Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрать (тĕпĕ: кӑшкӑр) more information about the word form can be found here.
— Ҫитет, ҫитет! — кӑшкӑрать вӑл кабинета вӑркӑнса кӗрсе.

— Довольно, довольно! — кричит она, врываясь в кабинет.

Наказани пани // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Ирсӗрскер, киревсӗрскер, юратмастӑп эпӗ сана! — кӑшкӑрать вӑл халсӑр ҫиллипе.

— Противный, гадкий, я тебя не люблю! — кричит он с бессильной злобой.

Наказани пани // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ӗнтӗ вӑл хӑйӗн кӑтрашка Жучкине урӑх нихҫан та курас ҫук, вӑл пынине курсанах унӑн йытти епле мӗскӗннӗн йынӑшса, ун патнелле хырӑмӗ ҫинче шуса пынине те урӑх курас ҫук, тен ҫав йытӑ халь ҫутӑ тӗнчере те ҫук пулӗ ӗнтӗ, тенӗ шухӑш Тёмӑна ниҫта кайса кӗме памасть, Тёма ҫаплах салхуллӑн кӑшкӑрать:

Мысль, что он больше не увидит своей курчавой Жучки, не увидит больше, как она при его появлении будет жалостно визжать и ползти к нему на брюхе, мысль, что, может быть, уже больше ее нет на свете, переполняла душу Тёмы отчаянием, и он тоскливо продолжал кричать:

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Тӗрӗс мар, эпӗ юрататӑп! — кӑшкӑрать Тёма.

— Неправда, я люблю! — кричит Тёма.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Эсӗ турӑн кӑна! — кӑшкӑрать аппӑшӗ.

— Это ты сделал! — кричит сестра.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Яр! — аптӑраса ҫитсе кӑшкӑрать аппӑшӗ, платйине турткаласа.

— Пусти! — отчаянно кричит сестра и тянет свое платье.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Зина, шӑллӗ патне васкавлӑн чупса пырса, «фрейлен ҫумӗнчен кай», — тесе кӑшкӑрать, ҫав вӑхӑтрах хӑй, хӑйӗн питне фрейлен курмалла, шӑллӗ курмалла мар ҫаврӑнса тӑма тӑрӑшать.

Зина энергично подбегает к брату, кричит: «Оставь фрейлейн», а сама в то же время старается стать так, чтобы фрейлейн видела ее лицо, а брат не видел.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Зина, питне-куҫне пӑскаласа фрейлена кӑтартнине Тёма, ҫапах та куратех, вӑл, ахӑлтатса кӑшкӑрать.

Тёма все же таки видит, как Зина делает невозможные гримасы фрейлейн; он смеется и кричит:

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Ачасем, пӑхӑр-ха! — кӑшкӑрать вӑл, савӑнса кайнипе чыхӑнса.

— Дети, смотрите! — кричит он, захлебываясь от удовольствия.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Иоҫка, хыҫалтан хӑвала-ха эсӗ ӑна! — кӑшкӑрать Тёма.

— Иоська, подгони ее сзади! — кричит Тёма.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Анчах Тёма вӗсемсӗрех мӗн иккенне чухласа илнӗ ӗнтӗ; ашшӗпе амӑшӗ килтен тухса кайиччен вӑхӑта тӑсма кирли ҫинчен шухӑшлан шухӑшӗ унӑн ҫавраҫил пек ҫаврӑнать, ҫавӑнпа вӑл, нимӗн те пулман пек, кӑшкӑрать:

Но Тёма уже все и без этого сообразил: у него вихрем мелькает сознание необходимости протянуть время до отъезда, и он небрежно кричит:

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Атьӑр выляр! — кӑшкӑрать, вӑл, чупса пырса.

— Будем играться! — кричит он, подбегая.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Кам каять? — кӑшкӑрать аялтан хыпӑнса ӳкнӗ Тёма.

— Кто едет? — кричит снизу встрепенувшийся Тёма.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Еремей, Хӑла лашана кӳл! — кӑшкӑрать ҫӳлтен нянька.

— Иеремей, Буланку закладывай! — кричит сверху нянька.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Акӑ, Наҫтаҫ, кӑшкӑрать те, ятлать те темелле, анчах Иоҫка унран хӑрамасть.

Вот Настасья, кажется, и кричит и бранится, а не боится ее Иоська.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Шавкӑм ҫаптӑр сана! — кӑшкӑрать Наҫтаҫ, хӑйне пусаҫҫӗ тейӗн ҫав.

Будь ты скажено! — кричит Настасья, точно ее режут.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Памастӑп, памастӑп, ҫӗр шуйттан тӗлне пултӑр санӑн аннӳ! — тарӑхса кӑшкӑрать Наҫтаҫ; тутине тата хытӑрах хӗстерсе тытать вӑл, куҫне тата вӑйлӑрах ялкӑштарать.

— Не дам, не дам, сто чертив твоей мами! — кричит отчаянно Настасья и еще плотнее стискивает свои губы, еще энергичнее сверкает глазами.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Аслати ҫапса пӑрахасчӗ сире! — кӑшкӑрать вӑл хӑрӑлти сассипе, ҫилли килнипе пӳлӗнсе…

Чтоб вас громом убило! — кричал он, хрипя и как-то захлебываясь от злости…

III // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Анчах халӗ ӑна алӑ тӑсса паракан ҫын пур, ҫав ҫын океан урлӑ кӗпер хывать те Питта тата ҫавӑн евӗрлӗ ытти тинӗс хурахӗсене: «Килӗр пирӗн пата, кӑмӑл тӑвӑр!» тесе чӗнет; вӑл Англие: «Акӑ Франци, тытса ил ӑна!» — тесе кӑшкӑрать.

Но вот нашелся человек, который хочет перебросить ей мост, человек, который протягивает ей руку, человек, который кричит Питту, Крэгу, Корнваллису, Дундасу, кричит этим пиратам: «Сюда!» — человек, который взывает: «Англия, возьми Францию!»

II. Говэнӑн иккӗленуллӗ шухӑшӗсем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ачасен амӑшӗ чӗркуҫҫи ҫинче тӑрса кӗпер карлӑкне тытнӑ та: — Хӑтарӑр! Хӑтарӑр! — тесе кӑшкӑрать.

Мать упала на колени и, охватив руками каменный устой моста, молила: — Помогите!

III. Ачасем вӑранаҫҫӗ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed