Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ярса (тĕпĕ: яр) more information about the word form can be found here.
Вӑл пӗшкӗнчӗ, темиҫе ярса пусрӗ, вара, куҫӗсем тӗттӗме хӑнӑхсан, сасартӑк, пахча варринче икӗ ҫын кӗлетки хускалмасӑр тӑнине курчӗ.

Он пригнулся, сделал несколько шажков и вдруг, привыкнув к темноте, ясно увидел посреди огорода две неподвижные фигуры.

XXVI. Йӗрлеҫҫӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя ҫавӑнтах тӗлӗнмелле истори каласа пачӗ: хӑй шарманщик хыҫҫӑн хӑвалани ҫинчен, шарманщик унтан картишсем витӗр тарни ҫинчен, ҫаплах тата вӑл ӑна ҫухинчен мӗнле ярса тытса городовоя кӑшкӑрса чӗнни ҫинчен калать.

И Петя тут же рассказал великолепную историю, как он гнался за шарманщиком, как шарманщик убегал от него через проходные дворы, но как он все-таких его схватил за шиворот и стал звать городового.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Эсӗ ӑҫта ҫапкаланса ҫӳрерӗн, разбойник? — тесе кӑшкӑрчӗ ашшӗ ачана хулпуҫҫинчен ярса тытса.

— А ты где шлялся, разбойник? — закричал отец, хватая мальчика за плечи.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя Павлика хулпуҫҫинчен ярса тытрӗ те силлеме тытӑнчӗ, вара леш ӗсӗкленӗ ҫӗртен кӑшкӑрса йӗрсе ячӗ.

Петя схватил Павлика за плечи и стал его трясти до тех пор, пока тот не прорыдал сквозь икоту.

XXV «Мана вӑрларӗҫ» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Тата атте, хулпуҫҫинчен ярса тытса, силлеме тытӑнать, хӑй: «Усал, ӑҫта ҫапкаланса ҫӳрерӗн эсӗ?

А папа еще, чего доброго, схватит за плечи и начнет изо всех сил трясти, крича: «Негодяй, где ты шлялся?

XXIV. Юрату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫуркаланса сӗвӗннӗ сӑмсине пӗркелентерсе, хӗвелпе те тӑварпа тӗссӗрленнӗ куҫхаршисене хӑпартса, Гаврик пиччӗшне аслашшӗнчен салам каларӗ, бычоксен хакне пӗлтерчӗ, сӑмах майӗн мӗнпур ҫиллипе мадам Стороженкона ярса илчӗ, вӑл «ҫавӑн пек ирсӗр, яланах карланкӑран пӑвать, ҫынсене сывлама та памасть», тесе тата ытти сӑмахсемпе те каласа ятларӗ.

Морща облупленный носик и сдвинув брови, совсем обесцвеченные солнцем и солью, Гаврик передал поклон от дедушки, сообщал цены на бычки, с негодованием обрушивался на мадам Стороженко, которая — «такая стерва — держит все время за горло и не дает людям дышать», и прочее в таком же роде.

XXIII. Гаврик пичче // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ку тӗлӗкри пек: утса пыратӑн — кашни виҫҫӗ ярса пусмассерен виҫӗ тенкӗ укҫа тупатӑн.

Это было совершенно как во сне, когда идешь по дороге и через каждые три шага находишь три рубля.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пирӗн Рыбачий таврашне те кӗчӗ вӑл, Норвеги фиордӗсенче пытаннӑ нимӗҫ карапӗсем ҫине те хум хыҫҫӑн хум ярса тӑчӗ.

И к нам заглянула она на Рыбачий и к немцам, гоня волну на их суда, спрятавшиеся в норвежских фиордах.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫав вырӑн аслӑ тинӗс ҫулӗнчен иккӗ ҫеҫ ярса пусмалли ҫӗрте, «аттене мӗнпурӗ те шыраманнипе ҫеҫ тупман» тесе тӗрӗс калаттӑн иккен эсӗ.

В двух шагах от огромной морской дороги лежит оно, и ты была совершенно права, когда говорила, что «отца не нашли лишь потому, что никогда не искали».

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Старик ӑна хулпуҫҫисенчен хытӑ ярса тытать те, хуллен сывласа, вӗри сывлӑшпа сывлакан ҫӑварӗ патнех пырса, шӑппӑн калать:

Тогда дедушка крепко брал его за плечи, осторожно тряс и шептал в самый его рот, дышащий жаром:

XVI. «Башеннӑй, пер!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Матрос нимӗн те чӗнмерӗ, сулланкаласа темиҫе утӑм ярса пусрӗ.

Матрос ничего не ответил, но сделал, шатаясь, несколько шагов, как лунатик.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл ӑна хӑваласа ҫитет те, сӳлӗ хӳринчен ярса тытма ӗлкӗрет.

Он догнал ее и успел схватиться за высокую корму.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вара вӑл, тарӑнӑн сывласа илнӗ те, аттине икӗ аллипе ярса тытнӑ.

Тогда он набрал в легкие побольше воздуха и схватил сапог руками.

XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫын тетел лартма, вӑлтасем яма пултарать, вӑлтасене витӗр курӑнакан хӗлӗхрен тӑвать, шӑвӑҫран тунӑ тӗрлӗ тӗслӗ пулӑсем е урӑх япаласем ярса улталать.

Человек как наставит сетей и переметов, как забросит прозрачную лесу удочек, как сверкнет блесной и пестрыми перышками самодура.

XIII. Мадам Стороженко // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах Федя шӑлнӗ Вася, кӗске ҫанӑллӑ, йӑрӑм-йӑрӑм тӗрӗллӗ кӗпе тӑхӑннӑскер, Гаврика курсан, вӑлта хӗлӗхне сӳтме чарӑнса, хӗвеле аллисемпе хупларӗ те: — Эй, Гаврюха, нимӗн те ан хӑра, шывран лайӑхрах ярса тыт — путмӑн! — тесе кӑшкӑрма ӗлкӗрчӗ.

Но Федин брат, Вася, в полосатом тельнике с короткими рукавами, увидев Гаврика, перестал раскручивать лесу самодура и, приложив к глазам против солнца руку, успел крикнуть: — Эй, Гаврюха, ничего, не дрейфь, держись за воду — не потонешь!

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Эх-х! — мекӗрленет аслашшӗ, вӑйпа авӑсса ярса.

— Эх-х! — крякал дедушка, отваливаясь с силой.

XI. Гаврик // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗр самантлӑха пӗри те сӑмах хушмарӑмӑр, анчах лере, чӳрече тулашӗнче чӗлхесӗр калаҫу тӑрать — вӑл калаҫу Енисейӗн манӑҫнӑ ҫыранне чи малтанхи совет ҫынни ура ярса пуссанах пуҫланнӑ.

Это была минута молчания, когда мы не говорили ни слова, но там, за окном, шёл властный немой разговор — разговор, который начался в ту минуту, когда советский человек впервые вступил на забытые берега Енисея.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анна Степановнӑна туссем патне ярса хам вӗҫсе килни ҫинчен пӗлтермелле туни ман енчен, чӑнах та, ҫӑмӑлттайла шухӑшчӗ ӗнтӗ.

Да, это было легкомысленно с моей стороны позволить Анне Степановне сообщить друзьям, что я прилетел.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кӗр часрах, ак Хӗл Мучи сӑмсаран ярса тытать те текех вӗҫертмест, — хӗрӗ ҫине ӑшшӑн пӑхса сӑмсинчен ачашшӑн чӗпӗтсе илчӗ Клавье аппа.

Заходи быстрее, вот возьмет тебя за нос Дед Мороз и не отпустит, — с любовью щипнул за нос совою ненаглядную дочку тетя Клава.

Кӗл чечексем // Валентина Элиме. Килти архив

Чӑн-чӑн тусӑм манӑн хам таврашрах пулнӑ иккен, ӑна тӗл пулсан ыталаса илме, Катя патне ҫырнӑ ҫырусенчен ярса ӗлкӗрейменнисенче мӗн-мӗн ҫинчен каланине ӑна пӗтӗмпех пӗлтерес тесен, катер ҫине лармаллаччӗ те ун патне ҫитме ҫирӗм минут ишмеллеччӗ.

Между тем друг, и самый истинный, был так близко, что стоило только сесть на катер — и через двадцать минут я мог обнять его и рассказать ему всё, о чём я рассказывал Кате в своих неотправленных письмах.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Menu

 

Statistics

...more detailed