Corpus of the Chuvash language

— Ара вӗт вӑл Ҫурҫӗр Ҫӗрӗ.

 — Да ведь это Северная Земля!

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Александр Дмитриевич, — ыйтрӗ каллех лара-тӑра пӗлмен Ромка, — калӑпӑр, сирӗн хӑвӑрӑн ҫавӑн йышши ҫӗрӗ пулсан, мӗн шухӑш тытнӑ пулӑттӑр-ши?

— Александр Дмитриевич, — спросил неугомонный Ромка, — а если бы у вас было такое кольцо, вы что бы загадали?

16 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Палантай пичче юратнӑ мӑшӑрне хулӗсенчен ҫӗклесе тӑратать, ҫав вӑхӑтрах ун аллинче хайхи ҫӗрӗ ҫуккине асӑрхать.

Он взял ее за плечи и поднял и тут заметил, что кольца не было на ее руке.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вара вӑл ҫӗрре пӳрни ҫине тӑхӑннӑ, ҫӗрӗ сасартӑк тӑвӑрланса, пӗчӗкленсе килнӗ, хӗрӗн пӳрнине лӑп кӑна юрӑхлӑ пулнӑ.

И она надела перстень, который вдруг стал сжиматься на ее пальце, пока не оказался впору ей.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Юратма пӑрахсан, манӑн урӑх нимӗнле ӗмӗт те пулас ҫук, пурнӑҫ та пурнӑҫ мар вара, ҫӗрӗ те ун чух кирлӗ мар.

А если разлюбишь, и загадывать будет нечего и жить станет ни к чему…

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Анчах ку шухӑш пурнӑҫа кӗреймен, ылтӑн ҫӗрӗ, малтан каласа хунӑ пек, хӑйӗннех тунӑ: пӑяв, урттӑннӑ-уртӑнман, шартлатса татӑлнӑ.

Но это было бы уже происшествие, а перстень действовал, как было загадано, и веревка тотчас оборвалась.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

«Аттерен те, тӑвансенчен те ирттертӗм. Пӗр ҫӗрӗ пӗр ӗмӗр тӑрантарать вӗт!

Ему казалось, что он перехитрил и отца и всех братьев: заставил перстень кормить его всю жизнь.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хайхи, ҫак сӑмахсене каласа, ҫӗрӗ витӗр вӗрсенех, пушӑ кӗреке тулса та ларать: чӑлт шурӑ ҫиттисем ҫинче тем-тем тӗслӗ ҫиме, пулкки-пулккипе эрех, пички-пичкипе сӑра.

С этими словами он дунул в кольцо — и тотчас же длинные столы покрылись скатертями, и тысячи блюд со всевозможными кушаньями появились на них, окруженные частоколом из бутылок.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Арӑмӗ те упӑшки аллинче ҫавӑн пек телейлӗ ҫӗрӗ пуррине пӗлнӗ.

Жена знала, что у мужа есть заветное кольцо, которое может принести им всем счастье.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Ашшӗ вара пур ывӑлне те ылтӑн ҫӗрӗ тӑхӑнтартнӑ: аслине — пуҫ пӳрни ҫине, иккӗмӗшне — шӗвӗр пӳрни ҫине, вӑталӑххине — вӑта пӳрни ҫине, ун хыҫрине — ятсӑр пӳрне ҫине, кӗҫӗннине — кача пӳрни ҫине.

И отец надел перстни: старшему сыну на большой палец, второму — на указательный, среднему — на средний, предпоследнему — на безымянный, а самому младшему — на мизинчик.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Акӑ, ылтӑнӑмсем, пурсӑра та пӗрер ҫӗрӗ.

Вот оставляю я вам эти золотые кольца, каждому по одному.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл виртлешсе илчӗ; хӑрах ҫивӗтӗ калпакӗ айӗнчен ҫӗрӗ пек явӑнса тухнӑ.

Она презрительно фыркнула; одна коса торчала из-под шапки дугой.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Фокусник хӑйне сӑмса тутри сехет, ҫӗрӗ тата урӑх мӗнле те пулин япала кирлӗ пулсанах пӗрмай унран ыйтать.

Фокусник обращался к нему всякий раз, как ему нужен был носовой платок, часы, кольцо и прочее.

Июнӗн 15-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Кисловодскран пӗр виҫӗ ҫухрӑмра, ту хушшинче, Подкумок юхса иртнӗ ҫӗрте Ҫӗрӗ текен чӑнкӑ сӑрт пур; вӑл — ҫутҫанталӑк тунӑ хапха; ку хапха ҫӳллӗ сӑртра ҫӗкленсе тӑрать, хӗвел вара анас умӗн ҫавӑн витӗр тӗнче ҫине юлашки хут ҫулӑмлӑн пӑхса илет.

Верстах в трех от Кисловодска, в ущелье, где протекает Подкумок, есть скала, называемая Кольцом; это — ворота, образованные природой; они подымаются на высоком холме, и заходящее солнце сквозь них бросает на мир свой последний пламенный взгляд.

Июнӗн 12-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ӗнтӗ юратсах пӑрахнӑ ҫав вӑл ӑна, мӗншӗн тесен вӑл тата ытларах шанакан пулчӗ; таҫтан вӑл куҫлӑ кӗмӗл ҫӗрӗ те тупнӑ, ҫӗррине ҫак таврашра кӑна тунӑ…

Явно, что он влюблен, потому что стал еще доверчивее прежнего; у него даже появилось серебряное кольцо с чернью, здешней работы: оно мне показалось подозрительным…

Майӑн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Кӗҫех сирӗнпе курнӑҫассине шанса тӑнипе, юхакан пӑрсем хушшинче ҫулҫӳренине, ҫав тери пысӑк асаппа Франц-Иосиф ҫӗрӗ ҫине ҫитсе ӳкни ҫинчен каласа та тӑмастӑп.

Надеясь вскоре увидеться с Вами, не буду рассказывать о вашем тяжелом путешествии на Землю Франца—Иосифа по плавучим льдам.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Хулара халӗ пӗр тӗрӗс-тӗкӗл ҫурт та юлман, ҫӗрӗ шӑтса, ҫурӑлса пӗтнӗ, вӑл уйӑх ландшафчӗ майлӑ… — тесе пӗлтернӗ.

Писала, что во всем городе не осталось теперь ни одного целого дома, а земля рябая и похожа на снимки лунного ландшафта.

9 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Ан тив, вӑл шурлӑхсене лётчиксем ялан нӳрлӗх сарса тӑнӑшӑн, ҫӗрӗ путса тӑнӑшӑн, унта пӗрмай вӑрӑмтунасем нӑйлатнӑшӑн вӑрҫнӑ пултӑр!

которые летчики проклинали за сырость, за топкость грунта, за непрерывный комариный звон!

1 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

Мӗншӗн тесен Алексей хӑй, тӗлӗнтерекен ҫӗрӗ тӑхӑнса ҫӳренӗ пулин те, вӑл такампа вӑрттӑн ҫырусем ҫӳретнӗ пулин те, тата пурӑнӑҫ ҫине тӗксӗммӗн пӑхнӑ пулин те, ырӑ та хӗрӳ каччӑ пулнӑ, чӗри унӑн таса пулнӑ, вӑл ҫын хӑйӗн пӑсӑлманлӑхӗпе савӑнса пурӑннине сисме пултараканскер пулнӑ.

Дело в том, что Алексей, несмотря на роковое кольцо, на таинственную переписку и на мрачную разочарованность, был добрый и пылкий малый и имел сердце чистое, способное чувствовать наслаждения невинности.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936

Вӑл ытти каччӑсенчен пуринчен малтан хӗрсене тӗксӗммӗн пӑхакан, пурӑнӑҫран писнӗ ҫын пек курӑннӑ, пуҫласа вӑл вӗсене ҫухатнӑ савӑнӑҫсем ҫинчен тата хӑйӗн шаннӑ ҫамрӑк ӗмӗре ҫинчен каланӑ; кусенчен пуҫне тата вӑл вилнӗ ҫын пуҫне ӳкернӗ хура ҫӗрӗ тӑхӑнса ҫӳренӗ.

Он первый перед ними явился мрачным и разочарованным, первый говорил им об утраченных радостях и об увядшей своей юности; сверх того носил он черное кольцо с изображением мертвой головы.

Хресчен хӗрӗ — пике // Ҫт. Ухантей. Александр Пушкин. Иван Петрович Белкин ҫырса хӑварнӑ повеҫсем. Ст. Угандей куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1936