Фома внушительно нахмурился и сказал капитану, властно отчеканивая слова: — Ты, — Ефим, и себе заруби на носу, и всем тут скажи — ежели да я услышу про нее какое-нибудь похабное слово — поленом по башке!

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Халӗ ӗнтӗ ӑна Ефим Ильич тесе чӗннӗ, вӑл вӑтӑр ҫинче пыракан, рысь куҫӗсемлӗ тӑп-тӑваткал тӑлпан этем, ӑс-тӑнлӑ, тирпейлӗ, хытӑ алӑллӑ капитан пулнӑ.

Теперь это был Ефим Ильич, тридцатилетний квадратный человек с рысьими глазами, рассудительный, степенный и очень строгий капитан.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома капитан ҫӳлӗкӗ ҫинче кунӗ-кунӗпе ашшӗпе пӗрле ирттернӗ.

Целые дни Фома проводил на капитанском мостике рядом с отцом.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пур енчен те: — Юрлӑр, юрлӑр, капитан юлташ! — тесе кӑшкӑрса ячӗҫ.

Со всех сторон закричали: — Спойте, спойте, товарищ капитан!

5. Ҫӗнӗ частьри пӗрремӗш каҫ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

— Вӑл сӗтелсем ҫине пӑхса тухрӗ те малалла калама пуҫларӗ: — хамӑрӑн йӗрке тӑрӑх, ҫӗнӗрен килнӗ летчик, ман заместитель — Кожедуб капитан, пире кӗскен темиҫе ҫапӑҫу ҫинчен, хӑй ӑҫта ҫапӑҫни ҫинчен каласа патӑр, пире хӑйӗн опычӗпе паллаштартӑр.

— Он оглядывает столики и продолжает: — Пусть, по нашей традиции, вновь прибывший, мой заместитель — капитан Кожедуб, коротко расскажет нам о нескольких боях, о том, где воевал, поделится с нами опытом.

5. Ҫӗнӗ частьри пӗрремӗш каҫ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed