Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хӑнӑхнӑ (тĕпĕ: хӑнӑх) more information about the word form can be found here.
Хамӑр та вӗсем пек чухне ҫурла тытма хӑнӑхнӑ

В свое время мы ведь тоже к серпу с этих лет привыкали…

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ку тарана ҫитсе те ун ҫине никам та ҫапла пӑхманччӗ, анчах вӑл Федьӑн хӑйпе юлташла хӑнӑхнӑ юратусӑр пуҫне, акӑ халь унӑн куҫӗсенчен пӑхакан урӑх юрату пуррине сисмен.

Так не смотрел на нее еще никто, но она совсем не подозревала, что, кроме привычной для нее и такой простой любви-дружбы, у Феди была еще и другая любовь, вот эта, которая смотрела сейчас на нее из его глаз.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пӑрусем хӑнӑхнӑ ҫулпа утаҫҫӗ.

Телята идут себе привычной дорогой.

Аптраман кӑвакалсем // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 34,36,40 с.

Пӗрре хӑнӑхнӑ та, алран вӗҫертмеҫҫӗ пек ҫав ӗҫе, ытарайми йӑтӑрласа ҫӳреҫҫӗ…

Может, привыкли однажды к своему бессмысленному занятию и никак не могут остановиться…

Ҫукнӑҫ // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 51–56 с.

Эпӗ Мӑнкуна кукамипе кукаҫи патӗнче Лешкасра кӗтсе илсе уявлама хӑнӑхнӑ.

Я привык гостить на Пасху у дедушки с бабушкой в деревне Старые Дубки.

Лешкас ачисем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 19–22 с.

Куна Григорий хӑнӑхнӑ ӗнтӗ.

К этому было не привыкать Григорию.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл кирек мӗн ҫине те яланах урӑ ӑс-тӑнпа пӑхма хӑнӑхнӑ, ҫавӑнпа хуравласа каларӗ те:

Он всегда трезво и буднично смотрел на вещи, потому и сказал в ответ:

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Хӑрама хӑнӑхнӑ йытӑ виҫ кун малтан вӗрнӗ, — терӗ кулса Артемьев.

— Пуганая ворона куста боится, — смеясь, сказал Артемьев.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Фомин хӑйсен умӗнче ним намӑс-симӗсне пӗлмесӗр ирӗклӗ тыткаланине хӑнӑхнӑ боецсем урамра-мӗнре аттине ҫап-ҫутӑ тасатнӑ командирне курсан, пӗр-пӗрне чеен куҫ хӗскелесе каларӗҫ:

Бойцы, с которыми Фомин держал себя запанибрата, завидев вечером на улице своего командира в ярко начищенных сапогах, понимающе перемигивались, говорили:

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑнӑхнӑ йӑлапа Аксинья тӗкӗр ҫине пӑхса илчӗ те, тӗттӗмре хӑй сӑнне курмарӗ пулин те, ҫав-ҫавах ҫӳҫне майласа тӳрлетрӗ, ҫӳхе пурҫӑн кофтӑн кӑкӑр тӗлӗнчи хутланчӑкӗсене шӑлса якатрӗ, унтан чӳрече патне иртсе, ӗшенчӗклӗн сак ҫине ларчӗ.

По привычке Аксинья заглянула в зеркало, и хоть в темноте и не видела своего отражения, все же поправила волосы, разгладила на груди сборки муслиновой кофточки, потом прошла к окну и устало опустилась на лавку.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑн пек курма хӑнӑхнӑ ӑна кунсерен ял-йыш.

Привычная картина для сельчан.

Пӗчӗк космонавт // Альбина Исемпи. Альбина Исемпи (Васильева А.П.) Пӗчӗк космонавт. — Шупашкар: 2008. — 16 с, илл.

Паянхи шкулӑн конкурентлӑ пулас тесен хӑнӑхнӑ йӑларан пӑрӑнса мӗн-тӗр ҫӗннине шутласа кӑлармаллах, ял шкулӗсен пушшех те.

Чтобы школе быть конкурентной нужно отказаться от принятых привычек и придумать что-то новое, тем более деревеньских школ.

Тӗллев — чи лайӑххи пуласси // Ирина КУЗЬМИНА. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836), 7-8 стр.

Хваттере кӗчӗ те, сывлӑх сунас тесе, хӑнӑхнӑ йӑлипе аллине тӑсрӗ.

Вошел в квартиру и по привычке протянул руку поздороваться.

Петровсен ҫемье дневникӗнчен // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Врач, кӑвакарнӑ ҫӳҫлӗ те куҫлӑхлӑскер, пуҫне хутсем ҫинчен ҫӗклемесӗрех: — Салтӑнӑр! — хушрӗ хӑнӑхнӑ йӑлипе.

Врач, седой человек в очках, не отрываясь от бумаг, привычно приказал: — Раздевайтесь!

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

«Юри-ши е хӑнӑхнӑ йӑлапа-ши?»

«Нарочно или по привычке?»

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Больницӑна та хӑнӑхнӑ, унран та уйрӑлма йывӑр.

И с больницей, к которой привыкли, было трудно расставаться.

16 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Капла вӑл ҫӗнӗрен хӑнӑхнӑ пурнӑҫне лекрӗ, сехетлӗхе пулин те хӑй ҫинчен манчӗ, юлташӗсене итлерӗ.

А тут он как снова окунулся в свою среду, хоть на час забыл о себе, слушая их.

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Алӑ шӑтарма кӑна хӑнӑхнӑ та.

Привыкли же в руку колоть.

10 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ӗҫме хӑнӑхнӑ та, эрех сире нимӗн те мар, — ҫирӗплетрӗ Григорий.

Впились, и он вам нипочем, — подтвердил Григорий.

XIX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсен вӑрӑм ҫула чупса тухма хӑнӑхнӑ лашисем те пирвайхи талӑк вӗҫленеспе йӑлт ырханланса кайрӗҫ, малтанхи пек ывӑна пӗлми йӑлттаммӑн ыткӑнса пыми пулчӗҫ.

Даже их — привычные к большим пробегам — лошади к концу первых суток резко исхудали, шли уже не с той неутомимой резвостью, как вначале.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed