Шырав
Шырав ĕçĕ:
Хӑйне кӑна юратакан, хӑйшӗн ҫеҫ тӑрӑшакан, кӗвӗҫ, суя, йӑпӑлти, мӑн кӑмӑллӑ, вӗҫкӗн, кутӑн, ҫынна шанман вылянчӑк кӑмӑллӑ ҫын таврари ҫынсене тарӑхтарса начар тӗслӗх кӑтартнипе кӑна мар, общество аталанӑвне чӑрмантарнипе те обществӑшӑн сиенлӗ.
Начар енӗсем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.
«Нишлӗ чун нимле пысӑк япала та шутласа кӑлараймасть. Пӗчӗк, усал, хӑйне хӑй ҫеҫ юратакан чун пысӑк ҫутӑ ҫулӑмпа ҫунма пултараймасть».
Начар енӗсем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.
Хӗрсе тавлашма юратакан Петя Симонов, Юра Брауда тата Володя Юрьев вилнӗ.Погиб горячий спорщик Петя Симонов, отдали свою жизнь Юра Браудо и Володя Юрьев.
Вӗсем телейлӗ пулма тивӗҫ! // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Вӑл вилме пултарни ҫинчен шухӑшламан эпӗ, вӑл питӗ хаваслӑ, пурнӑҫа юратакан ачаччӗ.Я не думала о катастрофе — слишком живым и жизнелюбивым был мой мальчик.
Ҫырусем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Вӗсенче ачасене юратакан, ӑслӑ, чӑн-чӑн воспитательсем пулччӑр.
Пӗтӗм чӗререн // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Вӑл ӗҫсем кашниех хӑйне юратакан алӑ, хӑйне юратакан чӗре ыйтаҫҫӗ.
Пӗтӗм чӗререн // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
— «Лайӑх та тӗрлӗрен поэтсем» нумай, анчах Маяковский манӑн чи юратакан поэтсенчен пӗри.— Поэтов много «хороших и разных», но Маяковский — один из самых моих любимых.
Клава каласа пани // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Вӑл пире хамӑр ҫӗршыв умне тухса тӑнӑ хӑрушлӑх ҫав тери пысӑккине, ӑна мӗнле сирсе ямаллине тӗпӗ-йӗрӗпе ӑнланма, хамӑрӑн ирӗке юратакан пӗр кӑмӑллӑ халӑх вӑйӗ мӗн иккенне ҫӗнӗлле туйса илме пулӑшрӗ.
«Сире чӗнсе калатӑп эпӗ, манӑн тусӑмсем» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Хӑш чухне параллеллӗ класра вӗренекен, тӑрӑхлама юратакан ҫыннӑнни пек сӑнлӑ Юра Браудо кӗркелесе тухать.
Пӗр класрисем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Ира та кӗрсе тухать, йӗркеллӗ те хӑйне вӑтанарах тытакан Ваня Носенков та, футбол вӑййине чӗререн парӑннӑ, тавлашма юратакан Петя Симонов та, ҫав тери илемлӗ, хаваслӑ та, хастарлӑ Олег Балашов та пурте кӗре-кӗре тухаҫҫӗ.
Пӗр класрисем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Вӑл час-часах Бетховенӑн хӑй юратакан «Клерхен юррине» юрлать:Часто пела она бетховенскую «Песенку Клерхен», которую очень любила:
Киле! // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Анчах хӑйӗн шкулти юлташӗсем хушшинче вӑл час-часах хутшӑнман, пӗччен ҫӳреме юратакан ҫын пек туйӑнать, ҫавӑ пӑшӑрхантарнӑ ӗнтӗ мана.Но вот в школе, среди сверстников, Зоя часто кажется замкнутой и необщительной, и это тревожит меня.
Химипе «отлично» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Унтан Зоя, эпир пурте юратакан, ӗлӗкрех Анатолий Петрович юрлакан тепӗр юрра пуҫласа ячӗ.И Зоя запела другую, которую все мы любили и которую когда-то пел Анатолий Петрович:
Малтанхи ӗҫ укҫи // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Акӑ хӑй юлташӗсемпе каҫсенче ларма юратакан алкум, акӑ вӗсем футболла вылякан пӗчӗк улӑх.
Кӗрен кӗпеллӗ хӗрача // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Ӳкерчӗксенче паркра хамӑр юратакан тенкеле, хамӑр ҫурт умӗнчи хурлӑхан тӗмине куратӑп; ҫуллахи шӑрӑх кунсенче Шура унӑн сулхӑнӗнче выртма юрататчӗ.
Кӗрен кӗпеллӗ хӗрача // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Ачасем ыйхӑран вӑраннӑ пек хускалкаласа илчӗҫ, унтан пӗр-пӗринчен ӑмӑртмалла хӑйсем юратакан юрӑсене сӗнме пуҫларӗҫ:Ребята зашевелились, словно очнувшись, потом наперебой стали предлагать:
«Тӗттӗм ҫӗрсем, вут куҫӗсемпе ялкӑшӑр!» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Вӗсем ҫакӑн пек япалана мӗнле шухӑшласа тума пултарнинчен пӗрре те тӗлӗнмерӗҫ, хӑйсем юратакан юмах чӑн пулса тӑрас пулсан тӗлӗннӗ чухнехи пек кӑна ҫуталчӗҫ вӗсен пит-куҫӗсем.
Тӗлӗнмелле ҫулҫӳрев // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Вӗсем чылайранпа хӑйсем пӗлекен пылак ҫиме юратакан упа, Тилӗ Патрикеевна, пулӑ тытма хӑтланса хӳрине вакра пӑрлантарса хӑварнӑ айван кашкӑр, тата вырӑс халӑхӗн ытти юмахӗсем пулсан, каҫса кайсах итлемелле.
Грексен мифӗсем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Ачаранпа чирлесе курман, савӑнӑҫлӑ, тӗреклӗ, пурнӑҫа чӗререн юратакан ҫын, пӗр эрне хушши чирлесе выртрӗ те, халӗ ак вӑл тупӑкра выртать…
Xуйxӑ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.
Хӑйсем юратакан хушас паллисемпе нульсем ҫырса вылямалли лӑпкӑ вӑйӑ та вӗсене илӗртмест.Даже излюбленная «тихая» игра (в крестики и нолики) не шла на ум.
Уяв // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.