Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫакӑнса (тĕпĕ: ҫакӑн) more information about the word form can be found here.

Салам тата ҫапла кала: Эпӗ тархаслатӑп ӑна — вӑл выҫӑхса тата шӑнса ан вилтӗр, пуринчен те ытларах вӑл кивӗ пир татӑкӗ ҫинче ӳкерсе тунӑ вучах ҫакӑнса таракан пӳлӗмӗнчен ниҫта та тухса ан кайтӑр.
Кланяйся и скажи, что я прошу его ни в коем случае не умирать от голода и холода и самое главное — не уезжать из его каморки, где находится очаг, нарисованный на куске старого холста.

Синьор Карабас Барабас Буратинона ҫунтарса ярас вырӑнне пилӗк ылтӑн укҫа парать те килне ярать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Кухняра мӗн пурри пурте кисренсе тӑчӗ, кантӑксем чӗтренсе ларчӗҫ, пӑтасем ҫинче ҫакӑнса тӑракан ҫатмасемпе каструльсем силленсе тӑчӗ.
На кухне всё тряслось, дребезжали стёкла, качались сковороды и кастрюли на гвоздях.

Вӗсен тӑрринче уйӑх евӗрлӗ хунар ҫакӑнса тӑрать.
Над ними висел фонарь в виде луны.

Комеди кӑтартнӑ чухне пуканесем Буратинона палласа илеҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Анчах илемлӗ вучахӗ те, вучахра ҫунакан вут-шанкипе кӑварӗ те, вут ҫинче ҫакӑнса тӑрса вӗрекен хуранӗ те, — чӑн япаласем пулман, — вӗсем кивӗ пир татӑкӗ ҫине ӳкерсе хунӑ ӳкерчӗксем кӑна пулнӑ.
Но красивый очаг, и огонь в очаге, и котелок, кипящий на огне, были не настоящие — нарисованы на куске старого холста.

Карло йывӑҫ пукане тӑвать те ӑна Буратино ят парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Шалта вӗсем сӗтел ҫине шӑлса тирпейлерӗҫ, ҫунса пӗтеймен ҫуртана хӑй вырӑнне, маччаран ҫакӑнса тӑракан йывӑҫ кушиле, хучӗҫ, кӑшт-кашт япалисене чикнӗ ҫыххисене йӑтса, кунти тарават хӗртсурта тав туса хӑварса, пӳртрен тухрӗҫ.
Help to translate

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

А вӑл — ҫакӑнса вилетӗп, тет.
А она: удавлюсь, говорит.

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пӗлӗтсем витӗр шуранка хӗвел пӑхсассӑн, йӗри-тавра пурте пӑртак ҫуталсарах каять, кӑвак пӗлӗт сӑнӗ шыв ҫине ӳкет — вара пирӗн кимӗ икӗ пӗлӗт хушшинче сывлӑшра ҫакӑнса тӑнӑ пек пулать; чул ҫуртсем ҫӳлерех ҫӗкленеҫҫӗ те кӑшт ҫеҫ сисӗнмелле Атӑл еннелле, Ока еннелле ишеҫҫӗ.
Когда сквозь облака смотрит белесое солнце, всё вокруг немножко посветлеет, вода отражает серую ткань неба, — наша лодка висит в воздухе между двух небес; каменные здания тоже приподнимаются и чуть заметно плывут к Волге, Оке.

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кукамайӑн мӑйӗ ҫинчех Сашӑн аппӑшӗ те ҫакӑнса тӑратчӗ, вӑл хӑйне хӗнекен, килтен те хӑвала-хӑвала кӑларса яракан ӳсӗр мастеровоя ӑнӑҫсӑр качча кайнӑччӗ.
На ее же шее висела сестра Саши, неудачно вышедшая замуж за пьяного мастерового, который бил ее и выгонял из дома.

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫапла вара каҫсем аван иртетчӗҫ, мастерскойӗнче ҫӗрлехи пек шӑпах пулатчӗ, сӗтелсем тӗлӗнче кӗленче шарсем, сивӗ те шурӑ ҫӑлтӑрсем пек, ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, вӗсен ҫутӑ пайӑркийӗсем сӗтелсем ҫумнелле пӗшкӗннӗ ҫӑмламас пуҫсемпе кукша пуҫсене ҫутатса тӑраҫҫӗ; эпӗ шухӑша кайнӑ, лӑпкӑ сӑн-питсене куратӑп, хӑшпӗр чух кӗнеке авторне е героя мухтани илтӗнсе каять.
Это были хорошие вечера; в мастерской тихо, как ночью, над столами висят стеклянные шары — белые, холодные звезды, их лучи освещают лохматые и лысые головы, приникшие к столам; я вижу спокойные, задумчивые лица, иногда раздается возглас похвалы автору книги или герою.

XIV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кӗленче шарсене мачча ҫумнех хӑпартса лартнӑ, унта ҫекӗлсем ҫинче, тӗтӗм тӗтри ӑшӗнче, кӑваккӑн йӑлтӑртатса ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.
Стеклянные шары подняты к самому потолку, висят там на крючках, в облаке дыма, и синевато поблескивают.

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Сӗтел тӗлӗнче лампа ҫакӑнса тӑрать, кӑмака кӗтесси хыҫӗнче тепӗр лампа пур.
Над столом висит лампа, за углом печи — другая.

Маччаран кантрасем ҫинче кӗленче шарсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ; шыв тултарнӑскерсем, вӗсем лампа ҫутине пуҫтараҫҫӗ, унӑн сивӗ, шурӑ панӑркине иконӑн тӑваткӑл хӑми ҫинелле ӳкереҫҫӗ.
С потолка спускаются на бечевках стеклянные шары; налитые водою, они собирают свет лампы, отбрасывая его на квадратную доску иконы белым, холодным лучом.

Таса та витӗр курӑнакан сывлӑшра тӑри хура пӑнчӑ пек ҫакӑнса тӑрса таттисӗр янӑранӑ.
В чистом, прозрачном воздухе черной точкой висел жаворонок и беспрестанно звенел.

Прицепщик Терентий Петрович // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 109–130 с.

Ыйтӑвӗ сывлӑшра ҫакӑнса тӑрать!
А вопрос висит в воздухе!

2 // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.

Стена ҫинче ТЭЖЭ супӑнь катӑкне ӳкернӗ темӗн пысӑкӑш плакат-реклама ҫакӑнса тӑрать, ун ҫине: «Ҫак супӑне кашни хаклать, ҫак супӑнь шеп кӑпӑкланать», тесе ҫырнӑ; ҫавӑнтах пушарсене хирӗҫ плакат пур: «Ачасене вутпа выляма ан парӑр»; арӑмӗпе упӑшкин пысӑк портречӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ, вӗсене «пятиминуткӑран» темле иртен-ҫӳрен фотограф пысӑклатса, иккӗшне те палламалла мар сӑрласа пӗтернӗ; стенасем ҫинче те, чӳречесем ҫинче те тӗрлӗ тӗслӗ хутсене касса тунӑ лентӑсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ — сарлакисем те, ансӑррисем те, — лентӑсем, лентӑсем, лентӑсем темӗн чухлӗ, карусель ҫинчи пек.
Тут и громадный плакат-реклама с гигантским куском мыла «Тэжэ» и с надписью: «Это мыло высоко ценится, это мыло прекрасно пенится»; и еще противопожарный плакат «Не позволяйте детям играть с огнем»; большие портреты обоих супругов, увеличенные с пятиминуток и разретушированные проходящим фотографом до полной неузнаваемости; ленты из цветной бумаги на стенах, на окнах — и широкие и узкие, — ленты, ленты, ленты, как на карусели.

Гришка Хват // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 18–40 с.

Стена ҫинче хулӑн пралука яваланӑ пысӑк ҫыхӑ, автомашинӑн икӗ пысӑк покрышки тата ҫурмаран татнӑ хӑмӑт пӑявӗ ҫакӑнса тӑраҫҫӗ; икӗ пӳрте хӗл каҫа хутма ҫитмелле темӗн пысӑкӑш кизяк шаршанӗ купаланса тӑрать.
На стене сарая висел большой моток толстой проволоки, две старые покрышки от автомашины и пополам перерезанный гуж от хомута; штабель кизяков — такой огромный, что на две хаты хватит топить полную зиму.

Ман умра аслашшӗпе мӑнукӗ лараҫҫӗ; сӗтел тӗлӗнче — Сталин портречӗ, унӑн ик енӗпе — Евсеичӑн Отечественнӑй вӑрҫӑра вилнӗ икӗ ывӑлӗн сӑн ӳкерчӗкӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ; вӗсенчен пӗри — Петя ашшӗ пулнӑ.
Напротив меня, над столом, у которого сидят дед и внук, — портрет Сталина, а по обе стороны его — фотографии двух сыновей Евсеича, погибших в Отечественную войну; одна из них — отца Пети.

Тен, вӑл пит чаплӑ ҫыннӑн арӑмӗ пулнӑран унран хӑратчӗҫ пулӗ — унӑн пӳлӗмӗсенче стенасем ҫинче ун упӑшкин аслашшӗсене вырӑссен ӗлӗкхи патшисем: Годунов, Алексей тата Петр Великий панӑ хутсем ҫакӑнса тӑратчӗҫ, — ҫавӑн ҫинчен мана хут пӗлекен ҫын, яланах евангелине вулакан Туфяев салтак каларӗ.
Боялись её, может быть, потому, что она была вдовою очень знатного человека, — грамоты на стенах комнаты её были жалованы дедам её мужа старыми русскими царями: Годуновым, Алексеем и Петром Великим, — это сказал мне солдат Тюфяев, человек грамотный, всегда читавший евангелие.

X. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫемҫе те хитре сӗтел-пукан нумай ларнӑран пӳлӗмӗнче, кайӑк йӑвинчи пек, тӑвӑрччӗ, чӳречисене чечексен ҫӑра симӗс ҫулҫисем картласа ишнӗ, тӗттӗмрех ҫӗрте кӑмакан юр пек шурӑ изразцисем йӑлтӑртататчӗҫ, кӑмакапа юнашар хура рояль йӑлкӑшса ларатчӗ, стенасем ҫинчен тата рамӑсен тӗксӗм ылтӑнӗ ӑшӗнчен темле хурарах тӗслӗ хутсем пӑхса тӑратчӗҫ, славян ҫырӑвӗн шултра саспаллийӗсем унта чалӑшшӑн сапаланса пӗтнӗччӗ, тата кашни хучӗ айӗнче те кантра ҫинче тӗксӗм те пысӑк пичет ҫакӑнса тӑратчӗ.
От множества мягкой и красивой мебели в комнате было тесно, как в птичьем гнезде; окна закрывала густая зелень цветов, в сумраке блестели снежно-белые изразцы печи, рядом с нею лоснился чёрный рояль, а со стен в тусклом золоте рам смотрели какие-то тёмные грамоты, криво усеянные крупными буквами славянской печати, и под каждой грамотой висела на шнуре тёмная, большая печать.

Ҫӗнӗрен килсе вырнаҫакансене кӗтсе, пӳлӗмсем пушӑ тӑнӑ вӑхӑтра, эпӗ ҫара стенисене пӑхма кӗтӗм, картинӑсем ҫакӑнса тӑнӑ вырӑнсенче тӑваткӑл паллӑсем, кукӑр пӑтасем тата пӑтасемпе амантнӑ вырӑнсем курӑнса тӑратчӗҫ.
Когда комнаты стояли пустые, в ожидании новых насельников, я зашёл посмотреть на голые стены с квадратными пятнами на местах, где висели картины, с изогнутыми гвоздями и ранами от гвоздей.

IX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Corpus of the Chuvash language

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Menu

Statistics